ďťż
Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
. ten element jest prawie zawsze pomijany. Główne funkcje obronne przejmują baszty i mury kurtynowe, przy czym najważniejszą basztą staje się bramna, strzegąca wjazdu do zamku. Każdy zamek otacza się głębokim i dość szerokim rowem, który można było przebyć tylko po moście zwodzonym. Zmienia się także forma baszt. W miejsce dawnych czworobocznych, wznosi się prawie z reguły cylindryczne, półcylindryczne lub wieloboczne. Wczesnogotyckie zamki angielskie, z początku XIII w., cechuje z reguły nieregularność linii murów. W ciągu XIII i XIV w. prawie regułą stają się jednak zamki na planie regularnym - prostokąta, kwadratu, trójkąta.
Do najwcześniejszych, jeszcze nieregularnych zamków angielskich doby gotyckiej, jednakże już dwuczęściowych, zaliczyć wypadnie Pembroke (założony ok. 1200 r., umocniony na początku XIII w.), Beston (z ok. 1225 r.) oraz Inyerlock i Bernwell (z połowy XIII w.). Pierwszy zajął wierzchołek skalistego wzgórza w rozwidleniu rzek. Na początku XIII w. od strony południowej, nie zabezpieczonej, jak północno-zachodnia, stromym urwiskiem i rzekami, dobudowano jeszcze drugą część warowni, otoczoną nieregularną linią murów z basztami na narożach i dwiema półcylindrycznymi masywnymi basztami przy bramie wjazdowej. Podobny układ - z zamkiem górnym, jakby cytadelą, i niżej położonym, rozległym dziedzińcem zamkniętym pierścieniem murów, otrzymał zamek Beston. Właściwy, górny zamek otoczony był nie tylko murami, ale także szerokim na 10,65 m i głębokim na 8,52 m rowem, wykutym w litej skale. ,-...
Regularne w planie zamki - typowe dla końca XIII i XIV w. - reprezentują m.in. Harlech, Caerlaverock, Beauma-ris i Bodenham (ryć. 94). Pierwszy z nich, zbudowany w północnej Walii za czasów Edwarda I, to zbliżony do trapezu czworobok potężnych murów kurtynowych z cylindrycznymi
Ryć. 94. Plany zamków angielskich i walijskich:
o - Harlech, b - Caerlaverock, c - Be-aumaris, d - Bodenham
basztami na narożach i niezwykle silnie obwarowanym wjazdem. Bramna baszta to właściwie jakby osobna cytadela z dwiema półcylindrycznymi basztami na zewnątrz murów i dwiema cylindrycznymi już w obrębie zamku. Tę regularną bryłę otacza jeszcze pierścień niższego muru zewnętrznego. Ufortyfikowane wzgórze otaczał ponadto w XIII-XIV w. rów, przez który przerzucony był most zwodzony. Podobnie czworoboczny plan miały też wymienione zamki Beaumaris i Bodenham, przy czym z każdego boku mury kurtynowe wzmocnione były basztami. Ciekawy i oryginalny plan - równobocznego trójkąta - miał natomiast zamek Caerlaverock; umocniony dwiema cylindrycznymi basztami wjazd mieścił się w północnym narożniku trójkąta. Regularność założeń w angielskiej architekturze obronnej
20 - Grody, zamki, fortece
Ryć. 95. Zamek w Conway (Walia)
