Rozmaicie bywa...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Doktor nigdy nie okre�la z g�ry czasu przebywania na obserwacji, Na og� to trwa do�� d�ugo. Trzeba przeprowadzi� wiele bada�, a to wymaga czasu... -- Mnie jednak nic nie jest! Jaki� g�upi przypadek. Przypuszczam -- dlatego, �e by�em ostatnio troch� przepracowany... Znowu rzuci�a na niego szybkie spojrzenie. -- Nie wiem, nie wiem, naprawd� nie wiem, prosz� wielebnego ksi�dza. Niech mi ksi�dz wybaczy. Musz� ju� i�� pom�c siostrze Teresie. Odesz�a furkocz�c d�ug� do ziemi sp�dnic�. Herbert wyci�gn�� si� na ��ku, przymkn�� oczy. Po chwili przyszed� na niego sen, ale niespokojny i m�cz�cy, pe�en majak�w. Bez 3 przerwy musia� walczy� ze sob�, by si� nie da� opa- nowa� przygn�bieniu. Ten szpital by� dla niego koszmarem. Po latach aktywnego, gor�czkowego nawet �ycia znalaz� si� w pustce wolno przetaczaj�cych si� godzin. Le�a�, niezdolny nawet do czytania, usi�uj�c naciskiem woli przy�pieszy� bieg leniwie ciekn�cego czasu. Od�y�e wspomnienia prze�y� szpitalnych z okresu wojny wzmaga�y udr�k�. Po pobycie w szpi239 talu w Krasnymstawie, gdzie znalaz� si� uciek�szy z niewoli, po pobycie w Kostrzyniu, gdzie przebywa� zim� czterdziestego czwartego, szpital pozosta� w jego pami�ci miejscem bolesnych rozpami�tywa� i m�cz�cej beznadziejno�ci. Czu� si� tu jak w wi�zieniu. To by�o miejsce, z kt�rego nie mo�na by�o uciec. Gdy wch�on�a go sala szpitalna -- podobnie jak wtedy, gdy zamkn�a si� za nim brama z drut�w -- wszystko, co by�o szukaniem i odnajdywaniem, przemienianiem swego losu, walk� o co� -- sko�czy�o si�. Le�a� bezsilny, zale�ny od drugich. Zabrano mu jego ubranie, nie m�g� odej��. Karmiono go jakimi� pastylkami, robiono mu zastrzyki, pobierano krew... W pracy parafialnej zdarza�o mu si� nieraz odwiedza� miejscowy szpital. Lecz nawet przychodz�c tam w roli kapelana, doznawa� wstrz�su. ,,Mo�e ci ludzie -- my�la� potem -- nie reaguj� w taki w�a�nie spos�b na �ycie szpitalne?" Odwiedzani najcz�ciej zdawali si� by� zadowoleni z miejsca, w kt�rym si� znale�li. W szpitalu mogli odpocz�� po swych ca�odziennych har�wkach; dbano tu o nich, us�ugiwano im, zabiegano o ich zdrowie. Ludzie, kt�rzy ca�e �ycie s�u�yli drugim, a sami nigdy nie zaznali od innych �adnej troskliwo�ci, w szpitalu odnajdywali jej namiastk�. U siebie byliby wobec choroby ca�kowicie bezsilni; czuliby gro��c� im �mier�. W szpitalu wydawa�o si� im, �e s� ocaleni... On jednak nie podziela� ich przekona�. Szpital nie wydawa� mu si� miejscem ratunku. Przeciwnie -- przygniata�a go atmosfera nasi�k�ych zapachami lekarstw korytarzy, sal, kt�re natychmiast po wywietrzeniu nape�nia�y si� na nowo zaduchem potu, moczu i posi�k�w; atmosfera odg�os�w: st�kania, j�k�w, charcze�, bulgot�w i szpitalnych rozm�w, b�d�cych drobiazgowym roztrz�saniem ka�dej funkcji organizmu. Przemaga� si� i siada� przy ��kach chorych. Czasami spowiada� ich, ale zawsze, po trochu, rozmawia� z nimi. Opowiadali mu -- rzecz oczywista -- o swych chorobach, o leczeniu, o posi�kach szpitalnych. Mlaskali na wspomnienie innego, gdzie� dawniej spo�ywanego jedzenia; to jedno nigdy nie mog�o ich w szpitalu zadowoli�! Poza tym wydawali si� radzi, �e odbywaj� szpitaln� kuracj�. A on mia� ochot� �yczy� im jednego: by umierali w domu. Bodaj w opuszczeniu, ale na w�asnych �mieciach! Co par� godzin jedna z si�str zabiera�a Herberta na jaki� zabieg. Prze�wietlano go, robiono mu morfologi�, opad krwi, analizy. Wr�ciwszy z zabiegu k�ad� si� z powrotem do ��ka 240 i le�a� udr�czony, co par� minut zbli�aj�c do oczu zegarek. Po dw�ch dniach wydawa�o mu si�, �e wszystko jest lepsze ni� dalsze le�enie na tej sali. Gdy siostra Maria przysz�a do niego wieczorem z termometrem, powita� j� wybuchem: -- Doprawdy, to nie ma sensu, abym tu d�u�ej le�a�! Ile jeszcze czasu b�d� si� ci�gn�y te badania? Niech siostra mi powie... Sta�a przed nim z podniesionymi w g�r� r�kami, oszo�omiona gwa�towno�ci� jego pyta�, -- Wielebny ksi�dz ma gor�czk�... -- Nie mam gor�czki! -- ofukn�� j� z nieoczekiwan� dla samego siebie porywczo�ci�. -- Czuj� si� znakomicie. Nic mi nie jest! Dlaczego doktor mnie tutaj trzyma? -- Ksi�dz jest s�aby... -- pr�bowa�a go uspokoi�. -- Ale� nie, prosz� siostry, wcale nie jestem s�aby! Mog� chodzi�. Niech siostra zobaczy... Ubrany w szlafrok, spacerowa� przed ni� gwa�townym krokiem. Mo�e sprawi�o to podniecenie, ale czu� si� w tej chwili zupe�nie dobrze. Chodzi�a za nim potrz�saj�c r�kami, jak kokosz trzepi�c skrzyd�ami nie opuszcza dziewczyny nios�cej ziarno. -- Wielebny ksi�dz zaszkodzi sobie -- perswadowa�a. -- Nie, nie... Nic mi nie jest! Prosz�, niech siostra p�jdzie zaraz do pana doktora i powie mu, �e nie chc� tu d�u�ej pozostawa�. Niech mnie zwolni. Bardzo prosz�, nich siostra to zrobi... Kiwn�a g�ow� na znak zgody i odesz�a bez s�owa. Herbert nie m�g� si� zmusi� do powrotu do ��ka. Wyszed� na korytarz. Ruch uspokaja� go nieco, a mo�e po prostu zwalnia� od my�lenia. Przyjecha�y w�zki z obiadem. Ale zapach jedzenia wywo�ywa� w K�stringu takie obrzydzenie, �e oddali� si� w odleg�y zak�tek korytarza, gdzie nie by�o drzwi do og�lnych sal z chorymi, a jedynie separatki i sk�adziki podr�czne

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.