Olbia...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

l. Olcadcs zob. Olkadowe. Olcioium (Olchimum) dzi� Dulcigno; stare miasto illiryjskie po�o�one na po�udnio-zach�d od miasta Scodra; w r. 167 p.n.e., w czasie wojny z kr�lem Illirii Gentiusem, opowiedzia�o si� za Rzymem i dzi�ki temu zachowa�o samodzielno�� i suwerenno��. Olen z Likii, mityczny pie�niarz, kt�remu Herodot (IV, 35) przypisuje stare hymny delijskie. P�niejsza legenda m�wi o nim jako o proroku Apollina, za�o�ycielu delfickiego kr�gu �wi�tego oraz jako o wynalazcy heksametru. Oicnnius primipilaris za czas�w Tyberiusza. Otrzyma� rozkaz �ci�gni�cia od Fryz�w daniny na�o�onej przez Druzusa; jego chciwo�� i surowo�� doprowadzi�y do powstania w r. 28 n.e., w wyniku kt�rego Fryzowie osi�gn�li niezale�no��. Olenos (gr. Olenos, �ac. Olenus) 1. stare miasto w Etolii, w pobli�u Pleuronu, znane z wprowadzonego przez kuret�w kultu Zeusa krete�skiego. 2. miasto na Peloponezie, w zachodniej cz�ci Achai, nad rzek� Pejros, na po�udnie od miasta Patraj. Nale�a�o do Zwi�zku Achajskiego. Opuszczone przez mieszka�c�w, za czas�w Strabona le�a�o w gruzach. Ole�nicki Zbigniew (1389 -1455) humanista, wychowanek Akademii Krakowskiej, sekretarz W�adys�awa Jagie��y, p�niej biskup krakowski i kardyna�. Pozostawi� kilkadziesi�t list�w pisa- oleum et operam perdidi 541 Olimpias nych wytworn� �acin�, m. in. do Eneasza Syl-wiusza Piccolominiego; wydane w Codex epistularum saeculi XV. oleum et operam perdidi �ac. oliw� i prac� zmarnowa�em, tzn. trudzi�em si� daremnie (Plaut, Poenulus I, 2, 119). Oliaros (gr. ^liar�s) dzi� Antiparos; jedna z wysp Cyklad, po�o�ona na zach�d od Paros, skolonizowana przez Fenicjan, w staro�ytno�ci s�yn�a z malowniczych pieczar. oligarchia (gr. oligarchia, od oligos nieliczny i drcho rz�dz�) jedna z form ustroju pa�stw greckich, przy kt�rej w�adza znajdowa�a si� w r�kach stosunkowo nielicznej grupy ludzi (np. ustr�j Aten w r. 411 p.n.e.). Termin ten pojawia si� w literaturze greckiej w V w. p.n.e., u Herodota (III, 82; V, 92) i Tukidydesa (Vni, 72). P�niej rozwa�ania dotycz�ce tego ustroju znale�� mo�na w dzie�ach Platona, Arystotelesa i Polibiusza. Arystoteles rozr�nia cztery postacie o. Cech� charakterystyczn� pierwszej postaci jest to, �e sprawowanie urz�du jest dost�pne tylko dla obywateli posiadaj�cych pewien cenzus maj�tkowy; drugiej - �e obywatele maj�cy wielkie dochody powo�uj� wed�ug w�asnego uznania na urz�dy obywateli nie maj�cych takich dochod�w; trzeciej-�e stanowiska urz�dowe s� dziedziczne, czwartej za�, �e te dziedziczne urz�dy sprawowane s� przez osoby stoj�ce ponad prawem. Ostatni� posta� o. Arystoteles okre�la terminem dynasteja. Oligyrtos (gr. Oltgyrtos) warownia w p�l-nocno-wschodniej cz�ci Arkadii, pomi�dzy Stym-falosem a Kafyaj, na g�rze tej samej nazwy. Olimp (gr. �lympos) 1. dzi� gr. E�ymbos Vauno, tur. Semavat Evi; �a�cuch g�rski oddzielaj�cy Macedoni� od Tesalii. Zazwyczaj nazwa ta oznacza skrajn� cz�� tego �a�cucha, ci�gn�c� si� r�wnolegle do wybrze�a Pierii, od miasta Dion do uj�cia Penejosu. Dolina Penejosu oddziela O. od Ossy. W mitologii greckiej O. uchodzi� za siedzib� trzeciej dynastii bog�w, w�r�d kt�rych panowa� Zeus. Nazw? O. nosi�o w stro�yt-no�ci wiele innych g�r oraz miast. 