ďťż

Wryły mi się w pamięci te szalonej piękności i niebosiężnej grozy sny...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
W jednym śniłem, że odprawiam Mszę nad umiłowanej trumną; w drugim — szedłem do mej miłości, gdy płonęło więzienie. — I zaczął, mówić wspomnieniami wizji niedawnych — — czy może nagle improwizując ? — — — (T. Miciński, Xiądt; Faust, s.161) Postać więźnia, improwizującego poetyckie monologi uzasadnia zmianę tytułu: Msza konających na: Msza więźnia. Poza. tym w wersji powieściowej autor wprowadził istotne 309 zmiany. W pierwodruku bohater spodziewa się przybycia Emanuela (zob. s. 66 w. 7-10), w wersji powieściowej — tęskni do ukochanej (zob. Aneks, s. 211 w. 5-7), której Iliedostępność została tu silniej zaakcentowana niż w pierwodruku (zob. s. 66 w. 18 i Aneks, s. 211 w. 15). W wersji powieściowej autor wyraźniej wyeksponował i wcześniej wprowadził ważny motyw trumny (zob. Aneks, s. 212 w. 8). Autor wprowadził również wiele nowych lub zmienionych wyrażeń oraz w kilku wypadkach zmienił interpunkcję. Poprawiliśmy błędną pisownię „droga mleczna" i „drogi Mlecznej" na „Droga Mleczna" (zob. s. 68 w. 26 i Aneks, s. 213 w. 22) i „Drogi Mlecznej" (zob. s. 69 w. 11 i Aneks, s. 214 w. 6-7). NIEDOKONANY Rękopis w posiadaniu Bibl. Uniwer. Łódzkiego — zeszyt liniowany, bez oprawy, formatu 17 X 21 cm, zapisany bardzo oryginalnie, odwrotnie — od tyłu do przodu; czystopis umieszczony na stronie verso — pismo dość wyraźne, niektóre strony lub ich fragmenty przekreślone ukośnie oraz zdania i pojedyncze słowa skreślone poziomo, poprawki (nieraz dwu- i trzykrotne) w interliniach nad skreśleniami; na stronie recto brudnopis (zawiera odmienne redakcje większych fragmentów) — pismo niewyraźne, trudne do odczytania, świadczące o pośpiechu, liczne skreślenia i poprawki. Rękopis zawiera: niepełną wersję poematu Niedokonany (45 kart, bez tytułu i początkowych wersetów I rozdz.) oraz następujące teksty związane z Niedokonanym: utwór pt. Opętanie Instytut Literacki w Warszawie, Pisma pośmiertne Tadeusza Micińskiego, Cykl pierwszy Lucyfer, Wydanie z rękopisów pod redakcją Artura Górskiego i Czesława Latawca, Warszawa 1931, Dom Książki Polskiej, Spółka Akcyjna
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.