ďťż

Są to zmiany w składzie rasowym wywołane wojnami...
Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
W wojnach biorą udział przede wszystkim Aryjczycy i ich też najwięcej ginie, gdyż są najodważniejsi i bardziej niż inni gotowi do poświęceń. Zmniejsza się zatem ich odsetek w stosunku do reszty Ludności. b) Selekcja polityczna. W walkach politycznych i rewolucjach rasa aryjska, jako najodważniejsza, dążąca do niezależności i władzy, ponosi największe ofiary. Ponadto postępująca demokratyzacja stawia na szczycie drabiny społecznej przedstawicieli ras niższych i ludzi miernych, a władczym i dumnym Aryjczykom uniemożliwia rozwój zdolności, utrudnia dostęp do odpowiednich stanowisk, zmniejszając przez to ich możliwości życiowe. c) Selekcja religijna. W wojnach i walkach religijnych zawsze ginęło najwięcej Aryjczyków. Dalej - celibat księży, wśród których stanowili oni zawsze wysoki odsetek, przyczynił się również do zmniejszenia ich liczebności w społeczeństwach europejskich. d) Selekcja moralna. Poglądy etyczne również przyczyniają się do niekorzystnych zmian w składzie rasowym społeczeństwa; np. akcja filantropijna utrzymuje przy życiu elementy rasowo niższe, moralność seksualna dyskryminująca dzieci z nieprawego łoża itp. e) Selekcja prawna. Represje karne dotykają przede wszystkie Aryjczyków, gdyż stanowią oni typ niezależny, indywidualistyczny i nie podporządkowujący się przeciętności. f) Selekcja ekonomiczna. Konkurencja gospodarcza i walka ośrodki utrzymania w społeczeństwie nowoczesnym powoduje szybkie wymieranie Aryjczyków, którzy z natury niezdolni są do kłamstwa, oszustwa, nieuczciwości itp. postaw zapewniających sukces w gospodarce kapitalistycznej. To powoduje, że szczyty hierarchii ekonomicznej opanowują ludzie rasowo mniej wartościowi, zepchnięci do poziomu ubóstwa. Aryjczycy muszą ograniczać małżeństwa i ilość dzieci. System plutokratyczny jest więc jeszcze gorszym wrogiem ras wyższych niż system demokratyczny. Wskutek działania tych sześciu mechanizmów selekcyjnych ilość Aryjczyków w społeczeństwach współczesnych szybko spada. W konsekwencji pociągnie to za sobą upadek cywilizacji. Przejawem postępującej degeneracji społecznej jest szerzenie się idei socjalistycznych, zanik twórczości we wszystkich dziedzinach kultury i ogólny marazm. Coraz wyraźniej urzeczywistnia się prawo "szybszego niszczenia i zaniku elementów rasowo doskonalszych". Wiara w postęp i doskonalenie się ludzkości - to złudzenie. Ludzkość nie tylko nie doskonali się, lecz - przeciwnie - szybko się degeneruje. Tezy te Lapouge ilustrował tendencyjni i jednostronnie dobranymi materiałami statystycznymi i historycznymi. Z materiałów tych wynikało, że jedynie w krajach anglosaskich jest jeszcze sporo przedstawicieli rasy nordyckiej i dzięki temu kraje te mogą się jeszcze rozwijać. Poglądy zbliżone do teorii Lapouge'a, lecz otwarcie wsteczne i nawołujące do wprowadzenia odpowiedniej polityki rasowej, rozwija w Niemczech Otto Ammon. Główne jego prace z zakresu antropo socjologii to: Die natrliche Auslese beim Menschen (1893) oraz Die Gesellschaftsordnung und ihre natrlichen Grundlagen (1895). Amon bardziej niż inni zwolennicy kierunku rasowego nawiązywał do Darwina, posługując się jego koncepcjami walki o byt, doboru i dziedziczności dla wytłumaczenia zjawisk społecznych. Dotychczasowym teoriom socjologicznym zarzucał ignorowanie czynników biologicznych; przecież człowiek jest przede wszystkim organizmem