Oto dlaczego pisz�, i� nic tak nie urzeka jak wspomnienie...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Dobre wspomnienie, kt�re cho� rozproszone w czasie, gdy� wiele od tamtej chwili prze�yli�my, trwa u naszej �wiadomo�ci i ��czy si� z tera�niejszo�ci�.PE�NI� LUDZKICH UCZU� Stare przys�owie powiada: �Kto my�li o roku przysz�ym, niech sieje �yto, kto wybiega my�l� na dziesi�� lat do przodu, niech sadzi drzewa, a kto pragnie wieczno�ci � niech uczy m�odzie�.� Aleksander Zelwerowicz nie pragn�� wieczno�ci, pragn�� uczy�. I ze szczerego zami�owania do uczenia sztuki aktorskiej, od pocz�tku swej tw�rczej drogi jako aktor, re�yser, dyrektor i kierownik wielu uczelni wykszta�ci� w ci�gu 35 lat setki aktor�w dla sceny polskiej. My�l�, �e ten olbrzymi trud zapewni mu wieczne miejsce w dziejach teatru polskiego i w historii formowania si� nowoczesnego systemu pedagogiki teatralnej. Oto, co sam pisze na ten temat w roku 1953: �Ju� jako pocz�tkuj�cego aktora (w Krakowie) intrygowa�o i pasjonowa�o mnie zagadnienie ca�kowitego braku jakichkolwiek programowych metod w pracy aktora. Ilu wybitniejszych aktor�w � tyle r�nych system�w budowania roli, tyle odr�bnych podej�� do tego zagadnienia... Rozumowa�em, �e aktor obowi�zany jest, zobaczywszy w swej wyobra�ni posta�, kt�r� ma tworzy�, przeanalizowa� j�, dok�adnie zrozumie� i odczu�, a ju� jako dope�nienie da� s�owo i to swoje dzie�o o�wietli� i uwypukli� mimik�, poz� i gestem... W rozmowach, sporach i dyskusjach z moimi kolegami � r�wie�nikami (Krak�w, rok 1901) my�l ta cieszy�a si� pe�nym uznaniem i w kr�tkim czasie zosta�em kreowany na domoros�ego �pedagoga�, do kt�rego zacz�to zwraca� si� o konsultacj� zar�wno w teatrze, jak i na mie�cie, gdzie mia�em ca�y szereg lekcji recytacji i gry scenicznej. Tak oto zaistnia�a we mnie owa �y�ka belferska, kt�ra z roku na rok ros�a, pot�nia�a, a� z biegiem czasu przerodzi�a si� w �ywio�ow� pasj�, nie opuszczaj�c� mnie nawet dzisiaj, kiedy na skutek choroby i staro�ci moja w tym wzgl�dzie aktywno�� si�� faktu spad�a do zera.� A w Gaw�dach starego komedianta dodaje: �..praca dla m�odzie�y, jak i przebywanie w�r�d niej by�o mi zawsze tak potrzebne jak woda rybie. Skonstruowa�em sobie nawet takie powiedzonko, okre�laj�ce moj� u�yteczno�� na terenie szko�y, w spos�b nast�puj�cy: �Je�eli nie potrafi� nauczy� m�odzie�y sztuki aktorskiej, to jednak z wszelk� pewno�ci� potrafi� wzbudzi� i roznieci� w niej, a je�eli ona ju� tam tkwi, to rozp�omieni�, rozpali� do czerwono�ci � wielk�, wszechogarniaj�c� mi�o�� do teatru i g��bok� �wiadomo�� nowych cel�w i zada�, jakie Polska Ludowa postawi�a przed dzisiejszym aktorem.� I je�eli to istotnie potrafi�, to wolno mi z ca�ym spokojem i czystym sumieniem powiedzie� sobie odchodz�c: �Oto zrobi�em kawa� niez�ej roboty.