Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
Wskazuje to, ¿e nasze po¶wiêcenie jest przyjmowane tylko dlatego, ¿e jeste¶my usprawiedliwieni drogocenn±
krwi± naszego Odkupiciela; st±d wiemy, ¿e jeste¶my przyjêci tylko „w onym umi³owanym” – Efez. 1:6.
Gotowanie miêsa ofiary (w. 31) nie stanowi³o fragmentu ceremonii ofiarowania; by³o to jedynie
przygotowanie czê¶ci, które mia³y byæ jedzone. Wszystko mia³o byæ zu¿yte (w.32), co oznacza, ¿e mamy byæ
zupe³nie i ca³kowicie po¶wiêceni, ¿e nie wolno nam marnowaæ czasu ani zdolno¶ci.
Siedem dni po¶wiêcenia (w. 33, 35) pokazuje jeszcze raz, ¿e jeste¶my po¶wiêceni na s³u¿bê Bogu nie na jaki¶
czas, lecz na zawsze. „Siedem” jest w Biblii liczb± zupe³n± i oznacza „wszystko” lub „ca³o¶æ” tego, do czego siê
odnosi (siedem pieczêci, siedem tr±b, siedem plag itp.). Werset 36 pokazuje dokoñczenie dzie³a po¶wiêcenia.
Nigdy wcze¶niej nie by³o takiego czasu, w którym by³oby bardziej konieczne ni¿ teraz, aby ci, którzy s±
po¶wiêceni jako kap³ani, starali siê byæ „umar³ymi z Nim”. Ka¿da z naszych zdolno¶ci powinna byæ „obracana”
przed Bogiem, aby Pan móg³ przyj±æ i u¿yæ nasze talenty na swoj± chwa³ê. Jest to szczególnie wa¿ne dla tych,
którzy pojmuj± naukê Pisma, ¿e ju¿ nied³ugo wszyscy cz³onkowie Cia³a zostan± przyjêci wraz z G³ow± jako
„wdziêczna woñ dla Pana”. Samoofiarowanie bêdzie wtedy zakoñczone, a rozpocznie siê chwalebne dzie³o
b³ogos³awienia ludzko¶ci i wype³niania przymierza Bo¿ego.
Pozafiguralne po¶wiêcenie pozafiguralnych kap³anów jest ograniczone do wieku Ewangelii. Trwa ono bez
przerwy, odk±d nasz Pan i Poprzednik „po¶wiêci³ samego siebie” i zostanie dokonane, zanim zakoñczy siê ten
wiek. Je¿eli nie zdo³amy znale¼æ siê w klasie kap³anów teraz, w czasie po¶wiêcania, to nie bêdziemy w niej tak¿e
wtedy, gdy rozpocznie ona swoj± s³u¿bê dla ludzi w Królestwie. Wtedy ci sami kap³ani (teraz wzgardzeni przez
ludzi, ale bêd±cy „wdziêczn± woni±” dla Pana), otrzymaj± tak¿e tytu³y królów i razem ze swoj± G³ow± – Jezusem
– bêd± panowaæ i b³ogos³awiæ wszystkie narody (Obj. 20:6). Czy naprawdê pragniemy znale¼æ siê
miêdzy tymi, którzy bêd± ¶piewali na chwa³ê Najwy¿szemu Kap³anowi: „Uczyni³e¶ nas Bogu naszemu królami i
kap³anami i królowaæ bêdziemy na ziemi”? Je¿eli tak, to nasze po¶wiêcenie bêdzie teraz zupe³ne, poniewa¿ tylko
„je¶li z Nim cierpimy, z Nim te¿ królowaæ bêdziemy” – 2 Tym.2:12.
Ko¶cio³a ¦wiêt± G³ow±
Sam Jezus Chrystus jest;
On da³ nam swoje S³owo,
On da³ nam Ducha chrzest
I z nieba zszed³ na ziemiê,
By Ducha Prawdy zlaæ,
By zbawiæ ludzkie plemiê
I ¿ywot wieczny daæ.
