ďťż

Ze względu na własności wzdymające wprowadza się je do diety dziecka dopiero pod koniec drugiego roku życia w niewielkich ilościach, rozpoczynając po­dawanie od wywarów...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
Odmienną grupą produktów dostarczających m.in. węglowodany sta­nowią warzywa i owoce. Oprócz cukrów prostych oraz węglowodanów złożonych, warzywa i owoce są bogatym źródłem składników mineral­nych, witamin, barwników (karotenoidów, chlorofilu), kwasów organi­cznych, substancji aromatycznych, smakowych i źródłem mikroelemen­tów. Warzywa są jednym z czynników wpływających korzystnie na rów­nowagę kwasowo-zasadową ustroju, natomiast nie jest korzystne wy­stępowanie kwasu szczawiowego tworzącego z wapniem nierozpuszczal- 91 ne sole (szczawiany), utrudniające wchłanianie wapnia w takich warzy­wach, jak: szczaw, rabarbar, szpinak. Dlatego w diecie małych dzieci powinno się ograniczać stosowanie tych warzyw. Zapotrzebowanie na składniki mineralne Wapń — zapotrzebowanie na wapń w wieku l—3 lat wynosi ok. 800 mg na dobę, nie mniej niż 600 mg. Jakkolwiek ustrój przystosowu­je się do różnych ilości wapnia, jednak bardzo niska jego podaż prowa­dzi do opóźnienia wzrostu i dojrzewania kości, a zbyt wysokie dawki mogą prowadzić do przewapnienia organizmu i kamicy nerkowej. Naj­bogatszym źródłem wapnia jest mleko i przetwory mleczne, jaja, warzy­wa liściaste, i Produkty mączne ze względu na nieodpowiedni stosunek wapnia do fosforu i dużą zawartość kwasu fitynowego nie są dobrym źródłem' wapnia. : Przy układaniu diet dla dzieci niechętnie pijących mleko, należy; podawać je pod różnymi postaciami (zsiadłe, kefir, jogurt, kremy, zupyl „nic", serwatki, sery twarogowe), można też podprawiać mlekiem zupyl i inne potrawy. '{ Zalecany stosunek wapnia do fosforu w diecie dziecka od l—3 lat| powinien wynosić jak 1:1 (idealny jak 2:1) 1 Fosfor — obok wapnia jest drugim podstawowym składnikiem kościJ i zębów. Poza tym wchodzi w skład tkanek ustroju, a zwłaszcza komó­rek mózgu i nerwów, gdzie jest szczególnie potrzebny do prawidłowego przebiegu procesów energetycznych. , Dobrym źródłem fosforu są produkty bogate w wapń, a poza tym mięso, ryby, żółtko jaja. Najbogatszym źródłem fosforu są produkty zbożowe. We wchłania­niu fosforanów pewną rolę odgrywają jony wapnia. Uważa się również, że właściwy wzajemny stosunek wapnia do fosforanów w diecie warun­kuje ich fizjologiczny stosunek w surowicy krwi, tzn. 2:1. Wiele wspól­nych cech z gospodarką wapniową wykazuje gospodarka magnezem. Magnez występuje we wszystkich tkankach głównie jako jon we­wnątrzkomórkowy. Stosunkowo dużo jest magnezu w mięśniach., Dzienne zapotrzebowanie magnezu w końcu pierwszego roku ży­cia wynosi 60 mg, w drugim i trzecim roku życia — 80 mg. Do­datni wpływ na jego wchłanianie z przewodu pokarmowego wywiera witamina D. Jod — zapotrzebowanie wynosi ok. 60 p.g na dobę. Rozmieszczenie jodu w organizmie jest nierównomierne, występuje on głównie w tar­czycy, w mięśniach i skórze. Wysokość stężenia jodu w tarczycy zwią- 92 zana jest z funkcją tego gruczołu, gdyż jod jest nieodzowny w syntezie hormonów tarczycy. Jod wchłaniany jest nie tylko z przewodu pokar­mowego, ale również przez skórę i płuca. We krwi występuje w postaci jodków i w połączeniach organicznych. Zawartość jodu w produktach związana jest z ilością jodu w glebie i w wodzie. Dla uniknięcia niedo­boru jodu dodaje się jodku potasu do soli kuchennej w tych okolicach, gdzie zawartość jodu w glebie i wodzie jest bardzo niska. Niektóre produkty zawierają goitrynę, tj. substancję o właściwościach wolotwórczych. Do produktów tych należą rośliny kapustne. Goitryna nie występuje w przyrodzie w formie aktywnej, dopiero po enzymatycz­nej hydrolizie uwalnia się postać czynna. Spożywanie produktów zawie­rających goitrynę zwiększa zapotrzebowanie na jod. Żelazo — zapotrzebowanie waha się w dość szerokich granicach. Z przeciętnej racji pokarmowej wchłania się ok. 10% żelaza. Warun­kiem przyswojenia żelaza jest jego wstępowanie w postaci rozpuszczal­nej i zredukowanej. Żelazo dwuwartościowe jest lepiej przyswajalne niż trójwartościowe. W żołądku, w obecności kwasu solnego i witaminy C, część żelaza przechodzi w zjonizowane i dwuwartościowe. Do produk­tów, z których najlepiej wchłania się żelazo, należą: wątroba, jaja, suszone owoce, warzywa. Na wchłanianie żelaza ma wpływ obecność innych jonów w miazdze pokarmowej, np. obecność wapnia obniża wchłanianie żelaza, a obecność miedzi zwiększa jego wchłanianie. Zwią­zki fitynowe wiążą żelazo i czynią je nieprzyswajalnym. Zapotrzebowanie na witaminy Zapotrzebowanie na witaminy z grupy B — tiaminę (witamina Bi), ryboflawinę (witamina 82) i niacynę obliczono w stosunku do wydat­kowanej energii, uwzględniając odpowiednią rezerwę na indywidualne różnice w zapotrzebowaniu. Wynosi ono dla dzieci w wieku l—3 lat odpowiednio: tiaminy od 0,6 do 0,8 mg, ryboflawiny 0,8 mg, niacyny 8 mg. Normy zapotrzebowania na witaminę Bo zostały wprowadzone nie­dawno. Dzienne zapotrzebowanie u dzieci powyżej roku wynosi ok. l mg. Zapotrzebowanie na kwas foliowy wynosi ok. 0,15 mg. Wartości te odnoszą się do folacyny zawartej w produktach, z których wchłania się mniej niż 20% tego składnika. Zalecana norma na witaminę Bi2 wynosi u dzieci ok. 2,5 |ig, przy założeniu, że z produktów spożyw­czych wchłania się ok. 30% podanej witaminy. Zapotrzebowanie na witaminę C określono na 50 mg/dobę. Jest ono wyższe niż podają normy RDA ze względu na zdarzające się jeszcze Przypadki częściowych niedoborów tej witaminy, zwłaszcza na wiosnę. 93 Tabela 5 Zalecane dzienne normy spożycia energii i niektórych składników pokarmowych dla dzieci w wieku l—3 lat (opracowane przez Zakład Żywienia Instytutu Matki i Dziecka) A
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.