Pan Peterson powinien si� szybko o�eni�, je�li nie z Sharon, to z kim�, kto stworzy tu prawdziwy dom...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Dora zda�a sobie spraw�, �e Steve patrzy na ni� pytaj�co. Chyba co� do niego m�wi�a. Nie mog�a si� skupi�, by�a roztrz�siona. Nie zmru�y�a oka przez ca�� noc. Co to ona chcia�a powiedzie�? Ach, tak. - Wiem, �e pan nie ma apetytu - zacz�a nie�mia�o - ale mo�e przygotuj� stek dla pana i pana Taylora? - Dla mnie nie, dzi�kuj�, Doro. Mo�e pan Taylor... - Prosz� usma�y� steki dla nas obu. - Hugh po�o�y� r�k� na ramieniu Steve�a. - Prosz� po- s�ucha�, nie jad� pan nic od wczoraj. B�dzie pan ca�� noc na nogach. Musi pan by� w formie, dojecha� tam i dzia�a� zgodnie ze wskaz�wkami. - Chyba ma pan racj� - zgodzi� si� Steve. Dochodzili do jadalni, gdy zadzwoni� dzwonek u drzwi. Hugh podskoczy�. - Ja otworz�. Steve zmi�� serwetk�, kt�r� w�a�nie mia� roz�o�y� na kolanach. Czy us�yszy g�os Neila... g�os Sharon? Hugh wprowadzi� m�odego, ciemnow�osego m�czyzn�, kt�ry wygl�da� znajomo... Oczywi�cie, obro�ca Ronalda Thompsona, Kurner. Tak si� nazywa�, Robert Kurner. By� pod- ekscytowany i wygl�da� nieporz�dnie. Mia� rozpi�ty p�aszcz i pognieciony garnitur, jakby w nim spa�. - Panie Peterson - odezwa� si� od drzwi. - Przyszed�em porozmawia� o pana synu. - O moim synu? - Steve poczu� na sobie ostrzegawcze spojrzenie Hugh. Zacisn�� pi�ci. - Co z moim synem? - zapyta�. - Panie Peterson, broni�em Ronalda Thompsona. Spieprzy�em spraw�. - To nie pana wina, �e Ronald Thompson zosta� skazany - powiedzia� Steve. Nie patrzy� na m�odego cz�owieka. Wpatrywa� si� w stek. Odsun�� talerz. Czy Hugh mia� racj�? Czy po- rwanie by�o, mimo wszystko, trikiem? - Panie Peterson, Ron nie zamordowa� pa�skiej �ony. Zosta� skazany, bo wi�kszo�� przy- si�g�ych �wiadomie lub nie�wiadomie s�dzi�a, �e zabi� r�wnie� t� Carfolli i pani� Weiss. - By� ju� notowany - wtr�ci� Steve. - Notowany jako nieletni, za pojedyncze wykroczenie. - Zaatakowa� kiedy� dziewczyn�, dusi� j�... - kontynuowa� Steve. - Panie Peterson, by� wtedy pi�tnastoletnim ch�opakiem. Na prywatce przy��czy� si� do zawod�w w piciu piwa. Kt�ry dzieciak ze szko�y �redniej nie chce si� w pewnym momencie popisa� doros�o�ci�? Kiedy by� kompletnie zalany, kto� podrzuci� mu kokain�. Nie wiedzia�, co robi. Zupe�nie nie pami�ta�, �e dotkn�� tej dziewczyny. Wiemy wszyscy, jak dzia�a po��- czenie narkotyk�w i alkoholu. Ron mia� cholernego pecha: wpad� w powa�ne tarapaty za pierwszym i jedynym razem, gdy si� upi�. Przez nast�pne dwa lata nie wypi� nawet piwa. Ale mia� niewiarygodnego pecha i przyszed� do pana domu tu� po tym, gdy pa�ska �ona zosta�a zamordowana. - G�os Kurnera dr�a�, ale s�owa, kt�re m�wi�, pada�y szybko. - Panie Peterson, przestudiowa�em sprawozdanie z s�du. Wczoraj