ďťż

214 wyarzyK wieiKi Wydrzyk ostrosterny (Stercorarius parasiticus) Wygląd: Długość cia- ła ok...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
45 cm, roz- piętość skrzydeł 100-110 cm; w posta- wie siedzącej wiel- kości kawki. Wystę- puje w dwóch odmia- nach barwnych, czyli formach: jasną można rozpoznać po białawo- szarym brzuchu i jednolicie ciemnobrązowym grzbiecie; w formie ciemnej jest równomiernie ciemnobrązowy. Między tym dwoma odmiana- mi istnieją liczne formy pośrednie, na przy- kład z jasnymi policzkami i ciemnym wierz- chem głowy i inne, z żółtawą obrączką wokół szyi. Młode ptaki w swoją pierwszą jesień wskutek jaśniejszych obrzeżeń piór mają pla- mki i prążki oraz ledwie zaznaczone spiczas- te, wystające środkowe pióra ogona. Kształt i długość tych sterówek odróżniają wydrzyka ostrosternego od podobnego, nieco większego wydrzyka tęposternego. W pierwszą zimę mło- de mają szatę bardzo podobną do szaty rodzi- ców, ale swoją ostateczną szatę dorosłą otrzy- mują dopiero w 3. roku życia. Zwykle lecą szybko i lekko, równomiernie uderzając skrzy- dłami, czasami szybują lub zastygają w locie trzepoczącym obserwując otoczenie. Polujący ptak zmienia się w powietrzu w akrobatę, któ- ry podobnie do sokoła leci jak strzała do celu, z odważnych lotów pikujących wznosi się w górę, na zmianę szybko i wolno, leci zyg- zakiem lub na grzbiecie, słowem - jest najlep- szym lotnikiem wśród wszystkich ptaków mor- skich. Pływa lekko jak mewa, po ziemi biega szybko jak czajka. W jasne, polarne noce jest równie ruchliwy i aktywny jak za dnia. Jego przenikliwy głos przypomina głos pawia: jest to głośne „kaou", czasami niskie gdaczące ,;kak kak". Środowisko: Wydrzyk ostrosterny jest w tund- rze północnej półkuli najczęściej występu- jącym wydrzykiem; wydrzyki tęposterne i ost- rosterne unikają się wzajemnie; tam, gdzie w dużej ilości występują lemingi, zlatują się ze wszystkich stron wydrzyki tęposterne, a znikają wydrzyki ostrosterne. Gdzie nie ma lemingów i wydrzyków tęposternych, można spodziewać się wydrzyków ostrosternych. Wydrzyk ostrosterny gnieździ się najczęściej w pobliżu koloni ptaków morskich, przede wszystkim koło miejsc lęgowych rybitw. Więk- szość część roku wydrzyki spędzają zwykle w pobliżu wybrzeży, ale przebywają także przez całe tygodnie na oceanie. U wybrzeży środkowej Europy można je zobaczyć na tra- sie przelotu w maju i od sierpnia do paździer- nika; pojedyncze ptaki spędzają także lato na Morzu Północnym. Zimować mogą również na południe od równika. Lęgi: Wydrzyki ostrosterne gnieżdżą się zwyk- le w niedużych koloniach złożonych zaledwie z kilku par, ale istnieją też kolonie liczące 100 gniazd; każda para broni swojego terytorium gniazdowego o promieniu 25-50 m przed są- siadami. Oboje parnerzy mogą należeć do jaśniejszej odmiany albo do ciemniejszej, ale zdarzają się też mieszane małżeństwa jas- nych wydrzyków z ciemnymi. Samiec tokuje nad teryrorium gniazdowym prezentując loty godowe i wydając szereg okrzyków. Okres lęgowy od połowy czerwca i w lipcu; wysiadu- ją przez 25-26 dni oboje rodzice na zmianę. Wysiadywanie zaczyna się od zniesienia pier- wszego jaja, a młode wykluwają się po kolei w różne dni. W zniesieniu zwykle 2 jaja, rza- dziej 1; w lęgu uzupełniającym zawsze 1 jajo. Długość jaja ok. 57 mm. Oboje rodzice bronią gniazda zadając ciosy dziobami z lotu pikują- cego, tłumiąc swój naturalny odruch strachu przed ludźmi. Pożywienie: Wydrzyk silą zmusza ptaka prze- latującego z rybą w dziobie do upuszczenia zdobyczy. Jeżeli napadniętemu uda się zanur- kować, wydrzyk rezygnuje z dalszego pościgu. Jego sposób polowania to nie czatowanie, lecz napastowanie i dręczenie. Nurzyki, mas- konury, fulmary, mewy srebrzyste, a nawet ptaki duże jak głuptaki dostarczają wydrzykom - nie dobrowolnie - pożywienia. Oprócz tego żywią się tym, co same upolują: plądrują gnia- zda ptaków, nawet większych od siebie gęsi białoczelnych i mew srebrzystych, gonią z po- wodzeniem mniejsze ptaki, jak poświerki szponiaste, śnieguły, świergotki rdzawogardli- ste i pliszki żółte, a także ptaki morskie, jak płatkonogi szydłodziobe i alczyki. Poza tym łapią i połykają drobne ssaki. 216 217 Wydrzyk długosterny (Stercorarius longicaudus) Wygląd: Najmniej- szy i najzgrabniejszy z czterech gatunków wydrzyków. Długość ciała do 56 cm, z któ- rych 15 do 25 cm przypada na środko- we sterówki ogona: są one dłuższe od zewnętrznych sterówek prawie dwukrotnie i stanowią ważną cechę odróżniającą wydrzyka długosternego od tro- chę większego, ale poza tym bardzo podob- nego wydrzyka ostrosternego. Rozpiętość skrzydeł ok. 95 cm. W szacie dorosłej wydrzy- ka jasne ubarwienie ma bardzo różne natęże- nie, ale całkowicie ciemna odmiana ptaka zdarza się wyjątkowo rzadko. Młode ptaki ma- ją krótkie środkowe sterówki i różnią się od młodych wydrzyków ostrosternych jedynie wielkością. Wydrzyki długosterne zawisają w powietrzu jak pustułki: robią to częściej niż inne wydrzyki. W czasie pływania podnoszą ogon wraz ze sterówkami do góry i wtedy trudno je pomylić z innymi ptakami. Głos prze- nikliwie ostry, szczególnie w obronie lęgu: .jkrikri-krr-krr-kri-kri". Środowisko: Wydrzyk długosterny występuje bardziej na północ niż jego krewni: gnieździ się nawet na północnym krańcu Grenlandii, gdzie temperatura powietrza w lipcu rzadko sięga powyżej zera. Ma cygański sposób by- cia: pojawia się nieregularnie i znika, tak że trudno określić dokładnie granice jego wystę- powania. Zjawia się tam, gdzie jest dużo le- mingów i odlatuje, gdy one znikają. Po obfi- tych w lemingi latach w Skandynawii więcej młodych ptaków zapędza się do Europy Środ- kowej. Wydrzyki długosterne są ptakami węd- rownymi - we wrześniu opuszczają swoje te- reny lęgowe. Zimują prawdopodobnie nad da- lekimi przestworzami oceanów i docierają przy tym daleko na południowe morza
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.