Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
n.e. (S:;
Iski podleg³e hróiestwo; w owym czasie proces 'ten ju¿ siê rozpocz±³, gdy¿
ta- w ukla;?zie zawartym w Lagasz przysiêga zasta³a z³o¿ona rlie na imiF~
na- Iszmedagana z Isinu (nominalnego suzerena miasta), lecz na imiê cz³o-
ziej wieka, o którym wiemy, ¿e byl w³adc± Larsy.
lów Teksty literackie przedstawiaj± Iszmedagana jako króla, który "wpro-
wadzi³ w kraju prawo". Sformu³owanie to odnosi siê przypuszczalnie do
tel wprowadzenia przezeñ ustawodawstwa, jakkolwiek jedyny znany nanA
e- dot±d zbiór praw z czasów tej dynastii wydany zosta³ przez jego nastêpcê,
oli- Lipitisztara; fragmenty owych praw znaleziono w Nippur i w Kisz. Sam
stw Lipitisztar mówi o ,.oswobodzeniu" obywateli niektórych miast, co pra·,~-
Na dopodobnie odnosi siê do reform spo³ecznych zwi±zanych z wyzwoleniem
el' e niewolników.
g°~ Pod wzglêdem politycznym proces rozpadu królestwa Isinu, rnzpoczy-
nia ty za panowania Iszmedagana, pog³êbi³ siê znacznie za Lipitisztara. Szcze-
ry~ gó³y tych wydarzeñ s± bardzo ma³o znane, lecz Larsa wyra¼nie wysuwa
siê jako g³ówny rywal, a formu³y roczne wspominaj± o kilku operacjach
za wojskowych, przeprowadzonych przez l~róla Larsy, Gungunuma (1932--
za- 1906 p.n.e.). Spo¶ród tych operacji szczególne znaczenie mia³o zdobycie
uk Ur, dziêki czemu Larsa uzyska³a kontrolê nad przechodz±cymi przez to
ze- miasto szlakami handlu zagranicznego z Bahrajnem. O¿ywiona by³a tak-
gu ¿e dzia³alno¶æ budowlana. Godny uwagi jest fakt, ~e jedno¶æ religijna Ba-
iu bilonii okaza³a siê trwalsza od rozdrobnienia politycznego: za panowania
r°- Gungunuma córki Iszmedagana i Lipitisztara by³y arcykap³ankami Nanny
w Ur, a nastêpca Lipitisztara z Isinu faktycznie sk³ada³ w tym nxie¶cie
Y ofiary, jakkolwiek politycznie podlega³o ono ju¿ Larsie.
siê Nastêpcy Gungunuma w wyniku dzialañ wojennych rozci±gnêli swa
ug wiadzê a¿ po pólrocn± Babiloniê, anektuj±c ostatecznie szereg mia>t,
u~~ w szczególno¶ci Nippur i Uruk, które poprzednio nale¿aly do Isinu. Donio-
¶lejsza wszak¿e od zwyciêstwa wojskowego okaza³a siê w koñcowym efclt-
s³e cie uwaga, jak± w³adcy dynastii z Lax~sy po¶wiêcali systemowi irygacyjne-
u mu. Gertrudo Bell zastosowa³a do Iraku powiedzenie, ¿e "ten, kto ma vv lo_-
r- ku kana³y nawadniaj±ce
panuje nad krajem"; królowie Larsy
s±dz±c p«
bi ,
,
ich dzia³alno¶ci na tym polu, doskonale zdawali sobie sprawê z tej prawdy.
Jest nawet mo¿liwe, ¿e zlekcewa¿enie tej zasady przyczyni³o siê do upadku
ch imperium III dynastii z Ur, w pó¼niejszej bowiem czê¶ci tego okresu s³y-
o- szymy wprawdzie wiele o realizowaniu szerokiego programu budowy
d- ¶wi±tyñ, ale znacznie mniej o pracach publicznych przy
kana³ach.
e- Na czasy panowania drugiego nastêpcy Gungunuma, Sumuiluma, przy-
padaj± pocz±tki s³ynnej dynastii, znanej powszechnie jako I dynastia z Ba-
m.
¿e bilonu (1894-1595 p.n.e.). Za III dynastii z Ur Babilon by³ ma³ym miastem.
el- rz±dzonym przez ensi, ale nie wiemy, czy pó¼niej by³ czê¶ci± obszaru znaj-
duj±cego siê pod panowaniem królów Isinu. Jak dot±d nie mamy te¿ zbyt
a sPi~llco¶( i upadek Babilonii
66 Wielko¶æ i upadek B~abilanii
wielu informacji o za³o¿ycielu I dynastii, Sumuabumie. Jego imiê, a tak¿e pewne
cechy charakterystyczne struktury spo³ecznej za³o¿onego przezeñ królestwa
wskazuj±, ¿e by³ on pochodzenia zachodniosemickiego, ale czy podobnie jak
swego czasu Iszbierra - pozostawa³ poprzednio na s³u¿bie innego pañstwa
mezopotamskiego, czy te¿ podbi³ Babilon dzia³aniami prowadzonymi wprost z
pustyni, na razie nie wiadomo; co prawda popierany przez~ni kult zdaje siê
wskazywaæ na jakie¶ zwi±zki z Isinem. Znaczna czê¶æ czternastoletniego
panowania up³ynê³a na umacnianiu Babilonu przez budowê fortyfikacji oraz na
ujarzmieniu za pomoc± akcji wojskow5ch lub ¶rodkami dyplomatycznymi
szeregu innych miast v:~ tym rejonie, zwaas zeza takich, jak Kisz i Sippar.
Róvmoczesna ekspansja Larsy na po³udniu i Babilonu na pó³nocy nieuchronnie
doprowadzi³a w koñcu do zatargu miêdzy obu tymi potêgami. By³oby jednak
uproszczeniem upatrywaæ w walce miêdzy tymi miastami-pañstwami klucza do
dziejów Mezopotamii w na.stc~pnym stuleciu. Od Mari n_sd Eufratem po rzekê
Dijalê i granice Elamu wci±¿ jeszcze istnia³a znaczra liczba innych miast-pañstw,
które - choæ skazane na wch³oniêcie przez Babiloniê lub Larsê i w koñcu
zjednoczone pod rz±dami Hammurabiego n<~ gazie zachowa³y, w mniejszym
lub wiêkszym stopniu, niepodleg³o¶æ i mo¿no¶æ ekspansji terytorialnej. Pod
koniec okresu III dynastii z TJr nap~~r przenikaj±cych tu plemion semickich
doprowadzi) do tego, i¿ w wielu spo¶ród tych miast-pañstw usadowili siê
wladcy amoryccy
|
WÄ…tki
|