Dla Zabu|ko u Spenglera, jak te| w literackiej dyskusji lat 20

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
, do której wielokrotnie si ona odwoBuje, najwa|niejsz ide jest niekoherencja kultury z centralizacj |ycia spoBecznego. W warunkach ZSRR cywilizacja skazuje na rol prowincji nie tylko wie[ (chBopstwo), ale i caBe narody z wielowiekow histori i kultur (w tym Zabu|ko zbli|a si do twierdzenia Riab-czuka o kolonialnym statusie kultury ukraiDskiej). To, co narodowe, automatycznie kojarzy si z prowincjonalizmem, tymczasem centrum - z rosyjsko[ci. I tak, wychodzc od pogldów Spenglera, Zabu|ko mniema, |e w latach 20. na Ukrainie jego krytyk cywilizacji odczytywano jako obna|enie istoty imperium. Do tego wtku - miasta i prowincji - eseistka powróci kilka lat pózniej, ju| za niepodlegBej Ukrainy, tym razem jednak przypisujc miastu rol kulturotwórcz. Niezale|nie od tego, jak rozumie przeciwstawienie dwu kultur, wprowadzone przez Zabu|ko, nie ulega wtpliwo[ci, |e jedna z nich - elitarna, historycznie zakorzeniona, [wiatowa - przewa|a, i to wokóB niej winna rekonstruowa si ukraiD- 153 O. Zabu|ko, Dwi kultury..., op. cit., s. 179. Zwraca uwag, |e Dziuba jest jedynym wspóBczesnym ukraiDskim autorem, na którego Zabu|ko si powoBuje. 154 Ibidem, s. 174. Przed zmierzchem imperium. Intelektuali[ci wobec wyzwania akulturacji 113 ska to|samo[ kulturowa. WspóBczesny stan kryzysu to|samo[ci Zabu|ko okre[la metaforycznie - od jzyka, którym posBuguje si ulica - sur|ykiem. Zbli|a to jej wizj do koncepcji  maBorosyjsko[ci" Riabczuka. Zarówno przed dziesiciu laty, jak i obecnie, za[ciankowo[ autorka ocenia jednoznacznie negatywnie. Jej spojrzenie na problem prowincjonalizacji kultury ukraiDskiej na pozór przypomina pogldy Riabczuka, obydwoje esei[ci bowiem za najwa|niejsz jej przyczyn uznaj polityczne upo[ledzenie ich ojczyzny. Jednak|e proponuj oni odmienne rozwizania: Riabczuk - polityczne, Zabu|ko - psychologiczne, polegajce na internalizacji warto[ci, które istotne byBy jeszcze dla pokolenia lat 20. Innymi sBowy, Zabu|ko przeksztaBca formuB Zerowa ad fontes, uznajc j za wa|n cigle recept, ograniczajc jednak - w odró|nieniu od neokla-syka - sfer zródeB do rodzimych i nie starszych ni| dziewitnastowiecznych.. Zabu|ko, podejmujc niezwykle aktualn wówczas kwesti - problem przywrócenia pamici, ponownego zakorzenienia, niezbdnego dla funkcjonowania kultury oraz dla peBnej indywidualnej to|samo[ci - stawia tez, |e w latach 20. ukraiDska kultura ( wówczas jeszcze kultura", jak podkre[la autorka) przebywaBa w europejskim duchowym i intelektualnym kontek[cie: Dziesiciolecia kulturowej izolacji doprowadziBy do tego, |e przestali[my rozumie wBasn kultur okresu przedstalinowskiego [a wic tak|e europejsk; dop. mój - O. H.], nie dostrzegamy, |e caBym rozgaBzionym »systemem korzeni« wrosBa ona w kontekst »kultury faustowskiej« i nawet dyskusj literack lat 20
WÄ…tki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. SkÅ‚adam siÄ™ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ… gównianego szaleÅ„stwa.