On Królem nad królami,
On w³adc± wszystkich ziem,
On bêdzie rz±dziæ z nami
W Królestwie Bo¿ym swym;
I ju¿ siê chwila zbli¿a,
Radosna chwila ta,
Gdy przez zas³ugê Krzy¿a
Pan nam koronê da.
O, cze¶æ Ci, Zbawco ¶wiata,
Za Tw± ofiarê cze¶æ!
Twa krew narody zbrata
I ¿ywot bêdzie nie¶æ.
Za krwawy pot w Ogrójcu
Niech chwa³a bêdzie Ci!
Gdy nas przedstawisz Ojcu
W Królestwa jasne dni.
ROZDZIA£ IV
WIELKI DZIEÑ POJEDNANIA
3 Ksiêga Moj¿eszowa 16:3-33
PORZ¡DEK OBRAZU I JEGO POZAFIGURALNE ZNACZENIE – CIELEC – KAP£AN – WEJ¦CIE DO WNÊTRZA PRZYBYTKU
Z KRWI¡ – KADZID£O, WONNO¦Æ I ODÓR – WEJ¦CIE DO ¦WI¡TNICY NAJ¦WIÊTSZEJ – KOZIO£ PAÑSKI – KOZIO£
AZAZELA – B£OGOS£AWIENIE LUDU.
Obraz Dnia Pojednania powinien byæ rozpatrywany oddzielnie a zarazem w powi±zaniu z innymi obrazami
Przybytku. W rzeczywisto¶ci s± to oddzielne obrazy; ka¿dy z nich dotyczy innego przedmiotu i zawiera inn±
naukê, a jednak wszystkie pozostaj± w zgodzie – jak czê¶ci jednej galerii, bêd±ce harmonijnym dzie³em jednego
artysty. W ka¿dym z nich powinni¶my szukaæ najpierw G³owy, a potem Cia³a – Ko¶cio³a, czyli kap³anów.
Aby zrozumieæ znaczenie Dnia Pojednania i jego dzie³a, musimy zdaæ sobie sprawê, ¿e choæ Pan Jezus jest
osobi¶cie Arcykap³anem dla podporz±dkowanego Mu kap³añstwa, Ko¶cio³a wieku Ewangelii, swojego Cia³a, to
jednocze¶nie w pe³niejszym sensie jest On G³ow±, a my cz³onkami Cia³a Najwy¿szego Kap³ana dla ca³ego
¶wiata. Podobnie Aaron by³ zwierzchnikiem innych kap³anów, a w szerokim i w³a¶ciwym sensie reprezentuj±c
kap³anów by³ postanowiony w s³u¿bie najwy¿szego kap³ana „dla wszystkiego ludu Izraela”. Izrael wyobra¿a ca³±
ludzko¶æ, pragn±c± oczyszczenia z grzechów i powrotu do ³aski Bo¿ej i do pos³uszeñstwa.
Po¶wiêcenie pozafiguralnego kap³añstwa dotyczy wszystkich cz³onków Cia³a i trwa przez ca³y wiek
Ewangelii. Podobnie ofiara za grzech, czyli ofiara oczyszczenia, zosta³a rozpoczêta przez G³owê, a my,
cz³onkowie Cia³a, „dope³niamy ostatków ucisków Chrystusowych”. Na dope³nienie tych cierpieñ potrzebny jest
ca³y wiek Ewangelii (1 Piotra 4:13; Rzym. 8:17; 2 Kor. 1:7; 4:10; Filip. 3:10; Kol. 1:24; 2 Tym. 2:12; 1 Piotra
5:1,10).
Dzieñ Pojednania, bêd±cy w rzeczywisto¶ci dwudziestoczterogodzinnym dniem, widzimy w pozafigurze jako
ca³y wiek Ewangelii. Wraz z jego zakoñczeniem ustaj± ofiary, a rozpoczyna siê chwa³a i b³ogos³awieñstwo.
Wielki Arcykap³an ¶wiata (Jezus i Jego Oblubienica, bêd±cy ju¿ jedno¶ci± – G³owa i skompletowani cz³onkowie)
zostanie ukoronowany jako Król i Kap³an wed³ug porz±dku Melchizedekowego. Bêdzie on Królem Pokoju –
Kap³anem na tronie (Hebr. 5:10)