ďťż
Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Mianem
Pannoni określano w starożytności obszar położony między Dacją, Noricum
i Ilirią. W pewnym przybliżeniu - zwłaszcza z punktu widzenia Francuza-
można było się nim posłużyć także w odniesieniu do Polski. O wykorzystaniu
przez Nostradamusa tego właśnie terminu mogły zadecydować dodatkowe
jeszcze okoliczności. Po łacinie bowiem pannosus znaczy "nędzny", "obszar-
pany", "obdarty", i w takim też położeniu znalazła się Polska na skutek
polityki prowadzonej przez Katarzynę.
Jak już wskazywaliśmy, istnieje pewien związek między Rosją a występu-
jącym w pierwszej linijce wyrażeniem Vers Aquilon - herbem Rosji był
bowiem dwugłowy orzeł. Teraz, mając świadomość miejsca, jakie przypada
w tym czterowierszu Polsce, możemy zaproponować inną interpretację zna-
czenia tego wyrażenia. W herbie Polski również widnieje orzeł. Zwrot Vers
Aquilon można zatem tłumaczyć zarówno "w kierunku Północy", jak i "w
kierunku Polski". Tym samym radykalnej zmianie ulega sens pierwszej linijki.
Możemy ją obecnie przetłumaczyć: "Wielkie osiągnięcia męskiej kobiety
skierowane w stronę Polski".
Polityka Katarzyny doprowadziła do znacznego poszerzenia terytorium
Rosji kosztem jej zachodniego sąsiada. Podczas pierwszego rozbioru w 1772
roku Polska straciła jedną czwartą swojego terytorium i w przybliżeniu tyle
samo ludności. Drugi rozbiór z 1793 przyniósł zmniejszenie terytorium Polski
do jednej trzeciej obszaru przedrozbiorowego. Liczba ludności spadła do
jednej czwartej stanu sprzed rozbiorów. Ostatni, trzeci rozbiór z 1795 roku
wykreślił Polskę z mapy Europy na ponad sto lat. W istocie, jak napisał
Nostradamus, Rosja stopniowo stała się panem życia i śmierci (vie & mort
renforcer) Polaków (Pannons).
Krótki przegląd wojennych dokonań Katarzyny pozwala zrozumieć, dla-
czego Nostradamus, pragnąc jak najdokładniej opisać jej charakter, posłu-
żył się w odniesieniu do cesarzowej terminem hommasse, tak podobnym
w brzmieniu do słowa homicide, "morderca".
Dziwny kalendarz
Niewielu komentatorów potrafiło zrozumieć przesłanie przepowiedni za-
wartej w czterowierszu I.42. Francuski uczony Anatole le Pelletier próbował
dowieść, że zachowany tekst proroctwa jest zniekształcony, a wielu współ-
czesnych uczonych przyjęło w pełni jego pogląd. Interesujący nas cztero-
wiersz brzmi następująco:
Les dix Kalendes d'Avril de fait Gotique
Ressuscite encor par gens malins,
Le feu estaint, assemblee diabolique,
Cerchant les os du d'Amant & Pselin.
Proponujemy następujący przekład:
Dziesiąte kalendy kwietnia według systemu gockiego
Wskrzeszone przez złych ludzi,
Ogień zgaszony, diabelskie zgromadzenie,
Szukając kości Amanta i Pselina.
Le Pelletier starał się wykazać, że przedostatnie słowa czterowiersza d'A-
mant & Pselin powinny być czytane jako Demon dell. Niemniej nawet po tej
emendacji przesłanie czterowiersza pozostaje niejasne. Le Pelletier był prze-
konany, że Nostradamus nawiązuje bezpośrednio do dzieła jedenastowieczne-
go bizantyjskiego filozofa Michała Psellosa De Daemonibus. Niestety, nie-
wiele argumentów można przytoczyć na poparcie tej hipotezy. Jednakże jeśli
nawet istnieje jakiś związek czterowiersza z dziełem Psellosa, nie wyjaśnia
to jeszcze jego sensu. Niemniej hipoteza le Pelletiera, sformułowana w ro-
ku 1867, została - pomimo oczywistych słabości - przyjęta przez licznych
badaczy.
