ďťż

Do najważniejszych przejawów myślenia politycznego można zaliczyć przede wszystkim: • Formułowanie sądów diagnostycznych dotyczących sytuacji politycznej (a więc...
Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
). Sądy diagnostyczne nie są prostymi opisami faktów (jak np. „A. Kwaśniew-ski został wybrany na prezydenta"), lecz polegają na odczytywaniu ich znaczenia lub nadawaniu go (np. „Wybór A. Kwaśniewskiego na prezydenta umacnia obóz lewicowy w Polsce"). Tak więc wypowiadane w publicznych dyskusjach opinie na temat sytuacji w Polsce na początku lat dziewięć- dziesiątych, że: „Polska odzyskała wolność", „Kościół zastąpił partię", „Komuna nadal rządzi", „Polska to kraj udręczony" to różne sposoby odczytywania znaczeń zachodzących zjawisk. Czasami jednak wypowiadane publicznie sądy diagnostyczne są nie tyle wyrazem własnego przekonania, co instrumentem perswazji — mają one wytworzyć u słuchacza pewne określone nastawienia. Sądy diagnostyczne mogą dotyczyć procesów i tendencji obejmujących większe grupy społeczne - np. popularności partii politycznych, stosunku społeczeństwa do prowadzonej polityki. W tym wypadku istotą procesu diagnostycznego jest wnioskowanie o populacji na podstawie próby. Sądy diagnostyczne zawierają implicite lub explicite pewne przekonania o potencjalnych cechach przedmiotów czy zjawisk politycznych. Zatem na przykład stwierdzenie: „Niemcy są odwiecznym wrogiem Polski, który chce odebrać jej Ziemie Zachodnie i przesiedlić na nie Niemców z byłego Związku Radzieckiego" zawiera wyraźne przekonanie na temat niebezpieczeństw, jakie mogą Polsce grozić ze strony Niemiec. • Formułowanie sądów wyjaśniających. Występują one w trzech różnych formach: jako odpowiedzi na pytania „dlaczego?" (jakie przyczyny spowodowały, że...? jakie warunki sprawiły, iż...?); jako odpowiedzi na pytanie „po co?" (czym się kierowano, podejmując decyzję o...? czemu ma to służyć?); jako odpowiedzi na pytanie „kto za to odpowiada?" (kto jest winien, iż...? czyją zasługą jest...?). • Formułowanie sądów prognostycznych, tj. odpowiedzi na pytanie „co będzie dalej" (co się stanie? jak długo to będzie trwało? co i jak się zmieni?). Sądy te mają czasem charakter warunkowy, np.: „Włączenie Polski do Unii Europejskiej oznaczać będzie zniknięcie jej z mapy świata", „Jeśli SLD zwycięży w wyborach parlamentarnych, to pogorszą się nasze stosunki z Zachodem". • Formułowanie sądów oceniających sytuacje polityczne, polityków, instytucje i organizacje polityczne, a także polityczne decyzje, prawa, ustawy itp. Sądy tego rodzaju dotyczą walencji (dobre—złe, pozytywne—negatywne) oraz ważności (ważne—nieważne), np.: „Leszek Balcerowicz jest wybitnym politykiem", „Źle się stało, że SLD przegrał wybory w 1997 roku", „Reforma administracyjna odgrywa istotną rolę w procesie modernizacji naszego kraju". Czasami sądy oceniające mają formę pseudodiagnostyczną, np.: „Ustawa o przerywaniu ciąży to holocaust nienarodzonych", „Wychowanie seksualne w szkole to propedeutyka prostytucji", „Koalicja SLD i PSL to grabarze ojczyzny", „Unia Wolności to zdrajcy". Sformułowania te z pozoru opisują cechy pewnego zjawiska (przerywania ciąży, wychowania seksualnego, koalicji, Unii Wolności), ale ze względu na zastosowane określenia o bardzo silnym negatywnym ładunku emocjonalnym stają się sądami oceniającymi. • Formułowanie sądów normatywnych, mówiących o tym, jak być powinno. Na przykład: „Wszystkim obywatelom powinny przysługiwać jednakowe prawa", „Środki masowej komunikacji powinny umożliwić wyrażanie interesów i dążeń różnych środowisk", „Byli komuniści powinni zostać odsunięci od władzy". Sądy normatywne są przesłanką programów działań, a więc od- 111 powiedzi na pytania, jak się zachować, co należy dalej robić, co (lub kogo) wybrać itp. Należy pamiętać, że dość często zachodzi różnica między publiczną a prywatną formą sądów - sądy wypowiadane na głos wobec innych ludzi (forma publiczna) mniej lub bardziej różnią się od sądów, co do których człowiek ma osobiste przekonanie (forma prywatna). Nie znaczy to jednak, że sądy sformułowane publicznie (np. w toku dyskusji, w odpowiedzi na pytania ankietera, w napisanym tekście) mają mniejsze znaczenie niż sądy prywatne. Przeciwnie, one właśnie mogą odgrywać istotną rolę w kształtowaniu kolektywnych opinii i kolektywnych programów działań, a ponadto mogą wywierać wpływ na treść wyznawanych przekonań — w pewnych warunkach powstaje tendencja do upodabniania prywatnych przekonań do wypowiedzianych publicznie opinii. Prowadzono wiele badań eksperymentalnych nad konsekwencjami publicznego wypowiadania opinii sprzecznych z własnymi przekonaniami. W jednym z nich, przeprowadzonym przez Nela, Helmreicha i Aronsona (1969) nakłoniono wybranych do eksperymentu studentów przeciwnych paleniu marihuany, aby napisali i wygłosili tekst, który popierał legalizację tego narkotyku. Wypowiedź była nagrywana na magnetowidzie. Jak się okazało, badani studenci zmienili swoją postawę wobec tego problemu - wykazali większą skłonność do akceptacji marihuany. Trzeba jednak dodać, że zmiana była uzależniona od pewnych dodatkowych czynników, które uwzględniono w eksperymencie, takich jak wielkość wynagrodzenia za napisanie tekstu (przy mniejszym - większa zmiana), oraz od rodzaju audytorium, wobec którego wygłaszano napisany tekst (obojętne wobec problemu, popierające, przeciwne). Myślenie polityczne nie sprowadza się do formułowania poszczególnych sądów
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.