ďťż
Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Ten charakter zmian nie występuje
u osób z cienką podściółką tłuszczową. Po cyklu zabiegów obserwowano ok. 20%
przyrost siły mięśniowej.
Masaż izuiiieliyez.ny można wykonywać na jednorodnych grupach mięśni lub
na poszczególnych mięśniach. Pozycje do masaży należy dobierać w taki sposób,
aby uzyskać silny skurcz izometryczny mięśnia bez zewnętrznych obciążeń. Przy-
130
rost siły i masy mięśni jest reakcją adaptacyjną ustroju oa
ciążenia. W tym celu konieczna jest impulsacja ośrodkowego i
Przyrost masy i siły mięśni pod wpływem masażu izometrycznepfjiBtfDE-
czony w czasie. Początkowo szybki, w miarę upływu czasu wolniejszy, aż do wy-
stąpienia plateau", kiedy to ustrój przestaje reagować na ten rodzaj obciążam-
Okres ten występuje po ok. 9-12 miesiącach stosowania zabiegów.
10.5. Drenaż limfatyczny
Termin drenaż limfatyczny" oznacza środki i metody biernego ułatwiania
przepływu chłonki u chorych z obrzękami chłonnymi. Chłonka powstaje w wyniku
przenikania płynu pozakomórkowego do włosowatych naczyń chłonnych umiejsco-
wionych w przestrzeniach międzykomórkowych. Przemieszczanie się chłonki od-
bywa się w naczyniach chłonnych przez węzły chłonne, pnie i przewody chłonne,
które uchodzą do uktadu żylnego. Przepływ chtonki jest uzależniony od:
- ilości powstawania płynów w przestrzeniach międzykomórkowych,
- drożności przepływu płynów tkankowych z przestrzeni międzykomórko-
wych do włosowatych naczyń chłonnych,
- czynników oddziałujących na ruch chłonki w naczyniach, węzłach i przewo-
dach chłonnych.
Przepływ chłonki zapewniają ruchy tkanek, głównie mięśniowej (pompa mię-
śniowa), skurcze ścian naczyń chłonnych (pompa chłonna) i fala tętna. Fizjologicz-
ny przepływ chłonki zależy od skurczu mięśni szkieletowych, ruchów oddecho-
wych klatki piersiowej i działania tłoczni brzusznej, wywołujących działanie ssące
w'układzie chłonnym, czynność ssącą serca, tętnienie naczyń tętniczych.
Woźniewski jako czynniki sprzyjające rozwojowi obrzęku chłonnego wymie-
nia:
- wzrost ciśnienia tętniczego - pojemnościowa niewydolność przepływu
chłonki,
- wzrost ciśnienia żylnego - hemodynamiczna niewydolność przepływu
chłonki,
- zwiększoną przepuszczalność naczyń krwionośnych włosowatych wskutek
stanów zapalnych, pourazowych, zmniejszonego dopływu tlenu do tkanek,
- wzmożoną czynność narządów, nadmierny wysiłek mięśniowy.
Obrzęk chłonny, jako nadmiar płynu, powoduje rozciąganie tkanek, utratę ich
napięcia oraz niewydolność naczyń chłonnych. Może to prowadzić do zmian
zwłóknieniowych i powstawania nieodwracalnego obrzęku kończyny.
Fizjoterapeutycznie odpływ chłonki można wspomagać przez:
1) czynny drenaż chłonny - wykorzystanie zjawiska pompy mięśniowej, ujem-
nego ciśnienia w klatce piersiowej, drenażu przeponowego,
2) grawitacyjny drenaż chłonny - wykorzystanie siły grawitacji do przepływu
chłonki - odpowiednie ułożenie kończyn lub tułowia,
131
3) bierny drenaż chłonny - wykorzystanie mechanicznej kompresji za pomocą
masażu klasycznego, urządzeń pneumatycznych, elastycznych rękawów
i pończoch.
Dobierając metody dla chorych z obrzękami chłonnymi kończyn, należy elimi-
nować te czynniki, które zwiększają tworzenie się płynów tkankowych. Są to bodź-
ce cieplne, nadmierna praca mięśni, zbyt intensywny masaż. Masaż drenujący może
być za mocnym bodźcem mechanicznym dla wrażliwych naczyń chłonnych. Ca-
sley-Smith podaje, że bezpieczne ciśnienie ucisku nie powinno przekraczać 100
g/cm (75 mm Hg). Ma to szczególne znaczenie u chorych, u których konieczne
jest utworzenie lub odtworzenie dróg odpływu chłonki. Inne badania określają
maksymalne ciśnienie nie powodujące zapadania naczyń chłonnych na 60 g/cm
(45 mm Hg). Drenaż ręczny wymaga dużego doświadczenia i doskonałości tech-
nicznej, zwłaszcza wobec dużej wrażliwości naczyń chłonnych na czynniki mecha-
niczne i możliwość łatwego ich uszkodzenia.
FrzyKiadOwa osnowa masażu uspriiwnittj
|
WÄ
tki
|