2. g�ra w Lakonii obok Sellasji. 3. g�ra w pobli�u Olimpu. 4. g�ra w po�udniowej cz�ci wyspy Lesbos. 5. dzi� Keszisz Dag (KeSis Dag); g�ra w Mizji, na granicy pomi�dzy Frygi� i Bityni�. 6. dzi� Kardiiz Jajla; masyw g�rski w Bitynii. 7. miasto w Libii na wzg�rzu wulkanicznym zw. dzi� Ja-nar Dag. Olimpia (Olympia) miejscowo�� w Elidzie u podn�a Olimpu i wzg�rza Kronosa, na prawym brzegu Alfejosu, o�rodek s�ynnych igrzysk, zw. olimpijskimi (zob. olimpijskie igrzyska). O. dzieli�a si� na dwie cz�ci: jedn� tworzy�a gaj zw. Altu, otoczony od p�nocy wzg�rzem Kronosa, od po�udnia i zachodu murem, od wschodu kru�gankiem, stanowi�cy kr�g po�wi�cony Zeusowi; druga cz��, nad brzegami Alfejosu i Kla-dejosu, mie�ci�a budowle �wieckie zwi�zane z igrzyskami. W gaju Zeusa wznosu si� szereg budowli: �wi�tynie, teatr, skarbce r�nych miast oraz wiele pos�g�w. Po�rodku gaju sta�a zbudowana w stylu doryckim �wi�tynia Zeusa olimpijskiego (zw. Olympiejon), ze s�ynnym pos�giem b�stwa, d�uta Fidiasza, zaliczanym do siedmiu cud�w �wiata. W drugiej Cz�ci O. znajdowa� si� stadion (��cz�cy si� ze �wi�tym gajem za pomoc� sklepionego tunelu), hippodrom, gim-nazjon, palestra oraz ratusz (buleutwion). Od r. 394, kiedy cesarz Teodozjusz zakaza� odbywania igrzysk, O. pocz�a stopniowo traci� zna-czeniel W VI w. zniszczy�o j� trz�sienie ziemi. W XIX w. rozpocz�to badania archeologiczne; znaleziska archeologiczne w O. maj� wielkie znaczenie dla historii architektury i sztuki staro�ytnej. olimpiada (gr. olympids) czteroletni okres czasu pomi�dzy igrzyskami olimpijskimi. Wg o. liczyli Grecy czas, poczynaj�c od pierwszej zapisanej o., tj. od r. 776 p.n.e. W historiografii pos�uguje sif o. po raz pierwszy sycylijczyk Timajos (III w. p.n.e.). Olimpias (Olympids) 1. pocz�tkowo zwana Myrtalis, c�rka Neoptolemosa z Epiru, �ona Filipa II Macedo�skiego, matka Aleksandra W. Ze wzgl�du na jej zapalczywy charakter Filip rozszed� si� z ni� oko�o r. 340 i po�lubi� Kleopatr�. Pos�dzano j� o udzia� w zamordowaniu Filipa. Cieszy�a si� przywi�zaniem i mi�o�ci� Aleksandra. Gdy Aleksander podj�� wypraw� na Wsch�d, pragn�a sprawowa� rz�dy w Macedonii, na co jednak Aleksander si� nie zgodzi�. Usi�owa�a zdoby� wp�yw na sprawy pa�stwowe w Macedonii, a potem w Epirze, dok�d schroni�a si� po �mierci Aleksandra. W r. 319 wkroczy�a do Macedonii z wojskiem Moloss�w, mszcz�c si� krwawo na swych przeciwnikach. Obl�ona przez Kassandra w Pydnie zosta�a zmuszona do poddania si�, a nast�pnie skazana przez zgromadzenie ludowe na �mier�. 2, grecka malarka, wymieniana przez Pliniusza (XXXV, 148); czas �ycia bli�ej nieznany. Olimpiejon 542 Olimpos Olimpiejon (gr. Olympiejori) 1

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.