Musimy się zatem zastanowić, czy przypadkiem czterowiersz ten - w od-
różnieniu od innych tekstów Nostradamusa - nie jest pozbawiony charakte-
ru profetycznego. Czy rzeczywiście występują w nim jedynie niejasne od-
wołania do rytów i obrzędów związanych z czarną magią? Czy naprawdę
rację mają ci, którzy twierdzą, że zachowany tekst czterowiersza jest znie-
kształcony?
Z przeprowadzonej przez nas analizy wynika niezbicie, że czterowiersz ten
jest rzeczywistym proroctwem, że w żadnej mierze nie dotyczy obrzędów
czarnej magii i że jego tekst nie został zniekształcony. Dowodzi on jedno-
cześnie po raz kolejny mistrzostwa Nostradamusa w stosowaniu zarówno
astrologicznego symbolizmu, jak i zasad Zielonego Języka.
Przyjrzyjmy się więc pierwszej linijce: Les dix Kalendes d'Avril de fait
Gotique - Dziesiąte kalendy kwietnia według systemu gockiego. Większość
komentatorów przyjmowała, że pod określeniem "system gocki" (fait Goti-
que) kryje się rzymski kalendarz zreformowany przez Juliusza Cezara, obec-
nie nazywany kalendarzem juliańskim. Kalendarz ten został zastąpiony no-
wym kalendarzem dopiero po śmierci Nostradamusa. Stąd ewentualne odwo-
łanie się do niego w czterowierszu oceniać można wyłącznie z perspektywy
profetycznej. Jednak, jak postaramy się dowieść, Nostradamus w interesują-
cym nas czterowierszu nie podejmuje w ogóle kwestii kalendarza juliańskie-
go. Rzymski termin - kalendy - służy wskazaniu daty dziennej.
Stosowany przez Rzymian system oznaczania poszczególnych dni miesiąca
radykalnie odbiegał od sposobów przyjętych w tym względzie w XVI wieku,
a także używanych obecnie. Rzymianie wyróżniali w miesiącu trzy stałe dni-
kalendy, nony i idy. Kalendy przypadały zawsze na pierwszy dzień miesiąca.
W przypadku interesującego nas kwietnia nony przypadały na piąty dzień
miesiąca, a idy na trzynasty. Pozostałe dni oznaczano w odniesieniu do tych
trzech wyróżnionych terminów w porządku malejącym. W przypadku dni
między kalendami a nonami liczono, ile dni oddziela poszczególny dzień
od non. Podobnie postępowano w odniesieniu do dni między nonami a ida-
mi, określając tym razem, ile dni brakuje do id. W przypadku pozostałych
dni wskazywano, ile dni brakuje do kalend, rzecz jasna, kalend następnego
miesiąca.
Zgodnie z tym systemem 10 kalendy kwietnia przypadały na 21 [sic!-
przyp. tłum.) marca według naszego systemu pomiaru czasu.
Czy data 21 marca miała jakieś szczególne znaczenie dla Nostradamusa?
Na skutek gregoriańskiej reformy kalendarza juliańskiego dziesięć dni w 1582
roku~ zostało pominiętych. 5 października.1582 roku stał się w ten sposób
15 października. W rezultacie wiosenne zrównanie dnia z nocą przypadło na
21 marca. Tym samym dochodzimy do zasadniczego tematu pierwszych
dwóch linijek omawianego czterowiersza. Wydaje się bowiem, że Nostrada-
mus podejmuje w nim zagadnienie reformy kalendarza, przeprowadzonej
ponad piętnaście lat po jego śmierci, wprowadzonej w życie w jego rodzinnej
Francji jeszcze później. Z tego punktu widzenia trudno nie uznać tych wersów
za profetyczne.
Wątpliwe jest jednak, aby Nostradamus, oficjalnie pobożny katolik, uzna-
wał reformę kalendarza przeprowadzoną na polecenie papieża za diabelską.
Tymczasem pozostałe wersy wydają się wskazywać na jakieś tajemne rytuały
czarnej magii związane z kalendarzem rzymskim
|
WÄ
tki
|