ďťż

Jeśli socjalizm zostanie rozgromiony w Niemczech — zostanie rozbity wszędzie...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
Drogą do zwycięstwa światowego socjalizmu jest wojskowe umocnienie Niemiec. A to, że carat znajduje się po stronie Ententy wskazuje nam jeszcze wyraźniej, gdzie jest prawdziwy wróg socjalizmu: a tego zaś wynika, że zwycięstwo Ententy przyniesie całemu światu jeszcze gorszy ucisk. Tak więc partie robotnicze całego świata powinny walczyć przeciw carskiej Rosji. Doradzanie proletariatowi by zachował neutralność (Trocki) — oznacza wyłączenie się z historii, rewolucyjny 92 kretynizm. Tak więc, zadaniem światowego socjalizmu jest ostateczne rozbicie Rosji i rewolucja w tym kraju. Jeżeli Rosja nie zostanie zdecentralizowana i zdemokratyzowana — niebezpieczeństwo grozi całemu światu. Niemcy zaś ponoszą główny ciężar walki z mo-skalskim imperializmem i ruch rewolucyjny w tym kraju powinien na jakiś czas zostać zaniechany. A poza tym zwycięstwo w wojnie przyniesie także proletariatowi klasowe zdobycze. ZWYCIĘSTWO NIEMIEC TO ZWYCIĘSTWO SOCJALIZMU! W odpowiedzi na tę publikację pierwsi przyjechali do Parvusa na naradę przedstawiciele ,,Związku Wyzwolenia Ukrainy" z Wiednia (wśród nich byli znajomi z czasów „Iskry"), a później także nacjonaliści ormiańscy, gruzińscy — dla wszystkich bojowników walczących przeciw Rosji drzwi jego konstantynopolskiego domu stały zawsze otworem. Te wytężone poszukiwania Parvusa były magnesem dla innych, którzy dzielili się z nim swymi doświadczeniami, a połączenie doświadczeń socjalistów i nacjonalistów stanowiło mieszaninę wybuchową, z której rodził się Plan. Dotąd wszystkie socjalistyczne programy stale były pełne bredni na temat autonomii — nie! Tylko przez rozerwanie i rozczłonkowanie Rosji — można będzie obalić absolutyzm, dać narodom od razu — i wolność, i socjalizm. W okresie, gdy ponosiły klęski pierwsze ekspedycyjne grupy Ukraińców i Kaukazczyków (zwerbowali w pośpiechu i ludzi nieodpowiedzialnych i awanturników, o konspiracyjnym przedsięwzięciu nagle zrobiło się głośno, pisała o nim cała emigracyjna prasa, więc Enwer-pasza wstrzymał ekspedycję), w ogromnej, pełnej pomysłów głowie Parvusa dokonywało się ostateczne, magnetyczne spojenie żelaznych elementów w jednolity Plan. I tak jak mechanika lubi trójkątne łączniki ze względu na ich odporność na deformacje, tak elementom socjalistycznym i nacjonalistycznym brakowało trzeciego sojusznika — rządu Niemiec: najbliższe cele całej trójki — były zbieżne! Całe dotychczasowe życie Parvusa było jakby nakierowane na bezbłędne stworzenie tego Planu. I Parvusowi, który łączył w sobie, na szczęście, zalety teoretyka, polityka i kombinatora — pozostało tylko w grudniu Czternastego sformułować plan w punktach, w styczniu przedstawić go ambasadorowi Niemiec, otrzymać zaproszenie do Berlina, w czasie spotkania wprawić w zdumienie kierownictwo ministerstwa (przez dziewiętnaście lat kraj ten nie rzucił mu pod nogi nawet obywatelstwa, zamykał jego redakcje, wypędzał go z miasta do miasta, mógł wydać rosyjskiej ochranie — a teraz oczy najwyższych dostojników rządowych wpatrywały się przezornie w jego, prorocze), a w marcu Piętnastego przedstawić ostateczne, szczegółowe memorandum i otrzymać awansem pierwszy milion marek. 93 Plan był następujący: połączyć pod wspólnym kierownictwem wszystkie możliwości, wszystkie siły i wszystkie środki, z jednego sztabu prowadzić działania państw centralnych, rosyjskich rewolucjonistów i narodów kresowych. (Wiedział doskonale, na co się waży — ale był do tego doskonałe przygotowany.) Żadnych rozproszonych, nieuzgodnionych improwizacji. Plan przekonywał zdecydowanie, że żadne niemieckie zwycięstwo nie będzie ostateczne bez rewolucji w Rosji: nierozdrobniona Rosja pozostanie ciągłym zagrożeniem. Ale też nie ma takiej siły, która mogłaby samodzielnie zburzyć rosyjską twierdzę, można tego dokonać wyłącznie wspólnym, zsynchronizowanym działaniem wszystkich: jednoczesnym wywołaniem rewolucji społecznej i narodowej przy finansowym i materialnym poparciu Niemiec. Doświadczenie rewolucji 1905 roku (autor znał ją doskonale!! I dla cesarskiego rządu gwarancja solidności doradcy było właśnie to, że nie jest nim jakiś przybłąkany kupiec, tylko Ojciec Pierwszej Rewolucji) pozwalają stwierdzić, że wszystkie symptomy powtarzają się, wszelkie dane niezbędne rewolucji nadal istnieją, a nawet, w warunkach wojny światowej, potoczy się ona jeszcze szybciej, tylko wtedy jednak, jeśli uda sieją umiejętnie pobudzić, działaniem z zewnątrz przyspieszyć katastrofę
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.