czasów gotyckich nie była regułą. Jeśli teren uniemożliwiał wzniesienie budowli regularnej w planie, architekci brali przede wszystkim pod uwagę możliwość wykorzystania rzeźby terenu jako elementu obronnego, nie licząc się z symetrią założenia Tę właśnie zasadę dyktowały doświadczenia krzyżowców, których wpływ na angielską architekturę obronną omawianych czasów był niemały. Do założeń o planie nieregularnym zaliczyć należy przede wszystkim dwa północnowalijskie zamki, które do dziś zachowały się w dość dobrym stanie: Conway i Caernarvon. Pierwszy powstał w latach 1283-1289, drugi w 1283-1327. Solidne mury, najeżone cylindrycznymi i wielobocznymi w planie basztami, zębate krenelaże i otwory strzelnicze nadają tym budowlom groźny i malowniczy wygląd (ryć. 95, 96). Bardziej jeszcze malowniczo, między skalistymi wzgórzami i taflą jeziora, położony jest szkocki zamek Eilean Donan Castle (ryć. 97). Obiekt ten bardziej jednak przypomina jeszcze wcześniejszy, romański typ potężnego donżonu: prezentuje sobą zwartą bryłę budowli mieszkalnej i zarazem obronnej. Słynny królewski
Na wzgórzach, bagnach i wyspach
Windsor - 30 km od Londynu - założony w 1096 r w XII i XIV w. przekształcony został w rezydencję pozbawioną obwarowań, toteż nie ma potrzeby omawiać go w tym miejscu
Najpiękniejszym chyba, najefektowniejszym budownictwem obronnym w czasach gotyku poszczycić się może Hiszpania. Choć i tu, podobnie jak w Anglii czy Francji, królowie zabraniali feudałom (po zakończeniu reconąuisty) budowy prywatnych zamków obronnych, a nawet na polecenie władców wiele takich warowni zburzono, to jednak w Hiszpanii zachowało się ich do naszych czasów stosunkowo sporo. W XIII-XV w budowano je przede wszystkim z fundacji królewskiej. Wprawdzie reconąmsta zakończyła się już w połowie XIII w. jeśli nie liczyć emiratu Granady, zlikwidowanego dopiero w roku 1492 i największy wróg katolickich królestw Hiszpanii nie istniał,'
Ryć. 96. Zamek w Caernarvon (Walia)
Ryć. 97. Zamek Eilean Donan Casiie (bzkocja)
toczyły się jednak nadal walki zarówno między poszczególnymi królestwami, jak i przede wszystkim między panami feudalnymi, pragnącymi teraz jak najwięcej dóbr zdobytych na Maurach zatrzymać dla siebie. By położyć kres tym walkom wewnętrznym, osłabiającym kraj, i zarazem podporządkować sobie wasali, królowie zakazywali budowy prywatnych zamków. W roku 1479 doszło do połączenia królestw Aragonu i Kastylii w jedno Królestwo Hiszpańskie. Nastąpił szybki rozwój gospodarczy miast, rozpoczęła się niebawem era wielkich odkryć geograficznych, które przyniosą wielki rozwój i wzbogacenie Hiszpanii.
Charakterystyczną cechą gotyckiej architektury obronnej tego kraju jest przede wszystkim dekoracyjność, ozdobność zewnętrzna brył zamków i rezydencjonalny charakter budowli zamkowych. Zamek-rezydencja staje się teraz regułą. Nie znaczy to, by obiekty te straciły charakter obronny. Wiele elementów warownych przyjmuje nowe, doskonalsze formy, mury stają się nawet masywniejsze, ich parapety z blankowaniami wysuwane bywają wydatnie na zewnątrz, wspierając się na machikułach o pięknie profilowanych kroksztynach, wejścia flankowane są potężnymi basztami o charakterze barbakanów, baszty często otrzymują na
309
Na wzgórzach, bagnach i wyspach
narożach dodatkowe cylindryczne wieżyczki, jakby przylepione do murów, na konsolach.
Wczesnogotyckie zamki hiszpańskie, z drugiej połowy XIII w., takie jak choćby Polan czy Sadova, prostotą i kształtem bryły bliskie są jeszcze zamkom romańskim. Bardziej już złożony układ przestrzenny ma czternastowieczny zamek Montealegra - tra-pezoidalny w planie, z potężnymi czworobocznymi basztami na narożach i niewielkimi, półcylindrycznymi wieżyczkami wzdłuż kurtyn
|
WÄ
tki
|