ďťż
Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
U łyżwiarzy figurowych (pary sportowe i taneczne) wskazane jest też wy-masowanie kończyn górnych. W pierwszej kolejności w pozycji leżenia przodem masuje się tylną stronę tułowia ze szczególnym uwzględnieniem mięśni pośladkowych i obręczy barkowej. U łyżwiarzy długodystansowych zwraca się uwagę na mięśnie międzyżebrowe, masując od linii pachowej środkowej do kręgosłupa, najpierw po jednej stronie, a później po drugiej. Następnie masowaniem obejmuje się tylne strony kończyn dolnych, głównie ścięgna Achillesa i mięśnie brzuchate łydek. W leżeniu tyłem masowane są przednie strony kończyn dolnych, głównie stawy skokowe i kolanowe. U łyżwiarzy długodystansowych dodatkowo masuje się mięśnie piersio i międzyżebrowe, od mostka do linii pachowej środkowej, najpierw po jednej st a potem po drugiej.
U łyżwiarzy, u których występuje nadmierne pobudzenie (gorączka prz towa") wykonuje się masaż sedatywny (uspokajający) w powolnym tempie i z mniej-
246
szą intensywnością, głaszcząc całe ciało oraz ugniatając kilka większych grup mięśniowych nie biorących udziału w wysiłku, a następnie ponownie głaszcząc. Można zastosować masaż karku i obręczy barkowej oraz klatki piersiowej i przestrzeni międzyżebrowych, wykonując głaskanie, słabe ugniatanie i słabą wibrację przyrządową.
Łyżwiarzy, u których występuje apatia przedstartowa" masuje się bardziej energicznie w celu mobilizacji do wysiłku (szczególnie sprinterów). Dominują rozcieranie i ugniatanie (należy pamiętać o zasadzie oszczędzania tych mięśni, które będą bardziej obciążone w czasie zawodów). Zamiennie można przeprowadzić masaż pobudzający dolnego odcinka grzbietu oraz klatki piersiowej i przestrzeni międzyżebrowych z zastosowaniem rozcierania, ugniatanie i silnej wibracji przyrządowej.
W łyżwiarstwie masaż może być wspomagany maścią rozgrzewającą.
Masaż powysiłkowy
Wykonuje się wyciskanie oraz łagodne rozcieranie i ugniatanie mięśni kończyn dolnych, obręczy miednicznej oraz obręczy barkowej przez ok. 16 minut. Następne ok. 20 minut przeznacza się na masaż mięśni przykręgosłupowych i grzbietu lub kończyn górnych (u łyżwiarzy długodystansowych i solistów figurowych). Stosuje się silne, energiczne głaskanie, ugniatanie, oklepywanie, silną wibrację przyrządową i wałkowanie. U łyżwiarzy długodystansowych po zakończonych zawodach można zastosować drenaż limfatyczny kończyn dolnych.
4.17. Gimnastyka
W gimnastyce ćwiczenia bardzo różnią się od siebie. Specyfika każdej konkurencji gimnastycznej przejawia się w strukturze, czasie trwania i napięciu mięśniowym. Dość często przy wykonywaniu ćwiczeń dynamicznych charakter pracy jednych mięśni łączy się ze statycznym wysiłkiem innych. W treningu gimnastycznym zwraca się szczególnie uwagę na rozwój wytrzymałości, zręczności i siły. Z tego powodu gimnastycy maja bardzo dobrze rozwinięty gorset mięśniowy, mięśnie obręczy barkowej, kończyn górnych i dolnych.
Masaż treningowy
U gimnastyków po treningu powinien dominować masaż częściowy, niezbyt intensywny, nie trwający zbyt długo. Masuje się najczęściej mięśnie tułowia, kończyn górnych i obręczy barkowej (bardzo dokładnie należy wymasować ręce, grzbiet ze szczególnym uwzględnieniem okolicy lędźwiowej i przestrzeni międzyżebrowych). U kobiet dodatkowo masuje się kończyny dolne i obręcz biodrową. Masaż musi być adekwatny do uprawianej dyscypliny gimnastycznej. Masuje się stosując głównie rozcieranie i powolne, ale głębokie ugniatanie.
247
Z masażu treningowego należy zrezygnować co najmniej na dwa dni przed zawodami.
Masaż przed zawodami
Między ostatnim dniem treningu a dniem startu w zawodach przeprowadza się średniointensywny masaż całkowity w celu utrzymania aparatu ruchu w gotowości startowej.
Masaż startowy
Wykonuje się dokładny masaż całego ciała z zastosowaniem głaskania, rozcierania i ugniatania, pamiętając o zasadzie oszczędzania tych grup mięśniowych, które wezmą na siebie ciężar wykonywania ćwiczenia.
Masaż powysiłkowy
Stosuje się przeważnie wyciskanie oraz łagodne rozcieranie i ugniatanie mięs kończyn górnych, obręczy barkowej i przednią stronę tułowia (lub tylną) przez minut. Kolejne 20 minut przeznacza się na energiczny masaż kończyn dolnych z zastosowaniem głaskania, ugniatania, oklepywania, silnej wibracji przyrządowe i wałkowania.
248
5. Masaż profilaktyczno-leczniczy stosowany w odnowie biologicznej
W odnowie biologicznej sportowców stosuje się następujące rodzaje masażu: w środowisku wodnym, przyrządowy, limfatyczny, izometryczny, stawowy centryfu-galny, kontralateralny i punktowy. Masaż leczniczy zaleca się w przypadku przetrenowania lub leczenia po urazach sportowych.
Wskazania i przeciwwskazania do masażu profilaktyczno-leczniczego, podane w niniejszym rozdziale, dotyczą tylko sportu wyczynowego oraz urazów i patologii wynikających z jego uprawiania.
5.1
|
WÄ
tki
|