Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Poprawianie jakości prac dyplomowych przez ewentualne, jeszcze dalekie i nie sprecyzowane reformy szkolnictwa średniego jest działaniem co najmniej nierozsądnym. Tymczasowe wprowadzenie kursu języka polskiego na uczelniach nie tylko dodałoby bodźca tej reformie, ale przede wszystkim pozwoliłoby na wypuszczanie absolwentów lepiej przygotowanych do życia - przecież w dobie informatyki najważniejsze jest rozumieć innych i być przez nich rozumianym. Przepraszamy za ten wybuch namiętności. Czytelnik, który zaprotestuje "To jest oszustwo! Ja kupiłem (kupiłam) książkę o pisaniu pracy dyplomowej i nie interesują mnie majaczenia o programie studiów!" ma całkowitą rację i będzie mógł otrzymać zwrot kwoty zapłaconej za ten podrozdział książki.
1.8. Rady dotyczące pisania pracy na maszynie Wstęp Znaczenie niżej podanych rad opisano w podrozdziale 1.6. Są one oczywiście aktualne tylko dla tych osób, które nie korzystają z ushzg zawodowych maszynistek, "przepisywaczy komputerowych" lub drukarzy. Każda osoba, która czyta dużo książek, powinna być oswojona z prawidłowym wyglądem maszynopisu pracy. Jednakże w praktyce każdy dyplomant piszący sam pracę lub korzystający z usług nieprofesjonalnej maszynistki napotyka na wiele trudności technicznych, które w efekcie powodują pominięcie niektórych szczegółów istotnych dla godnego wyglądu pracy. Ze względu na brak miejsca, nie będą tu omawiane zasady edytorstwa obowiązujące dla prac wydawanych w języku polskim. Trzeba w tym zakresie albo zdać się na ewentualnego korektora, albo sięgnąć - w razie potrzeby - do bardziej specjalistycznych publikacji, takich jak poradnik B. Osuchowskiej (1988) lub stosowna polska norma (Pni, 1981 ). Niemniej jednak pisząc pracę dyplomową nie należy żałować trudu, aby doprowadzić ją do idealnego wyglądu pod względem edytorskim (nie jest możliwe, aby dojść w tym zakresie do przesady!). Jeśli chodzi o formowanie kolejnych stron (w technice drukarskiej nazywa się to "łamaniem"), zaczekaj z ostateczną redakcją pracy aż do momentu ułożenia całego tekstu, rozmieszczenia przypisów, sporządzenia spisu treści itd. Jeśli zapomnisz o tym, każda - nawet niewielka zmiana tekstu (na przykład: dodanie kilku wierszy) - spowoduje konieczność pracochłonnej przeróbki układu całej pracy. Sposoby pisania pracy Rozważymy teraz techniczne aspekty realizacji "maszynopisu" pracy dyplomowej. Istnieją trzy możliwości: pisanie ręczne, pisanie na maszynie do pisania i pisanie na komputerze z wykorzystaniem odpowiedniego edytora tekstów. Pierwsza metodajest dopuszczalna wyjątkowo i tylko dla specyficznych prac - na przykład dla prac z dziedziny matematyki zawierających ponad 50% wzorów - i to pod warunkiem, że kaligrafia będzie bez zarzutu (zadanie to można ewentualnie zlecić innej osobie). Metoda druga to sposób tradycyjny, coraz mniej stosowany. Trzecia metoda ma bez wątpienia najwięcej zalet ze względu na możliwość łatwego i szybkiego dokonywania zmian, robienia wstawek, poszukiwania i ewentualnej wymiany wyrazów w całym tekście, przenoszeniajego fragmentów, zmiany układu stronic i rodzaju czcionki, komponowania tekstu z kawałków, jego całkowitego przerabiania, sprawdzania ortografii i korygowania błędów - wszystko z możliwością uzyskania wysokiej jakości wydruku całej pracy. Podstawowa rada dla osób korzystających z tej metody brzmi: zabezpieczaj często teksty pisane na komputerze tak, aby jakaś awaria lub przeklęty wirus nie zniszczyły tygodni lub chociażby godzin twojej pracy. Kto startuje od zera w pracy z komputerem osobistym, może szybko nauczyć się pisania sięgając do odpowiedniej literatury, której obecnie jest pod dostatkiem - choćby do niektórych z następujących prac: Boncler ( 1993), Brzozowski i Kostrzewa ( 1993), Klik ( 1991 ), Lochines ( 1991 ), Majewski ( 1991 ), Neibauer ( 1993), Piwek ( 1993), Trykozko (
1992). Wśród komputerowych edytorów tekstu można wyróżnić takie, które są w stanie wygenerować i wydrukować prawie wszystkie potrzebne symbole (CHIWRITER, WORDPERFECT, WORD, LOTUS MANUSCRIPT i inne), oraz programy mniej "ambitne". Jeśli student korzysta z tych drugich, musi wpisać ręcznie brakujące symbole. Przy ich wpisywaniu lepiej nie używać czarnego koloru
|
WÄ
tki
|