Dzi�kujemy wam za go�cinno�� i za cudowne atramentowe mleko...

�egnamy was w imieniu w�asnym oraz wszystkich moich towarzyszy podr�y. Ababa, abaab, abbab! Ten ko�cowy okrzyk w j�zyku abeckim oznacza�: "Niech �yje Abecja!" - O waszym losie zadecyduje kr�lowa Aba - o�wiadczy� jeden z Abet�w. - Mamy rozkaz, aby was do niej przyprowadzi�. Chod�cie. Trzeba uszanowa� jej wol�. Pan Kleks uwa�a� to za zb�dn� strat� czasu, ale dobre wychowanie, a zw�aszcza dociekliwo�� badacza wzi�y g�r� nad po�piechem. Udali si� przeto za swym przewodnikiem. W�dr�wka przez kr�ty korytarz trwa�a ju� dobr� godzin�, gdy naraz ukaza� si� jego wylot i podr�nicy stan�li jak wryci, ol�nieni wspania�ym i nieoczekiwanym widokiem. Znale�li si� bowiem nad jeziorem, kt�rego przeciwny brzeg gin�� na odleg�ym horyzoncie. Woda w jeziorze by�a przezroczysta jak szk�o i mia�a barw� lazuru. Na wybrze�u, doko�a jeziora, w r�wnych odst�pach wznosi�y si� ciosane w bursztynie wysokie grobowce zmar�ych kr�l�w Abecji, a na ka�dym z nich sta� �ar-ptak ja�niej�c p�omieniem swych pi�r a� po kres widnokr�gu. U st�p grobowc�w, po�r�d kar�owatych p�sowych krzew�w, z�ote i srebrne paj�ki snu�y pracowicie swoj� ni�, zamykaj�c dost�p do jeziora. Z dala od brzegu, na p�ywaj�cej wyspie, mieszka�a kr�lowa Aba. Spoczywa�a na wielkiej muszli, d�wiganej stale przez siedmiu siedmior�kich Abet�w. Na powitanie przyby�ych wyspa podp�yn�a do brzegu i kr�lowa unios�a si� na muszli. Na jej widok nawet pan Kleks nie zdo�a� powstrzyma� okrzyku zdumienia. Zamiast spodziewanego stworu o sze�ciu r�kach i jednym oku �eglarze ujrzeli m�od�, pi�kn� kobiet�, kt�ra obdarzy�a ich skinieniem d�oni i wdzi�cznym u�miechem. Abeci na znak czci pok�adli si� na ziemi, Bajdoci pochylili g�owy, a pan Kleks, nie trac�c przytomno�ci umys�u, wyg�osi� w j�zyku abeckim okoliczno�ciowe przem�wienie, wyra�aj�c w nim ho�d i podziw dla pi�knej kr�lowej. W odpowiedzi na s�owa pana Kleksa kr�lowa Aba, pos�uguj�c si� p�ynnie jego ojczyst� mow�, odrzek�a: - Nie nale�� do dynastii wielkich kr�l�w Abecji. Obj�am panowanie na pro�b� tego ludu przed siedmiu laty. By�am �on� kr�la Palemona, w�adcy weso�ej i s�onecznej Palemonii. Pewnego dnia, podczas podr�y okr�t nasz zapad� si� podobnie jak wasz. Po wypiciu koralowego wina m�j ma��onek oraz wszyscy nasi dworzanie przeobrazili si� w siedmior�kich Abet�w i musieli pozosta� na zawsze w tym kraju. Ja jedna tylko nie pi�am czarodziejskiego trunku i zachowa�am ludzk� posta�. Poprzedni kr�l Abet�w, Baab-Ba, tak si� tym przerazi�, �e zamkn�� si� w przeznaczonym dla niego grobowcu, lud za� obwo�a� mnie kr�low�. Przyj�am ofiarowan� mi godno��, gdy� nie chcia�am opuszcza� mego ma��onka. Przybra�am abeckie imi� Aba i zamieszka�am na kr�lewskiej wyspie w otoczeniu Palemo�czyk�w przemienionych w Abet�w. Pogodzi�am si� z moim losem i pokocha�am moich podw�adnych. Je�li z�o�ycie mi przyrzeczenie, �e o naszych dziejach nie zawiadomicie kr�lestwa Palemonii, pozwol� wam opu�ci� Abecj� i uda� si� do ojczystego kraju. - Przyrzekamy! - zawo�a� uroczy�cie pan Kleks. - Przyrzekamy! - powt�rzyli za nim Bajdoci, a kapitan, nie mog�c opanowa� wzruszenia, urzeczony urod� kr�lowej, pobieg� w kierunku wyspy. Zapl�ta� si� jednak w paj�czynach i dopiero przy pomocy Abet�w wywik�a� si� z side�. - Nikomu nie wolno zbli�a� si� do mnie. Takie jest abeckie prawo! - rzek�a gro�nie kr�lowa Aba, po czym doda�a: - A teraz moi stra�nicy odprowadz� was do Wielorybiej Grani i przeka�� przewodnikom z Wyspy Wynalazc�w. - A nasz okr�t?! - zawo�a� pan Kleks. - Okr�t? - zdziwi�a si� kr�lowa. - Zostanie tutaj, gdy� nie znamy jeszcze sposobu podniesienia go na powierzchni� morza. Ale nie b�dziecie skrzywdzeni. Oto gar�� pere�, kt�rych warto�� wielokrotnie przewy�sza poniesion� przez was strat�. M�wi�c to, rzuci�a do n�g pana Kleksa woreczek z rybich �usek, wypchany per�ami. Zanim jednak pan Kleks zd��y� zbada� jego zawarto�� i podzi�kowa� kr�lowej Abie za hojno��, pi�kna w�adczyni Abecji rzek�a rozkazuj�cym tonem: - Pos�uchanie sko�czone! W tej chwili wszystkie �ar-ptaki zgas�y r�wnocze�nie i doko�a zapanowa�a ciemno��. Tylko kr�lewska wyspa, odp�ywaj�ca od brzegu, jarzy�a si� b��kitnawym �wiat�em. Abeci otoczyli podr�nik�w i szerokim korytarzem, wy�o�onym p�ytami z bursztynu, poprowadzili ich w kierunku Wielorybiej Grani. Dudnienie beczek z atramentowym p�ynem rozlega�o si� na wszystkie strony wielokrotnym echem, utrudniaj�c rozmow�. Dlatego te� zar�wno Bajdoci, jak i Abeci szli w milczeniu, zaj�ci swoimi my�lami. Ale najbardziej zamy�lony by� pan Kleks. Szarpa� nerwowo brwi i raz po raz wykrzykiwa� abeckie wyrazy, pozbawione wszelkiego zwi�zku: - Abba-ababa-aba-bba! Abeci, nie chc�c przerywa� jego zamy�lenia, dreptali w pewnym oddaleniu i szeptem porozumiewali si� mi�dzy sob