Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
PZU). Pod względem wyznania Ukraińcy należeli głównie do Kościoła prawosławnego bądź greckokatolickiego.
Polska w okresie międzywojennym była największym skupiskiem ludności żydowskiej w Europie. Jej liczbę w 1931 r. ocenia się na około 3,1 mln osób. Część tej grupy przyznawała się do narodowości polskiej i była całkowicie lub częściowo spolonizowana, współuczestnicząc w życiu kraju. Zwłaszcza część inteligencji pochodzenia żydowskiego uważała się za Polaków. Żydzi byli rozmieszczeni na całym obszarze państwa z ośrodkami koncentracji w Warszawie oraz w województwach: warszawskim, łódzkim, kieleckim, lubelskim i lwowskim. Zasadniczo ludność tej grupy etnicznej skupiała się w miastach. Struktura zawodowa Żydów wiązała się ze stopniem ich koncentracji. W dużych skupiskach znajdowali zatrudnienie w przemyśle i rzemiośle, natomiast w rozproszeniu zajmowali się handlem. Inteligencja żydowska pracowała w wolnych zawodach. Burżuazja tej grupy koncentrowała się w miastach centralnej Polski. Żydowskie organizacje gospodarcze były prężne i dobrze zorganizowane. Mniejszość ta prowadziła aktywne życie kulturalne, pod koniec lat trzydziestych funkcjonowało 20 teatrów i 130 żydowskich tytułów prasowych. Dość dobrze była rozwinięta prywatna sieć szkół, w których wykładano język hebrajski lub jidisz. Środowisko to powołało do życia całą gamę organizacji politycznych. Do największych i najprężniejszych należy zaliczyć: Organizację Syjonistyczną w Polsce, Powszechny Żydowski Związek Robotniczy (BUND), Związek Izraela, Nową Organizację Syjonistyczną, Front Młodo Żydowski, Żydowską Socjalistyczną Partię Robotniczą Poalej Syjon czy
44
Żydowsko-Socjalistyczno-Demokratyczną Partię Robotniczą w Polsce.
Białorusini zamieszkiwali zwartą grupą ziemie ciągnące się od północnej części województwa wołyńskiego do południowej części województwa wileńskiego. Ich liczebność oceniana jest na około 1,9 mln. Tereny zamieszkania tej mniejszości należały do najbardziej zaniedbanych gospodarczo w Polsce, ich zasoby mineralne były ubogie. W okresie dwudziestolecia międzywojennego świadomość narodowa Białorusinów dopiero się kształtowała. Podstawowym ich zajęciem było rolnictwo. Robotnicy byli nieliczni. Brakowało białoruskiej inteligencji i drobnomieszczaństwa. Miarą słabości społeczności białoruskiej był niedorozwój spółdzielczości i banków tej grupy etnicznej. Nie odnotowujemy także aktywnych, masowych organizacji kulturalnych. Do największych białoruskich partii politycznych należy zaliczyć: Białoruską Włościańsko-Robotniczą Gromadę (BSRH), Komunistyczną Partię Zachodniej Białorusi (KPZB) oraz Białoruskie Zjednoczenie Ludowe (BNA). Około 80% Białorusinów należało do Kościoła prawosławnego, pozostali do rzymskokatolickiego.
Terenem zamieszkania Niemców były głównie ziemie województw zachodnich, choć odnotowywano ich obecność także na wschodnich kresach II Rzeczypospolitej (większość Niemców na ziemiach dawnego zaboru rosyjskiego i austriackiego to bogaci i średniozamożni chłopi). Ponad 70% całej ludności niemieckiej w Polsce mieszkało na wsi. Wśród miast ich koncentracji na czoło wysuwała się Łódź wraz z otaczającymi ją ośrodkami przemysłowymi oraz Bielsko. Liczebność tej grupy narodowej oceniana jest na około 800 tys. Niemcy zajmowali znaczną i uprzywilejowaną pozycję w gospodarce polskiej. Podstawą ich zatrudnienia było rolnic-
45
two (zwłaszcza w Wielkopolsce i na Pomorzu). W przemyśle mieli szerokie wpływy w rejonie Górnego Śląska i Łodzi. Duże znaczenie w życiu mniejszości niemieckiej odgrywała spółdzielczość. Na pozycję ekonomiczną tej grupy etnicznej wpływał fakt, iż Rzesza przez okres międzywojennego dwudziestolecia nie pozostawiała swoich ziomków bez ekonomicznego wsparcia. Rozwój niemieckiego życia kulturalnego był stosunkowo mało krępowany. Działały teatry niemieckie, a liczba czasopism w końcu lat trzydziestych osiągnęła ponad 100 tytułów. Sieć szkół z językiem niemieckim była dość dobrze rozwinięta. Cechą charakterystyczną niemieckiej grupy etnicznej w Polsce stanowił jej wysoki stopień zorganizowania. Do największych i najaktywniejszych niemieckich partii politycznych należy naliczyć: Partię Młodoniemiecką (JdP), Partię Niemiecką (DP), Niemieckie Zgromadzenie Partyjne (DV), Niemiecki Związek Ludowy w Polsce (DVV), Niemiecką Chrześcijańską Partię Ludową (DChVP), Niemiecką Socjalistyczną Partię Pracy (DSAP)
|
WÄ
tki
|