- One tam s�...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Nie w�tpicie chyba o tym. * Mamy je, a jakby�my nie mieli. Nie my�li pan, �e to do�� frustruj�ca sytuacja? - spyta� z rezerw� Prus. * My�l�, �e powinni�cie poczeka� na waszych �o� nierzy - odpar� spokojnie Hopkins. - Mieszka�em tu- taj cztery miesi�ce i jak wida� nie pozna�em wszystkich tajemnic tego miejsca. Co b�dzie, je�li istniej� inne za bezpieczenia? * By� mo�e tak w�a�nie jest. - Walocha po chwili wahania przyzna� mu racj�. - Ten budynek tylko z po- zoru wygl�da normalnie. * Co on m�wi? - Radzi poczeka� na przybycie twoich ziomk�w. Mateusz popatrzy� na Anglika podejrzliwie, po czym podszed� do drzwi i chwyci� za w�sk� metalow� listw� przyspawan� po obu stronach wr�t. Poci�gn�� z ca�ych si�, potem raz jeszcze. Wrota ani drgn�y. Zakl�� bez- g�o�nie i spr�bowa� jeszcze raz. Walocha obserwowa� jego poczynania z narastaj�- cym rozdra�nieniem. * Co ty, do cholery, robisz! - nie wytrzyma� wresz- cie. - Odbi�o ci?! * Chc� je zobaczy� - odpar� ze z�o�ci� przemytnik. * Walocha! Mateusz! - od strony dworu nadbieg� zasapany Kostas. - Id� na nas! Od strony wsi i od ogro- du! * Ilu ich jest? - spyta� szybko dow�dca Legionu. * Trudno powiedzie�. - M�odzieniec wzruszy� ra- mionami i roz�o�y� bezradnie r�ce. - Ch�opaki z kom- panii Soko��w dostrzegli ich pod lasem, nadchodz� te� od strony wsi. Chc� nas chyba wzi�� w kleszcze! Walocha spojrza� na zegarek, marszcz�c brwi. - Dwunasta pi�tna�cie. Zacz�o si�. Sier�ant Ditrich Gerdtell wychyli� ostro�nie g�ow� zza lipy i zmierzy� uwa�nym spojrzeniem widoczn� w od- leg�o�ci dwustu �okci bram� maj�tku. Jego wzrok prze- �lizn�� si� po ogrodzeniu i zatrzyma� ponownie na bramie. Nie dostrzeg� �adnego z Prus�w, by� jednak pe- wien, �e zaj�li pozycje wzd�u� p�otu i wyczekiwali swo- ich przeciwnik�w. Opar� r�ce o pie� drzewa i zagryz� wargi. Zrozumia� nagle, �e dotarcie do bramy koszto- wa� go b�dzie wiele wysi�ku i jeszcze wi�cej ofiar. Je- dyn� i w�tpliw� os�on� stanowi�y lipy i �yto, wyso- kie zaledwie na �okie�. Je�li zdecydowaliby si� pe�zn�� przez zbo�e, staliby si� �lepi, g�usi i na dodatek wyszli- by wprost pod lufy. Drzewa, rosn�ce w sporych odst�- pach, te� nie dawa�y �adnej os�ony. Sier�ant westchn�� ci�ko i obr�ci� si� za siebie. Sze��dziesi�ciu mieszka�- c�w Novego Sadu, przycupni�tych w grupkach po kil- ku, szepta�o co� mi�dzy sob�, najpewniej zastanawiaj�c si�, co czeka ich ju� za chwil�. Przez twarz komturialne- go przemkn�� cie� niepokoju. By� pewien, �e ci ludzie, w wi�kszo�ci brzuchaci, starsi panowie i go�ow�sy, nie wytrzymaj� napi�cia i zawiod� w decyduj�cej chwili. Jak poprowadzi� t� zbieranin�, aby nie rozpierzch�a si� na odg�os pierwszych wystrza��w? Gdyby zamiast tej ha�astry mia� tu swoich ludzi, wiedzia�by, co robi�. Ci jednak mieli inne zadanie do wykonania, on za� otrzy- ma� rozkaz zwi�zania jak najwi�kszej liczby Prus�w w tej cz�ci parku. Jak ma nawi�za� walk�, skoro wielu z jego nowych podkomendnych ledwie potrafi obcho- dzi� si� z broni�? Jego rozwa�ania przerwa�o pojawienie si� posterun- kowego Schmidta. Policjant, przeskakuj�c od drzewa do drzewa, dotar� do komturialnego i przysiad�szy sku- lony, te� zapatrzy� si� na ogrodzenie. - S� tam, prawda? - spyta� ponuro. - C� za niedorzeczne pytanie - odburkn�� sier- ant. - Nie s�dzi pan chyba, �e uciekli. - Wystarczy, je�li b�dzie ich ze dwudziestu. Przy ta- kiej konfiguracji terenu nie podejdziemy bli�ej jak na �:to �okci. Je�li chce pan z�ama� prusk� obron�, powi- uen pan zmusi� tych ludzi do szturmu, a to nie b�dzie atwe. O tym te� pan wie? Sier�ant zacisn�� usta. - Milczy pan - posterunkowy pokiwa� g�ow�. - Wydaje mi si�, �e pa�ski dow�dca wyznaczy� panu bar- dzo niewdzi�czne zadanie. Kaza� stan�� na czele stada owiec, kt�re maj� i�� na rze�. Naprawd� fatalna spra- wa... - Policjant zamilk� nagle i zerkn�� przez rami�. W�r�d wie�niak�w zapanowa�o niespodziewane po- ruszenie. Zygfryd Kiiste t�umaczy� co� zawzi�cie swoim �tomkom, wskazuj�c co chwila na maj�tek. * Cholerna gnida! - warkn�� komturialny. - Bez orzerwy ich buntuje! * Jeszcze chwila i rozejd� si� do dom�w. - Posterun- ; owy potwierdzi� jego obawy, smutno kiwaj�c g�ow�, 'na� tych ludzi. Gerdtell zakl�� pod nosem, zarzuci� karabin na ra- mi� i nisko przygi�ty przebieg� na drug� stron� alei, udnym ruchem zsun�� karabin i zdzieli� sadownika

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.