biologicznym, a zatem procesy zachodzące w społeczeństwie można zrozumieć w sposób właściwy tylko wówczas, gdy się je rozpatruje jako procesy biologiczne. Ludzie współżyjący w ramach jednego społeczeństwa są nierówni pod względem fizycznym, umysłowym i moralnym. Nierówność ta jest wynikiem działania czynników dziedzicznych, a nie wpływów środowiska. Ma więc ona podstawy biologiczne, a więc jest sprawiedliwa. Klasy i warstwy społeczne różnicują się na podstawie biologicznej wartości ludzi. Osobniki rasowo wyższe tworzą także wyższe klasy społeczne. Każde społeczeństwo może się rozwijać i tworzyć wyższą kulturę tylko wtedy, jeżeli posiada odpowiednią ilość osobników wyższych. Ponieważ wyższość rasowa, tzn. cechy biopsychiczne, decyduje o wartości ludzi, trzeba zatem stworzyć specjalne instytucje i urządzenia ułatwiające pojawianie się jednostek wybitnych. Należy więc dokonać podziału ludności na klasy rasowe i zabronić małżeństw między klasami o różnej wartości biologicznej. Z uwagi na to, że istniejący już podział klasowy ma swoje podstawy rasowe, a klasy wyższe składają się z jednostek rasowo wartościowych; mianowicie aryjskich, należy utwierdzić istniejące przedziały między klasami społecznymi. Trzeba nadto odizolować dzieci z wyższych klas społecznych od dzieci z klas niższych, zapewnić im lepsze wykształcenie, lepsze pożywienie, zwolnić od pracy fizycznej. Równocześnie środki te przyczynią się do aktywizacji bardziej uzdolnionych i rasowo lepszych jednostek z klas niższych, gdyż będą one dążyły do znalezienia się w klasie wyższej. Ammon stworzył więc konkretny program polityki społecznej opartej na teorii nierówności ras. Ujawniła się tu wyraźnie społeczno-polityczna rola teorii rasowej: pseudonaukowe uzasadnienie nierówności społecznych, które służy zwalczaniu wszelkich tendencji zmierzających do przebudowy ustroju społecznego. Rewolucje społeczne, według teorii Ammona, to bunt elementów rasowo niższych. Teoria jego była więc podbudową rasizmu, który jako ruch społeczny i polityczny wystąpił dopiero w XX wieku. 3) Teorie rasowo-antropologiczne należące do trzeciej grupy rozwijały się przede wszystkim w krajach anglosaskich. Zapoczątkowało je wystąpienie angielskiego antropologa Francisa Galtona (1822-1911), który sformułował program nowej nauki o człowieku, zwanej biometrią. Nauka ta polegała na statystycznym ujmowaniu zmienności organizmów. Dzieła Galtona, posiadające doniosłość socjologiczną, były następujące: Hereditary Genius (1869), English Men of Science (1874), Inquiries into Human Faculty and its Development (1883), Natural Inheritance (1889). Poglądy zawarte w jego dziełach można streścić w tych oto tezach. Ludzie są różni zarówno pod względem cech fizycznych, jak i cech psychicznych; różnią się wzrostem, barwą skóry, barwą włosów, zdrowiem, energią, inteligencją, wrażliwością, fantazją, instynktami społecznymi, zdolnościami itd. Istnieje statystyczna prawidłowość rozsiewu cech psychicznych i somatycznych wśród jednostek tego samego społeczeństwa. Jednostki te ułożone w jeden szereg od geniusza do głuptaka, przedstawiony graficznie, utworzą określoną, prawidłową krzywą. Wynika stąd, że ani wielkie, ani małe uzdolnienia nie są rzeczą przypadku, lecz ilość ich występująca w społeczeństwie wynika z przyrodzonej prawidłowości. Różnice między jednostkami wynikają z działania dwóch czynników, dziedziczności i środowiska
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.