kaza�em Ronowi w k�ko powtarza� wszyst- kie szczeg�y, o kt�rych m�wi�, na temat tego, co zrobi� pomi�dzy chwil�, gdy rozmawia� z pani� Peterson w sklepie, a momentem, kiedy znalaz� jej cia�o. I zrozumia�em, jaki pope�ni- �em b��d. Panie Peterson, pa�ski syn, Neil, powiedzia�, �e schodzi� po schodach i wtedy us�y- sza� j�ki pa�skiej �ony. Widzia�, jak jaki� m�czyzna j� dusi�, a potem widzia� jego twarz... - Twarz Ronalda Thompsona - doko�czy� Steve. - Nie! Nie! Nie rozumie pan? Prosz�, niech pan spojrzy do sprawozdania. - Robert rzuci� akt�wk� na st�, wyci�gn�� z niej gruby plik kartek i zacz�� je przerzuca�, a� znalaz� w�a�ciw� stron�. - Tutaj. Oskar�yciel spyta� Neila, dlaczego jest taki pewny, �e to Ron. I Neil powie- dzia�: �Zrobi�o si� jasno, wi�c jestem pewny�. Przegapi�em to. Przegapi�em. Kiedy wczoraj Ron w k�ko powtarza� swoje zeznanie, powiedzia�, �e zadzwoni� do frontowych drzwi, a potem odczeka� par� minut i zadzwoni� ponownie. Neil nie powiedzia� ani s�owa o tym, �e s�ysza� dzwonek. Ani s�owa! - To niczego nie dowodzi - przerwa� Hugh. - Neil znajdowa� si� na g�rze i bawi� si� po- ci�gami. Prawdopodobnie by� tym do�� zaabsorbowany, a kolejka jest ha�a�liwa. - Nie... nie... bo powiedzia�: �Zrobi�o si� jasno�. Panie Peterson, o to mi chodzi. Ron za- dzwoni� do frontowych drzwi. Poczeka�, zadzwoni� jeszcze raz, obszed� dom dooko�a. Da� mordercy czas na ucieczk�. To dlatego tylne drzwi by�y otwarte. Ron w��czy� kuchenne �wia- t�o. Czy pan nie rozumie? Powodem, dla kt�rego Neil widzia� wyra�nie twarz Rona, by�o to, �e z kuchni pada�o �wiat�o. Panie Peterson, ma�y ch�opiec zbiega po schodach i widzi, jak kto� dusi jego matk�. W salonie by�o ciemno, prosz� o tym pami�ta�. Pali�o si� tylko �wiat�o w korytarzu. Czy� nie jest mo�liwe, �e dozna� szoku, a mo�e nawet zemdla�? Wiadomo, �e zdarza si� to nawet doros�ym. A kiedy odzyska� �wiadomo��, ujrza� - ujrza� - bo teraz z kuchni wpada�o do salonu �wiat�o, kogo� pochylaj�cego si� nad matk�, kogo�, kto dotyka jej szyi. Ron pr�bowa� wtedy zdj�� chustk�, ale to by�o niemo�liwe, zawi�zano j� bardzo mocno. Uzmys�owi� sobie, �e kobieta jest martwa i �e on mo�e by� w to wszystko zamiesza- ny. Wpad� w panik� i uciek�. Gdyby to on by� zab�jc�, czy zostawi�by �wiadka takiego jak Neil? Czy zostawi�by przy �yciu pani� Perry, wiedz�c, �e prawdopodobnie go rozpozna? Ro- bi�a przecie� zakupy w sklepie, w kt�rym on pracowa�! Zab�jca nie zostawia �wiadk�w, panie Peterson. Hugh potrz�sn�� g�ow�. - To si� na nic nie zda. Nie ma w tym ani odrobiny dowodu. To tylko spekulacje - o�wiadczy�. - Ale Neil mo�e nam dostarczy� dowodu - odrzek� b�agalnie Bob. - Panie Peterson, czy zgodzi si� pan podda� Neila hipnozie? Rozmawia�em dzisiaj z kilkoma lekarzami

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.