�� Dzisiaj powiedzieliby�my � dobrej roboty. Kto wie, jak wielu najwybitniejszych i znanych aktor�w oraz re�yser�w jest uczniami starego Zelwera? Kreczmar, �widerski, Ciecierski, Bardini, Milecki, Fijewski, Eichler�wna, Kwiatkowska, Barszczewska, Perzanowska i wielu innych. By� niezmordowany i oddany m�odzie�y przez ca�e swoje �ycie. Interesowa�y go metody kszta�cenia wybiegaj�ce stale w przysz�o��. Konstruowa� odpowiedzialny i realistyczny plan nauki indywidualnej dla ka�dego ze swoich uczni�w. W latach trudnych dla m�odzie�y akademickiej, przed wojn�, s�ynne by�o jego mieszkanie przy ulicy Szczyglej, gdzie ka�dy potrzebuj�cy znajdowa� schronienie i regularne posi�ki. Nieomylnie dostrzega� zdolnych i pomaga� im. Uczy� w salkach nie przystosowanych do potrzeb dydaktyki, na poddaszach i w piwnicach, konsekwentnie d��c ku warunkom godnym idei, kt�r� tworzy� i w kt�r� wierzy�. Fenomenalny organizator, o niespotykanej sile odporu wobec wszelkich przeciwno�ci! Poprzez Studio (w 1913) Jadwigi Hryniewieckiej w Warszawie, poprzez Oddzia� Dramatyczny przy Warszawskim Konserwatorium Muzycznym na Ok�lniku Krasi�skich � trzy okropne, odrapane salki z widokiem na Zawi�le � wprowadza nauk� o teatrze i dla teatruna ulic� � Tr�back� (w 1933), do stworzonego przez siebie Polskiego Instytutu Sztuki Teatralnej, z sal� na 250 os�b, z nowoczesnym programem nauczania oraz z utworzonym w 1934 roku przez Leona Schillera wydzia�em re�yserskim. Ten stan rzeczy przetrwa� do 1939 roku. W czasie wojny Zelwerowicz mieszka i pracuje w Oryszewie, w Domu Inwalid�w Wojennych, a zaraz po wojnie organizuje PIST w �odzi. Z ko�cem 1945 roku, gdy powstaje PWST, zostaje dziekanem Wydzia�u Aktorskiego. Wskutek jednak zasadniczych sprzeczno�ci z kierownictwem uczelni i jej rektorem, Leonem Schillerem � ust�puje i przenosi si� do Warszawy. S�owo o tych sprzeczno�ciach. Rektor by� zdania, i� obok zaj�� szkolnych s�uchacze winni si� praktycznie zapoznawa� z �yciem teatru, bior�c udzia� w pr�bach i widowiskach w charakterze statyst�w i p�atnych kompars�w. Zelwerowicz natomiast uwa�a�, �e teatr i szko�a absolutnie nie dadz� si� pogodzi�. Twierdzi�, �e m�odzie� fizycznie nie podo�a takiej pracy, je�li nawet podo�a, to wobec atrakcyjno�ci nowej sytuacji (zarobki, prawdziwa scena) zacznie traktowa� szko�� jako z�o konieczne. Po roku, w kt�rym szko�a wyludni�a si� doszcz�tnie i normalny tok studi�w utkn�� w martwym punkcie, Zelwerowicz ust�pi�, a wtedy zosta� mianowany dyrektorem Pa�stwowej Wy�szej Szko�y Aktorskiej w Warszawie. Szko�a ta dzia�a�a pocz�tkowo w palarni, suterenie pod hallem oraz w malarni Teatru Polskiego przy ulicy Karasia. W nast�pnym roku wywalczy� Zelwer podziemia w nowo wyko�czonym gmachu Zwi�zk�w Zawodowych tu� obok Teatru Polskiego. Dawno temu mie�ci�a si� tam r�wnie� Reduta. Warunki by�y jednak bardzo niedobre. Praca, nieraz po dziesi�� godzin, odbywa�a si� przy sztucznym �wietle i bez dop�ywu �wie�ego powietrza. Nie zra�a�o to ani Zelwerowicza, ani wyk�adowc�w � Bohdana Korzeniewskiego, Jerzego i Jana Kreczmar�w, Marii Wieman i innych. Nie zra�a�o to r�wnie� m�odzie�y. St�d wyfrun�li w �wiat: Krasnod�bska, Marszel�wna, p�niej Dubrawska, Maklakiewicz, Siemion, Czechowicz, Go�as. Zelwer o szko�� walczy� nieustannie

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.