Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
18 oznaczone lini±
296 Podstawy mikraekonamii
ciêtnego kosztu pracy (Pkp,) równoznaczna z krzyw± podaiy pracy (Pdp~). Rozwa¿ymy wiêc najpierw sytuacjê, gdy na rynku pracy istnieje jedynie monopson, a nastêpnie uwzglêdnimy wp³yw na p³acê i zatrudnienie monopolistycznego zwi±zku zawodowego.
Monopsonista maksymalizuje zysk przy p³acy Ptt równej przeciêtnemu kosztowi pracy (Pkp~) i zatrudnieniu Q~, którego wielko¶æ wyznacza punkt zrównania krañcowego kosztu pracy (Kkp~) z krañcowym przychodem z produktu pracy (KPPp). Co siê zmieni, gdy do tego uk³adu wprowadzimy maj±cy monopolistyczn± pozycjê zwi±zek zawodowy? Przede wszystkim p³aca jest teraz ustalana w drodze negocjacji miêdzy zwi±zkiem zawodowym a monopsonist±. Je¶li ju¿ raz zostanie ustalona (np. na poziomie wy¿szym ni¿ ustali³aby siê samoczynnie na doskonale konkurencyjnym rynku pracy), nie maj± na ni± wp³ywu ¿adne redukcje zatrudnienia. Innymi s³owy, pracodawca nie mo¿e obni¿aæ p³acy zatrudniaj±c mniej pracowników. Je¶li chcia³by p³aciæ mniej ni¿ wynosi p³aca wynegocjowana przez zwi±zek zawodowy, rozpoczn± siê organizowane przez zwi±zek akcje protestacyjne, a¿ do strajku w³±cznie, a wtedy poda¿ pracy mo¿e spa¶æ nawet do zera. Równocze¶nie pracodawca, który chcia³by w tej sytuacji zatrudniæ wiêcej pracowników, nie musi podnosiæ p³acy, je¶li w procesie negocjacji zosta³a ona ustalona powy¿ej poziomu wolnorynkowego. Na rys. 7.18 ten wolnorynkowy poziom p³ac wynosi Pt2 i jest wyznaczony przez punkt przeciêcia krzywej przeciêtnego kosztu pracy (Pkpt) - równoznacznej z krzyw± poda¿y pracy (Pdpl), z krzyw± krañcowego przychodu z produktu pracy (KPPP) - równoznaczn± z krzyw± popytu na pracê.
Efektem uwzglêdnienia w naszej analizie zwi±zku zawodowego jest powstanie nowej krzywej poda¿y pracy. Sk³ada siê ona z dwóch fragmentów: z po³o¿onej poziomo linii ³±cz±cej pierwotn± krzyw± poda¿y pracy z osi± rzêdnych oraz z nachylonej pod k±tem linii pokrywaj±cej siê z górnym odcinkiem starej krzywej poda¿y pracy. Je¶li np. wynegocjowana przez zwi±zek zawodowy p³aca wynosi Pt3, to now± krzyw± poda¿y pracy na rys. 7.18 jest linia ³amana Pt3 A Pdp,~ Jej fragment odchodz±cy poziomo w lewo od punktu A biegnie na poziomie Pt3~ Jej drugi fragment, po³o¿ony na prawo od punktu A, pokrywa siê z krzyw± Papa gdy¿ aby nak³oniæ do pracy wiêcej ni¿ Q3 pracownikbw, pracodawca musia³by podnie¶æ p³acê powy¿ej Pt3. Skoro po³o¿ony na lewo od punktu A fragment nowej krzywej poda¿y pracy przebiega równolegle do osi odciêtych na poziomie Pt3, to tak samo przebiega nowa krzywa krañcowego kosztu pracy (Kkp2). Dodatkowy koszt, jaki musi ponie¶æ pracodawca zatrudniaj±c dodatkowego pracownika (a¿ do Q3), wynosi bowiem dok³adnie Pt3 i nie wiêcej ni¿ Pr3, gdy¿ nie musi on podnosiæ p³ac zatrudnionym ju¿ pracownikom. Poniewa¿ krañcowy koszt pracy równy jest p³acy, wielko¶æ zatrudnienia, przy której pracodawca maksymalizuje zysk, jest teraz wyznaczona przez punkt zrównania siê krañcowego kosztu pracy, równego p³acy na poziomie Pf3, z krañcowym przychodem z produktu pracy
Rynki czynników prodnkcji i podstawy teorii podzialu
ko¶æ zatrudnienia Q~, Tak wiêc, mimo wywindowania przez zwi±zek p³acy z poziomu P~1 do Pf3, bêd±ce monopsonist± przedsiêbiorstwo w dalszym ci±gu za~.udnia Q~ pracowników. Innymi s³owy, podwy¿ka ptac mo¿e byæ osi±gniêta bez redukcji zatrudnienia.
