ďťż
Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Kim więc są ci, którzy panują nad nami i czym jest świat snu, który służy im do
utrzymywania nas w niewoli? Są nimi nasze samolubne geny, a naszym światem snu
jest
świat miłości, zabawy, rozmowy, opowiadania, sztuki, muzyki, mody, sportu,
dobroczynności, religii i abstrakcyjnych idei, które zajmują nasze seksualne
umysły. Niech
wyjaśnię.
Masz ciało i umysł. Umysł jest wynikiem działań mózgu, a Twoje ciało wyrosło z
pojedynczej komórki, spełniając polecenia gonów, które otrzymałeś od rodziców.
Twoi
rodzice uzyskali swoje geny od ich rodziców i tak dalej przez miliardy lat
wstecz. (Te kilka
genów, jakie nie pochodzą od rodziców, powstało wskutek przypadkowych mutacji.)
Fakt, że
masz pewne geny, a innych nie, został rozstrzygnięty przez zaciekłą konkurencję
pomiędzy
genami o tworzenie lepszych maszyn przetrwania, tj. stworzeń, które utrwalają
i
rozprzestrzeniają lepszy genotyp. Geny, z których powstałeś, nie są losową
próbką
wszystkich możliwych genów; należą do tych niewielu, jakie wciąż biorą udział w
konkurencji.
Biologia ewolucyjna dokonała ogromnego postępu w rozumieniu form życia wokół nas
dzięki temu, że zaczęto myśleć w kategoriach samolubnych genów. Innymi słowy,
nie
pomylisz się zanadto, tłumacząc formy życia, jakie istnieją, jeżeli będziesz
myśleć, że nasze
geny są inteligentne, że chciały jedynie, by powstało jak najwięcej kopii ich
samych i dlatego
wybierały zachowanie stworzeń, które kodowały, z uwagi na ten jeden cel. (A
jeszcze lepiej
będzie, gdy pomyślisz, że te stworzenia nie mogą nie zakładać, że przyszłość
będzie bardzo
podobna do kilku tysięcy poprzednich pokoleń.)
Oczywiście geny nie są inteligentne w tym sensie, że nie opierają swoich działań
na
żadnych rachubach. Jednak skoro działają, tak jakby były inteligentne, działają
bardzo
podobnie do bezwzględnych poganiaczy niewolników, którymi by były, gdyby były
inteligentne. Nasze geny nie dbają o to, czy doświadczamy więcej przyjemności
niż bólu.
Zależy im tylko na tym, byśmy przewidywali obydwie możliwości, tak żeby mogły
nami
sterować poprzez nasze dążenie do przyjemności zamiast bólu. Gdy nasze ciała
przestały być
zdolne do reprodukcji lub pomocy przy reprodukcji tych, którzy noszą te same
geny, jest im
dosłownie obojętne, czy będziemy żyć, czy umrzemy. Nasze geny śmiało skrócą nam
życie
albo sprawią wielki ból, jeżeli ma to im pomóc przy reprodukcji. Aby osiągnąć
swój cel, będą
nas także okłamywać, sprawiając na przykład, że zaczniemy myśleć, iż nasze
szczęście zależy
od naszego sukcesu bardziej niż rzeczywiście zależy. Nasze geny mogą naprawdę
być
okrutnymi władcami.
Mózgi są narzędziem reprodukcji na które natrafiły geny. Mózgi mogą obserwować
lokalne warunki a następnie dokonać złożonych obliczeń i opracować właściwą
reakcję na te
lokalne warunki. Korzystając z mózgu, geny mogą kazać na przykład drapieżnej
rybie, żeby
szukała machającego ogona, za którym powinna płynąć aż zbliży się na tyle, żeby
gryźć.
Mniejsze mózgi zupełnie dobrze radzą sobie ze zwykłą, długą listą par warunek-
akcja,
czyli z tym, co robić w jakiejś sytuacji. Na przykład płynąć za ogonem i ugryźć
go. Jednak
wielkim mózgom zdolnym do bardziej abstrakcyjnego myślenia wystarczy dać
bardziej
ogólny opis tego, jakie wyniki są pożądane, pewne przekonania o tym, jakie
działanie
wywołuje właściwe skutki, oraz zdolność do zmiany tych przekonań zależnie od
warunków.
Powinno to pozwolić takim mózgom na bardziej elastyczne przystosowywanie się do
zmiennych warunków. A skoro samo stworzenie jest ważną częścią własnego opisu
pożądanych wyników, mózg tego rodzaju będzie mieć pewne przekonania o sobie i
swoich
relacjach z otoczeniem.
Umysły ludzi należą do najbardziej złożonych. W porównaniu z innymi zwierzętami
przeznaczamy dla naszych mózgów znacznie więcej zasobów i mamy szczególne
zdolności
do abstrakcyjnego myślenia. Zatem Twój umysł został stworzony przez samolubne
geny
poszukujące bardziej elastycznych reakcji na lokalne warunki. Twoje geny dały Ci
umysł,
który jest siebie świadomy, który ma swoje cele, przekonania o Tobie, świecie
wokół Ciebie,
sposobach, jakimi działania prowadzą do wyników, oraz może abstrakcyjnie o tym
wszystkim
myśleć i na tej podstawie podejmować działania. Pozory mogą jednak mylić.
Jeżeli geny dały Ci abstrakcyjne cele i przekonania po to, by umożliwić Ci
bardziej
elastyczne zachowania w lokalnych warunkach, powinny były zadbać, żeby Twoje
cele były
identyczne z ich celami. Ideałem byłoby, gdybyś był[a] świadom[a] popędu do
posiadania jak
największej liczby potomków noszących te same geny co Ty. Twoje geny nie byłyby
wtedy
okrutnymi poganiaczami niewolników, lecz zaufanymi sprzymierzeńcami dążącymi do
tego
samego celu. Geny jednakże dały Ci wyraźnie inne cele.
Niektóre z Twych celów są zgodne z celami Twoich genów. Chcesz mieć i wychować
udane dzieci. Chcesz uprawiać seks z płodnymi i sprawnymi ludźmi, po czym zwykle
rodzą
się takie dzieci. Chcesz być zdrowy, mieć przyjaciół i sprzymierzeńców, bo
wszystko to
pozwala przetrwać i mieć dzieci. I chcesz zdobywać wiedzę o świecie, w którym
żyjesz, co
może Ci pomóc te cele osiągnąć.
Jednak wydaje się, że zależy Ci również na miłości, zabawie, rozmowie,
opowiadaniu,
sztuce, muzyce, modzie, sporcie, dobroczynności, religii i abstrakcyjnych
ideach. Faktycznie
często miewasz obsesje na tym punkcie. Wierzysz, że zależy Ci na tych rzeczach
dla nich
samych, a nie tylko dlatego, że mogą pomagać w bardziej podstawowych celach,
takich jak
zdrowie, seks oraz dzieci. I zależy Ci na nich znacznie bardziej, niż jest to
przydatne
bezpośrednio w dążeniu do bardziej podstawowych celów
|
WÄ
tki
|