ďťż

Ponieważ jednak zrezygnował potem z tego prawa na drodze zamiany, przeto do przywrócenia go na rzecz biskupa merseburskiego trzeba było nowego aktu królewskiego...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
Ten właśnie akt ma Thietmar na myśli w wypadku, który opisuje. Por. III, L 80 Palatyn saski, 1002—1017. — 81 Rycerz królewski. Por. VI, 22. 82 w wykonaniu przyrzeczenia danego na Hradczynie. Por. VI, 13. je pobudzić do działania; pierwsze bowiem powinno ono przyjmo- wać z pełną radością, drugie zaś z równym opłakiwać smutkiem i znosić z łagodną cierpliwością. W mieście Paderborn, by ukarać naszą niegodziwość, ogień strawił klasztor z całym inwentarzem i smutkiem napełnił serca wielu wierzących, lecz pragnienie na- grody Bożej natchnęło je postanowieniem odbudowy ruin wspólnym wysiłkiem. 18. W miejscowości zwanej Throtmunni83 odbył się wielki sy- nod84, na którym król skarżył się biskupom i wszystkim obec- nym 85 na wiele niewłaściwości w łonie świętego Kościoła i za ich wspólną radą postanowił zapobiec im na przyszłość oraz zmniej- szyć wielki ciężar własnych grzechów przez najlepszą i nowe urzą- dzenia zawierającą ustawę: „W roku od narodzenia pańskiego 1005, czwartym zaś roku panowania Henryka II, wydana została 7 lipca w Doortmund ustawa niniejsza z woli tegoż przesławnego króla i jego małżonki Kunegundy jak również arcybiskupów: kolońskiego — He- riberta, bremeńskiego — Libencjusza, magdeburskiego (trzeciego z kolei) — Taginona oraz biskupów: leodyjskiego — Notkera, m(ona- styrskiego) — Switgera86, u(trechckiego) — Ansfryda 87, m(indeń- skiego) — Teodoryka 88, o(snabruckiego) — Thietmara89, w(erdeń- skiego) — Bernhara90, h(ildesheimskiego) — Bernwarda91, w(or- mackiego) — Boircharda 92, p(aderborneńskiego) — Retara 93, m(er- seburskiego) — Wigberta, sz(lezwickiego) — Ekkeharda 94 i (ripeń- skiego) — Othinkerda 95. Po śmierci każdego z wyżej wymienionych winni pozostali biskupi odprawić w ciągu trzydziestu dni, chyba że im przeszkodzi choroba, mszę świętą za zmarłego i podobnież ma uczynić każdy kapłan w klasztorze. Księża parafialni mają trzy msze odprawić. Diakoni i inni duchowni niższego stopnia winni odśpiewać dziesięć psałterzy. Król i królowa rozdadzą w ciągu trzy- dziestu dni 1.500 denarów dla odkupienia duszy i tyluż biednych ugoszczą. Każdy z biskupów da posiłek trzystu biednym i wyda na jałmużnę trzydzieści denarów oraz zapali trzydzieści świec. Książę Bernard96 ma żywić pięćset biednych i rozdać piętnaście solidów97. Wigilię98 do św. Jana Chrzciciela, apostołów Piotra 83 Dortmund. Por. VII, 33. 84 Wiadomości o synodzie dortmundzkim czerpie Thietmar z pierwszej ręki; z zapisek archiwum merseburskiego. Patrz: F. Kurze Nachlese żur Quellenkunde Thietmars, Neues Archiv, 16 (1891), s. 469 i M. Boye, Quellenkatalog der Synoden Deutschlands und Reichsitaliens von 922— 1059, N. Archiv 48, s. 72. querenda et molli paoiencia sunt ab hac sufferenda. In Pathelbrun- nun monasterium et omnis eiusdem apparatus, flamma nostrae iniquitatis ultrix consumens, multorum corda fidelium commovit, quae amor divinae remunerationis ad haec renovanda communiter accendit. 18. Posita est etiam in loco, qui Throtmunni dicitur, magna si- nodus, ubi rex coepiscopis presentibusque cunctds plurima questus est sanctae aecclesiae inconvenientia et communi eorundem consilio haec statuit deinceps prohiberi et optimo novae iinstitutionis de- creto gravem peccatorum suimet sarcinam relevari: Anno dom. incarn. MV., anno autem domni Heinrici secundi regnantis IIII0 in diie Non. lulii actum est in Throtmunni hoc decretum gloriosissimi eiusdem regis et contectalis suae Chungundae reginae [necnon et] archiepiscoporum Heriberti Coloniensis, Lievizonis Bre [mensis], 'Daginonis Magadeburgensis archipresulis ter[tii; episcoporum] au- tem Notgeri Leodicensis, Suithgeri M., Ansfrfidi T., Thiederici M., Thi]etmari A., Berenharii F., Berenwardi H., Bu[rchardi W., Ret- riarii P.,] Wigberti M., Ekkihardi S., Othinkerdfi. In obitu cuiusque prejnominatorum singuli episcopo[rum infra XXX dies, nisi infir-] mitas impedierit, missam pro [defuncto celebret, et ujnusquisque tpresbiter in monas[terio similiter faciat. Presbiteri] vero forenses tres missas pera[gant. Diaconi et ceteri inferi]oris ordinis psalte- ria X. [Rex et regina infra XXX dies] MD denarios pro animae redempftione erogent et totidem pau]peres pascant. Episcopi sin- guli C[CC pauperes pascant et XXX de]narios expendant et tri- gin[ta lumina accendant. Dux] autem B. D pauperes pascat et [XV solidos expendatj. Vigiliam sancti Iohaninis baptistae et v[igiliam apostolorum Petri et Pau]li et vigiliam sancti Laurencii et omnium 85 W synodzie brali udział, jak z powyższego wynika, nie tylko biskupi, lecz także inne osoby (również świeckie) powołane przez króla. 86 Por. Ks. IV, uw. 116. — 87 Por. IV, 35. — 88 1002/03—1022. — 89 1003— 1023. Por. VII, 67. — 90 Parz Ks. IV, uw. 118. — 91 Patrz Ks. IV, uw. 14. 92 1000—1025. — 93 Patrz Ks. V, uw. 28. — 94 995/1000—1026. 95 U Adama Bremeńskiego występuje pod imieniem Odinkar (II, 49, wyd. Ser. Rer. Germ. B. Schmeidler, s. 110), syn św. Toke z Win- land (Scholion 35). 96 Książę Bernard I saski. 97 Solid stanowił dwudziestą część funta srebra i odpowiadał wartości 12 denarów (fenigów). 92 Dzień poprzedzający święto kościelne, w którym wedle przepisów prawa kanonicznego chrześcijanie przygotowywali się przez post i umar- twienie do uroczystości następnego dnia. i Pawła, świętego Wawrzyńca oraz Wszystkich Świętych nakazu- jemy obchodzić postem o chlebie, soli i wodzie, wigilię zaś Wniebo- wzięcia Panny Maryi i wszystkie wigilie do pozostałych apostołów — jak w wielkim poście. Suchedni — jak w wielkim poście, z wy- jątkiem piątku poprzedzającego Narodzenie Pańskie, kiedy nakazu- jemy pościć o chlebie, soli i wodzie". 19 (14). Król ruszył z flotą na Fryzów i zmusił ich do zaniecha- nia krnąbrnych poczynań oraz przebłagania srogiego gniewu Lud- gardy, która była siostrą królowej 99
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.