Patrza�, jak ch�opcy niedoro�li wylatywali spod r�ki matek, i czyta� w dziennikach opisy, jak po bohatersku gin�li...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Chcia� zobaczy� w�asnymi oczyma t� spraw�, za kt�r� szli w pole nadstawia� piersi m�czy�ni i wszystka m�odzie� - szli spokojnie, weso�o, przy huku b�bna. Chcia� dowiedzie� si�, co naprawd� kryje si� w samym rdzeniu tego ich entuzjazmu, jaka idea zasadnicza, jaka si�a, jaka wewn�trz skr�cona spr�yna rozpr�a si� i popycha ich do dzie�a. No, i co ta si�a jest warta. Gdy pierwszy raz po przeszkoleniu na placu musztry, kt�re trwa�o dosy� d�ugo, wyruszy� wreszcie, przeby� most na Wi�le, min�� Prag� i znalaz� si� ze sw� kompani� na ko�cu przedmie�cia, oficer prowadz�cy ten oddzia�ek - m�ody marsowy satrapa, jakby po�kn�� stu genera��w - kaza� stan��. Na szosie radzymi�skiej, kt�ra ju� wybiega�a w szczere pole, k��bi� si� olbrzymi tuman kurzu, ��ta zawierucha si�gaj�ca wysoko pod niebo. Nie wiadomo by�o, co to si� tam kryje w �rodku tej niezmiernej kurzawy. M�odzi �o�nierze stali z broni� u nogi. Za nimi grupa jakich� po�amanych cywil�w, ci�arowe automobile, ch�opskie wozy - wszystko wstrzymane w swym ruchu i biegu, zbite w jedn� mas�. Nareszcie dostrze�ono, �e w wielkim pyle jest jaki� o�rodek, ciemny rdze�. Niewiele min�o czasu, ali�ci ukaza� si� �w rdze� tajemniczy. By�a to olbrzymia, wprost niezmierna bolszewicka kolumna - lecz ju� je�c�w. W d�ugich do samej ziemi szynelach, ci�kich i grubych, w papachach na spoconych g�owach, boso przewa�nie lub w buciorach najrozmaitszego pochodzenia brn�li ci m�odzi zdobywcy �wiata pod stra�� ma�ych i niedoros�ych �o�nierzy polskich, kt�rzy tu i tam id�c z karabinami na ramieniu srogo pokrzykiwali na t� niesko�czon� watah�, sz�stkami id�c� w jarzmo po radzymi�skiej szosie. Zdumienie by�o tak wielkie i powszechne, i� wszyscy widzowie zamilkli i d�ugo wpatrywali si� w ten obraz nies�ychany. Szli i szli zdro�eni je�cy mijaj�c ma�y oddzia�ek, w kt�rym si� mie�ci� Cezary Baryka. Ali�ci z ostatniego przydro�nego domku, z niskiej przedmiejskiej sadyby, w�ciekle odmalowanej na kolor niebieski, gdzie mie�ci� si� szynczek, ostatni pocieszyciel dla opuszczaj�cych miasto i pierwszy wielkiej stolicy na tej szosie zwiastun - wytoczy�a si� jejmo�� niska a p�kata, gruba jak komoda. D�ugo przypatrywa�a si� mijaj�cym sz�stkom bolszewickich �o�nierzy. A� nie mog�a wytrzyma�: podpar�a si� w boczki, wyskoczy�a przed front je�c�w i j�a wygra�a� im pi�ciami. Jak op�tana od diab�a, miotaj�c si� tu i tam, krzycza�a: - Przyszed�e� Warszaw� zdobywa�, �mierdziuchu moskiewski, jeden z drugim?... Dawno ci� tu nie widzieli, mordo sobacza? Ju�e� naszych zwyci�y�?... Idziesz zasiada� w kucki na z�otej sali w kr�lewskim zamku?... Je�cy spogl�dali na t� przykr�tk� wied�m� z powag�, a nie bez obawy w oczach. Nie wiedzieli przecie, do czego taka poczwara mo�e zach�ca� �o�nierzy z karabinami u nogi. A nu� do rzezi? Babsko miota�o si� przed szeregiem, coraz g�o�niej wywrzaskuj�c. - Co to za mordy astracha�skie, moje pa�stwo kochane! Jakie to maj� cylinderki morowe, ciep�e na t� por�! E - franty! A dopiero buty na nich - klasa! Jakimi to �lepkami na nas k�api�! A buzie jakie to poczciwe! Ka�dy jakby z dzbanuszka wyliza�. A wszystko, moje pa�stwo kochane - z g�odu. Przedefilowa�a przed kolumn� jak genera� id�c w stron� Radzymina - zlustrowa�a szeregi i znowu zawrzeszcza�a: - �ar�by� jeden z drugim w�asne guziki od portek, �eby� je tak mia�, jak nie masz, ka�muku z krzywymi �lepiami! Bo� nawet jeszcze do noszenia portek nie doszed�. Kiszki ci si� skr�caj�, bo� cztery dni w g�bie nic nie mia�. Dobrze ci tak, �winio nie oskrobana! Nie chod� w cudzy groch, bo to nie tw�j, �wi�ski ryju, tylko cudzy. Rozumiesz mi�, jeden z drugim? Ostatnie zapytanie wykrzykn�a najg�o�niej, jakby w oczekiwaniu odpowiedzi. Gdy za� nikt nie odpowiedzia�, a szeregi sz�y dalej za szeregami, wyja�ni�a tajemnic� gro�nego pytania: - �ebym tak mia�a z par� koszyk�w ziemniak�w, jak nie mam, tobym nagotowa�a w �upinach i da�a wam w korycie �re�, �winie wyg�odnia�e!... Nie mog�, moje pa�stwo kochane, patrze� na te g�odne ryje. No, nie mog�! W istocie jejmo�� przedpraska cofn�a si� nieco w ty�, bo te� i kurzawa bij�ca spod n�g je�c�w zawali�a wszystko. Czo�o kolumny by�o ju� pewnie na mo�cie wi�lanym, a koniec jej jeszcze nie wkroczy� na przedmie�cie praskie. Nareszcie si� przewalili. Py� opad�. Oddzia�ek, w kt�rym tkwi� Cezary Baryka, wyruszy� w drog�. Mia�o si� pod wiecz�r

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.