ďťż

TB^wrarorwiowi1^^ mię tym nie może zabraknąć również literatury pięknej, alezarysowuje się ona w toku naszych zajęć w sposób metodycznie nieco odmienny...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
Proponujemy studentom obszerną listędzieł literackicho wysokiej wartości artystycznej. Lista taobejmuje zarówno arcydzieła literatury pięknejklasycznejz całegoświata (powieść, poezja,dramat), pewną liczbęesejówfilozoficznych, a także książki o sztuce. Odrębną część proponowanej listy stanowią książki dla dzieci i młodzieży. Spośródwskazanych książek studenci mogą wybrać dowolną, przeczytać ją, a następnie wziąćudział w zorganizowanej dyskusji,połączonej z czytaniem naglos niektórych wyjątków z tejksiążki. Obserwacje prowadzone w toku naszych zajęć i uzyskane napodstawie paroletnich już doświadczeń wskazują, że literaturai teatr są tymidziedzinami sztuki,które budząnajżywszezainteresowanie studentów i wywołują najciekawsze dyskusje. Być może dzieje się takdlatego, że te dwa rodzaje sztukimogły byćnajobszerniej i najłatwiej włączone w toknaszychzajęć, a przy tym kontakt z tymi dziedzinami sztuki nie wymaga specjalnego przygotowania, tak jak kontakt z. muzykączy malarstwem '. Po przedstawieniu naszych doświadczeńzastanowimy sięteraz nadmożliwością ich upowszechnienia i rozszerzenia,nadania im waloru programowego. Oczywiście, nasuwa się odrazu szereg zagadnień praktycznych. Byłoby z pewnościąsłuszne i wartościowe rozszerzenie tego typu zajęć zestudentami na wszystkie typy studiów humanistycznych,a nawet,w pewnej mierze, na innekierunki studiów uniwersyteckichw zakresie przygotowania przyszłych nauczycieli. Wymagałobyto oczywiście opracowania dokładniejszego programu. Zajęciaz wychowania estetycznego nie powinny być przewidziane dlapierwszego roku studiów, kiedy student niejest jeszcze dostatecznie wprowadzony w nowysystem pracy,ale optymalniewłaśnie dlaroku drugiego. Część takiego programu powinnaobjąć zwiedzanie instytucji i oglądanie imprez, mających nacelu szerzeniekultury estetycznej wśród różnych grup dzieci,młodzieży i ludzi dorosłych, to znaczy po prostu zaznajomieniasię z różnymi formami działalności w zakresie realizowanegojuż wychowania estetycznego. Stanowiłoby to przedmiot zajęćw pierwszym semestrze. Oczywiście hospitacje muazą być 1 Równocześnie jednak mała ankieta-konkursna temat "Moje przeżycie estetyczne", zorganizowana w roku akademickim 1961/1962 przy324 niosłanajciekawsze wypowiedzi o przeżyciach związanych z muzyką. i^i^ij^^ii^^Uijiii^i^aiffirm^iiii^rTrTr^Tijir^^^jnEi^i^^^T^^^^ 49. {'Kompozycja 'figuralna" wydzieranka z gazet i kolorowych papierów. Praca wykonano, przez ucznia kl. II Liceum Sztuk Plastycznychw Warszawie uzupełniane odpowiednio dobraną lekturą z zakresu teorii. Napodstawie zajęć hospitacyjnych i odpowiedniej lektury należałoby w drugim semestrze podjąćdalszą część planowanychzajęć, które miałyby na celu jużbezpośrednie pogłębieniekultury estetycznej samych studentów. Można tu włączyćróżne dziedziny sztuki: literaturę, sztukę dramatyczną, sztukiplastyczne, film, muzykę, a także radio i telewizję. Jakkolwiekliczba godzin przeznaczonych na nasze zajęcia wydaje się zbytmała dla zrealizowania bogatego programukształtowania estetycznejkultury studentów, to jednak w nawet tak ograniczonym czasie można osiągnąć "ważny cel wychowawczy. W takito sposób uniwersytet może wydatnieuczestniczyć wrealizacji. doniosłego programu "wychowawczego: uwrażliwienie przyszłych nauczycieli na wychowawczy wpływ sztuki i na zagadnienia, jakie z tym są związane, pozwoli im na głębsze zrozumienie wartości sztuki. - Oczywiściew tym tylko część ogólnego zagadnienia. Niemniej istotne jest szerokie wprowadzenie wychowania estetycznego do programów szkoły średniej. W poprzednich rozdziałach niniejszej pracy wskazywaliśmy już na licznedoświadczenia praktyczne, zmierzające do wychowania młodzieży przezsztukę plastyczną idramatyczną. Niestety, próby te nie mającharakteru masowego ani też nie należą nawet do zajęć obowiązkowych młodzieży w szkołach eksperymentalnych- W znacznym stopniu uzależnione są od indywidualnejinicjatywynauczyciela. A przecież najważniejszą sprawą byłoby rozszerzenie tego rodzaju prób idoświadczeń w różnych szkołach. Niezależnie od tego, jakmiałby wyglądać bardziej już szczegółowyprogram estetycznegowychowania młodzieży, nasuwałaby siękonieczność realizowania w nim syntezy kontaktu ze sztukąi własnych prób' twórczych. W ten sposób wycieczka domuzeum powinnaby mieć swój odpowiednik w formie zajęćartystycznych w pracowni; udział w spektaklu teatralnym 50. Domy kompozycja, tempera. Praca wykonana przezucznia klasy ILiceum Sztuk' Plastycznych w Warszawie należało by uzupełnić zajęciami ze sztukidramatycznej. Znacznie trudniejszawydaje sięrealizacja analogicznej syntezywstosunku do muzyki czy literatury, ponieważ wymagazwłaszcza uprawianie muzyki jużbardziej pogłębionychumiejętności. Można jednak organizować zespoły chóralne czymałe orkiestry. A istnieje przecież spora liczbamłodych ludzi,którzy odczuwają chęć i potrzebę wyrażania się w formachliterackich, W takim przypadkuzadaniemnauczyciela jest podtrzymywanie ich inicjatywy. Szkoła musi przecież organizowaćmożliwie częste kontakty młodzieży zesztuką: wizyty w muzeach i oglądanie przedstawień teatralnych. W zakresie sprawmuzealnych wskazywaliśmyjuż na ciekawe próby podejmowane przez MuzeumLouvre, które tak sprawnie współpracujez. liceami paryskimi i przyczynia się do lepszej realizacji programów szkolnych'. Pożądane byłoby wprowadzenie wżyciepodobnych prób w innych szkołach nawet wówczas, gdy niemają onebezpośredniego dostępu do bogatych zbiorów muzealnych. Technikareprodukcji może odegrać tu ważną rolę 1. Drugą dziedziną sztuki, szczególnie ważną w wychowaniumłodzieży szkolnej, jest teatr, który ma jeszcze tę zaletę,żenietrudnogo wprowadzić w tok zajęć szkolnych
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.