Teoretycznie zwi±zek zawodowy mo¿e osi±gn±æ w tych waruñkach nawet wiêcej, tzn. mo¿e nalegaæ, aby przy zatrudnieniu QI p³aca zosta³a podniesiona powyiej poziomu Pt3. Monopsonistyczne przedsiêbiorstwo, stoj±c w obliczu ewentualnych akcji protestacyjnych (np. strajków) i zwi±zanych z nimi strat, czasami mo¿e zaakceptowaæ takie ¿±danie. Dysponuje bowiem zazwyczaj znacznymi rezerwami, gdy¿ dziêki swojej monopolistycznej pozycji osi±ga z regu³y ponad
' przeciêtne zyski. W jego przypadku nawet znaczna podwy¿ka p³ac dla pracowników mo¿e oznaczaæ jedynie spadek zysków do "normalnego" (przeciêtnego) poziomu. Oczywi¶cie, ¿e tak¿e w przypadku monopsonistycznego przedsiêbiorstwa istnieje absolutna granica ustêpstw w dziedzinie p³ac. Jest ni± podwy¿ka p³ac, która na tyle podniesie koszty, ¿e zredukuje zysk do zera i spowoduje bankructwo przedsiêbiorstwa. Nast±pi to jednak znacznie pó¼niej ni¿ w przypadku przedsiêbiorstwa wolnokonkurencyjnego.
Podsumowuj±c powy¿sze wywody mo¿emy stwierdziæ, ¿e teoria ekonomii, mimo i¿ nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie dotycz±ce poziomu p³ac i zatrudnienia w warunkach dwustronnego monopolu, pozwala np. okre¶liæ granice, w ramach których negocjacje dotycz±ce poziomu zatrudnienia i p³ac mog± siê odbywaæ. Ponadto okazuje siê (wbrew czêsto wyra¿anemu, zdroworozs±dkowemu przekonaniu), ¿e w konfrontacji z silnym przeciwnikiem (a takim niew±tpliwie jest monopsonista) zwi±zek zawodowy mo¿e wywalczyæ dla swoich cz³onków znacznie wiêcej, ni¿ w konfrontacji ze s³abym przeciwnikiem (tzn. przedsiêbiorstwem wolnokonkurencyjnym).
Skoro mówimy o zwi±zkach zawodowych, to zatrzymajmy siê na moment przy stosowanych przez nie formach protestu oraz taktykach i argumentach wykorzystywanych w trakcie negocjacji, a tak¿e przy reakcjach pracodawców i ewentualnej roli pañstwa w tych konfliktach.
Najwa¿niejsze formy protestu, które mo¿e zastosowaæ zwi±zek zawodowy (i których u¿yciem mo¿e groziæ pracodawcy w trakcie negocjacji), to: strajk (w tym tak¿e tzw. strajk solidarno¶ciowy), pikietowanie w³asnego przedsiêbiorstwa i ewentualnie przedsiêbiorstw objêtych konfliktem jedynie po¶rednio, przesadne Przestrzeganie obowi±zuj±cych norm i przepisów dotycz±cych pracy (np. przepisów bezpieczeñstwa i higieny pracy), odmowa wspó³pracy z pracodawc± w zakresie np. reorganizacji i modernizacji przedsiêbiorstwa oraz wprowadzania ró¿nego typu innowacji itd. Skuteczno¶æ poszczególnych form protestu (w osi±ganiu celów, o które zwi±zek zawodowy walczy) jest zwykle zró¿nicowana i uzale¿niona od
i wielu czynników. Na przyk³ad skuteczno¶æ strajku, okre¶lanego czêsto Przez zwi±zkowców jako ich najwiêksza i zarazem "ostateczna" broñ, zale¿y m.in. od takich czynników, jak: liczba strajkuj±cych pracowników i ich niezbêd~ w procesie produkcji, d³ugo¶æ strajku, zdolno¶æ przedsiêbiorstwa do prze
29$ Podstawy mikroekonomii Rynki crynnikbw pradukcji i podstawy teorii podziatu 299
ciwstawienia siê strajkuj±cym (np. zast±pienie ich innymi pracownikami), zdol- micznymi dyskryminowanie pewnych grup spo³eczno-zawodowych) oraz pracow-
no¶æ obu stron do przetrzymania d³ugotrwa³ego konfliktu. Na skuteczno¶æ dzia³a- nilców (np. kierowanie siê innymi ni¿ maksymalizacja zarobków motywami po-
nia zwi±zku zawodowego wp³ywaj± te¿, oczywi¶cie, czynniki ogólniejsze, np. je- stêpowania)
|
WÄ…tki
|