ďťż

Gdybyśmy potrafili wyróżnić cechy związane z przywództwem, zwiększyłyby się nasze możliwości doboru sku- tecznych przywódców...
Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
A jeśli będziemy mogli wyróżnić skuteczne zachowania i techniki przywódcze, zapewne potrafilibyśmy uczyć się oraz nauczać tych zachowań i technik — tym samym zwiększając skuteczność własną i organizacji. Definiowanie przywództwa Raiph M. Stogdiii wskazał, że istnieje niemal tyle różnych definicji przywództwa, ile osób próbowało zdefiniować to pojęcie. Tutaj określimy przywództwo kierownicze jako proces kierowania i wpływania na związaną z zadania- Cechy Zachowania Sytuacja mi działalność członków grupy. Z naszej definicji wynikają trzy ważne wnio- ski. Po pierwsze, przywództwo musi wiązać się z innymi ludźmi — podwładnymi lub stronnikami. Przez skłonność do podporządkowania się wskazaniom przy- wódcy członkowie grupy przyczyniają się do określenia pozycji przywódcy i umożliwiają proces przewodzenia. Bez podwładnych wszystkie przywódcze cechy kierownika byłyby pozbawione znaczenia. Po drugie, przywództwo wiąże się z nierównym podziałem władzy między przywódcami i członkami grup. Przywódcy mają władzę kierowania niektórymi działaniami członków grup, ci ostatni zaś nie mogą kierować działaniami przywódcy. Niemniej członkowie grup na różne sposoby wpływają na te działania. Po trzecie, oprócz uprawnień do wydawania podwładnym czy zwolennikom rozkazów lub poleceń, przywódcy mogą także wpływać na podwładnych, co omówimy poniżej. Istota przywództwa Dlaczego podwładni przyjmują nakazy kierownika? Jakie są źródła władzy i wpływu przywódcy? W części odpowiedzieliśmy na to pytanie w rozdziale 10, przy omawianiu pięciu podstaw władzy kierownika: władzy nagradzania, władzy wymuszania, władzy z mocy prawa, władzy odniesienia i władzy eksperckiej. Im większą liczbą źródeł władzy kierownik dysponuje, tym większe ma możliwości skutecznego przewodzenia. Na przykład powszechnym zjawiskiem w życiu organizacji jest to, że kierownicy na tym samym szczeblu hierarchii organi- zacyjnej znacznie różnią się pod względem umiejętności wpływania na pod- władnych, motywowania ich i kierowania ich pracą. I chociaż mają oni taką samą władzę nadaną im z mocy prawa, po prostu nie są równi z punktu widzenia sprawowania władzy, nagradzania, wymuszania, odniesienia czy eksperckiej. W tym rozdziale postaramy się rozszerzyć nasze rozumienie skuteczności przywództwa przez omówienie trzech podejść do jego badania. Pierwsze podejście traktuje przywództwo jako wynik kombinacji cech. Drugie stara się zidentyfikować osobiste zachowania związane ze skutecznym przywództwem. Oba podejścia łączy wspólne założenie, że ludzie, mający odpowiednie cechy przywódcze lub właściwie postępujący, wyłonią się jako przywódcy w każdej sytuacji. Obecna myśl i współczesne badania skłaniają się ku trzeciemu — ewolu- cyjnemu poglądowi na przywództwo. Z tego punktu widzenia zakłada się, że warunki określające skuteczność przywódcy zmieniają się w zależności od sytuacji — od zadań, które należy wykonać, umiejętności i oczekiwań pod- władnych, środowiska organizacyjnego, poprzednich doświadczeń przywódcy i podwładnych itd. Osoba, która w jednej sytuacji jest skutecznym przywódcą, w innej może się okazać niezaradna. Ten punkt widzenia doprowadził do powstania sytuacyjnych poglądów na przywództwo, które dążą do określenia czynników wyznaczających stopień skuteczności określonego stylu. Poniżej omówimy wszystkie te poglądy. 383 Poszukiwania cech przywódczych Pierwszą systematyczną próbą zrozumienia przywództwa, podjętą przez psy- chologów i innych badaczy, było dążenie do identyfikacji osobowych cech przywódców. Ten pogląd na przywództwo — że przywódcą człowiek się rodzi, a nie staje — jest nadal popularny (chociaż nie wśród badaczy). Po lekturze popularnych powieści oraz oglądaniu filmów i przedstawień telewizyjnych być może większość z nas wierzy, że istnieją osoby o predyspozycjach przy- wódczych — z natury odważniejsze, agresywniej sze, skłonniejsze do podej- mowania decyzji i łatwiej się wysławiające niż inni ludzie. Z tego poglądu wynikają także pewne praktyczne konsekwencje. Jeśli dałoby się wyróżnić cechy przywódcze, narody i organizacje wybierałyby swoich przywódców w sposób bardziej wyrafinowany. Jedynie ludzie o określonych cechach przywódczych stawaliby się politykami, oficerami i kierownikami. Przypuszczalnie organizacje i społeczeństwa w takim przypadku funkcjono- wałyby skuteczniej
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.