Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Powoli wracała mu świadomość miejsca, w
którym przebywał. Spojrzał na wykrzywiony kawałek metalu, odrzucił go na
bok i uśmiechnął się szeroko.
- To było dobra opowieść - rzekł. - Tak właśnie robi to Ottar.
- Pokaże ci jutro zdjęcia. Zobaczysz film o sobie samym. Jak robisz to
wszystko. No - ale to był długi dzień. Tex, Dallas! Nie wziąłby któryś z
was jeepa i nie odwiózł Ottara do domu?
Robiło się coraz ciemniej i zanim technicy uprzątnęli kamerę i
reflektory, tłum zdążył się już rozejść. Barney spoglądał w ślad za
światłami jeepa, póki nie znikły one za wzniesieniem. Tuż obok niego
stanął Gino z zapalonym papierosem w ustach. Barney wyciągnął z kieszeni
swoją paczkę.
- Co o tym myślisz? - spytał.
- Nic nie myślę - Gino wzruszył ramionami. - Nie jestem do myślenia.
Jestem operatorem.
- Każdy kamerzysta, jakiego kiedykolwiek w życiu spotkałem, w głębi
ducha wie, że jest lepszym reżyserem niż te wszystkie bubki, z jakimi
zdarzyło mu się w życiu pracować.
- Dobra, skoro chcesz wiedzieć, a chcesz, to powiem ci, że ten facet
jest o całe niebo lepszy od tego połcia mrożonej wołowiny, którego
wywieźli stąd przed chwilą. Jeśli zdjęcia wyjdą tak, jak przypuszczam, to
zdaje się, że dokonałeś odkrycia na miarę stulecia. Jedenastego stulecia
rzecz jasna. Mam na myśli jego styl gry.
Barney odrzucił niedopałek.
Takie jest również moje zdanie.
następny
Harry Harrison Filmowy wehikuł czasu
. 10 .
Deszcz bębnił o dach przyczepy tak głośno, że Barney musiał podnieść
głos.
- Czy jest pan pewien, że on wie co podpisał? - zapytał, przyglądając
się podejrzliwie postawionemu drżącą ręką krzyżykowi i odciskowi kciuka na
dole stronicy, zawierającej kontrakt.
- Całkowicie - odparł Jens Lynn. - Przeczytałem mu zarówno oryginał
angielski, jak i przekład staronorweski. Zgodził się na wszystko i
podpisał w obecności świadków.
- Mam nadzieje, że nigdy nie wynajmie dobrego adwokata. Zgodnie z tym,
on - odtwórca głównej roli - będzie zarabiał mniej niż ktokolwiek inny z
całej ekipy, wliczając w to faceta , który czyści sracz.
- Nie ma powodu do skarg. Sam zaproponował warunki płacy. Jedna
butelka ,Jacka Danielsa" na dzień i grzywna srebra miesięcznie.
- Ale tego srebra z ledwością starczy na zatkanie dziury w zębie.
- Nie wolno nam zapominać o względności porównań sytuacji gospodarczej
w dwóch różnych światach - odrzekł Jens, najbardziej przekonywającym,
akademickim tonem i wzniósł upominająco palec wskazujący. - Tutejsza
ekonomika bazuje zasadniczo na handlu wymiennym, niewiele tylko płatności
odbywa się przy użyciu pieniędzy. Z tego też względu grzywna srebra ma tu
o wiele większą wartość i nie jest porównywalna z cenami tego kruszcu z
epoki masowej produkcji. Wypada przyjrzeć się bliżej jej sile nabywczej.
Za grzywnę srebra może pan kupić niewolnika, za dwie...
- Tak, tak! W pełni to zrozumiałem. Najważniejsze jest jednak to, czy
zechce on tu tkwić aż do momentu zakończenia zdjęć?
Lynn wzruszył ramionami.
- Doskonała odpowiedź, nie ma co! - Barney potarł kciukiem bolące
ciemię i spojrzał przez okno na ołowiane niebo, z którego waliły
strumienie deszczu. - Leje tak już od dwóch dni. Czy to się nigdy nie
skończy?
- To było do przewidzenia. Niech pan pamięta, że chociaż z powodu
Małego Optimum Klimatycznego tutejszy klimat jest cieplejszy niż w
dwudziestym wieku to jednak znajdujemy się na północnym Atlantyku, w
przybliżeniu na 59 stopniu szerokości geograficznej północnej i opady
deszczu są...
- Niech pan sobie daruje ten wykład. Muszę mieć pewność, czy Ottar
zgodzi się współpracować z nami przez cały czas produkcji filmu - inaczej
nie odważę się zacząć zdjęć. Może przecież odpłynąć na swojej nowej łodzi
albo zrobić jeszcze coś innego, co leży w naturze Wikingów. Nie wygląda mi
na zadowolonego z życia farmera.
- Chwilowo przebywa na wygnaniu. Wszystko wskazuje na to, że - nie w
smak mu było nawrócenie się na takie chrześcijaństwo, jak je sobie
wyobrażał król Olaf Tryggvesson i po przegranej walce opuścił Norwegię.
- A co on ma przeciwko przyjęciu wiary w Chrystusa?
- Olaf chciał go najpierw poddać sądowi bożemu, zwanemu Próbą Węża.
Polegał on na tym, że ustnik lulhorna - dużego mosiężnego rogu wojennego -
wpychano siłą w gardło ofiary, a następnie wkładano do wnętrza rogu
jadowitego węża. Całość zatykano, pieczętowano, po czym róg podgrzewano,
zmuszając węża do szukania ucieczki, a jedyna jej droga wiodła w dół
przewodu pokarmowego poddawanego próbie poganina.
- Bardzo pociągające. No i co się zdarzyło, gdy już opuścił Norwegię?
- Skierował się w stronę Islandii, lecz okręt rozbił się w czasie
sztormu. Jego samego i kilku z załogi morze w tym właśnie miejscu
wyrzuciło na brzeg. Zdarzyło się to niedługo przed naszą pierwszą wizytą.
- Jeżeli to rozbitek, to do kogo należy dom, w którym mieszkają?
- Nie wiem. Ottar i jego ludzie zabili poprzedniego właściciela.
- Ciekawa metoda. Ale jedno jest, o ile się nie mylę, pocieszające.
Zostanie on tu tak długo, jak będzie przez nas opłacany i w konsekwencji,
nietrzeźwy.
Do przyczepy wpadł, niemal wepchnięty podmuchem wiatru, Amory
Blestead. Wraz z nim do wnętrza wtargnął strumień deszczu. Amory z
wysiłkiem wparł się w drzwi, by ponownie je zamknąć.
- Powieś swoje łachy na drzwiach, niech trochę obeschną - powiedział
Barney
|
WÄ
tki
|