ďťż

Zakazano działalności starych stronnictw i partu politycznych zachowując to prawo tylko dla partii komunistycznych, które powołały specjalne organizacje wyborcze w...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
Instytucje te uzyskały prawo wysuwania kandydatów na posłów. W czerwcu w poszczególnych krajach zwiększono garnizony Armii Czerwonej. Wybrane w ten sposób sejmy dokonały zmiany rządów i uchwaliły deklaracje o do- konaniu się rewolucji socjalistycznej. Sejmy te wystosowały prośbę o przyjęcie poszczególnych państw do ZSRR. Rada Najwyższa ZSRR na se- sji w sierpniu 1940 r. wnioski te rozpatrzyła i 3 sierpnia podjęła uchwał /r#7Ć o przyjęciu tych państw do ZSRR, jako kolejnych republik radzieckich Początek konfliktu(1939-1941) Litewskiej, Łotewskiej, Estońskiej. Zastosowano tu schemat wypróbowa- ny rok wcześniej na ziemiach zagarniętych Polsce. ZSRR za jednym za- machem powiększył się o trzy nowe republiki związkowe. Zadziwiające było tempo "przeobrażeń socjalistycznych" w tych krajach. Zostały one po prostu zadekretowane. Jednocześnie bezceremonialnie łamano podpisane wcześniej uroczyste układy i porozumienia, cynicznie naśmiewając się z burżuazyjnych praw i moralności. ftównolegle z aneksją państw bałtyckich ZSRR zmusił Rumunię do sce- dowania obszarów, które uznano za historycznie rosyjskie. W 1940 r. Rumu- nia została okrojona na rzecz Bułgarii, Węgier i ZSftR. 26 czerwca W. Moło- tow, po uprzednim uzgodnieniu z Ribbentropem, przedłożył Rumunu ultimatum, zażądał zwrotu zagarniętej rzekomo przez Rumunię w 1918 r. ro- syjskiej Besarabii i Północnej Bukowiny. Sprawa Besarabii była uzgodniona pomiędzy ZSRR i Rzeszą Niemiecką już w 1939 r. Natomiast ze sprawą Bu- kowiny ZSRR wystąpił w 1940 r. bez specjalnych uzgodnień. Niemcy po pewnych oporach wyrazili na to zgodę. Rumunia musiała przyjąć ultima- tum. Na wojnę z ZSRR i z Niemcami nie mogła sobie pozwolić. 27 czezwca Rada Koronna przyjęła ultimatum większością 11 głosów przeciw 10 i 5 wstrzymujących się od zajęcia stanowiska. ZSRR przejął obszar Besarabii, wielkości 44 500 km2, zamieszkany przez 3,2 mln ludności i obszar Bukowi- ny Północnej, wielkości 6 tys. km2, zamieszkany przez 0,5 mln ludności. Pozostałe roszczenia wobec ftumunii rozstrzygnięto w arbitrażu wie- deńskim (zob. s. 49). Besarabię włączono do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad, na- tomiast Bukowinę do Mołdawskiej Autonomicznej Republiki Rad, prze- kształcając ją w republikę związkową. Obszar ZSftR znacznie się powię- kszył bez wojny, ale w drodze szantażu przy wykorzystaniu zmian jakie dokonały się w Europie pod ciosami armii Hitlera. W ramach ZSRR po- wstało 5 nowych republik: Karelska, Estońska, Litewska, Łotewska i Mołdawska. 8. BITWA O ANGLIĘ Po zajęciu Francji Hitler stanął wobec konieczności nowego wy- boru. Dysponował już zasobami prawie całej Europy. Dojrzał czas do zer- wania sojuszu z ZSRR i osiągnięcia właściwego celu, jakim była kolonizacja rozległych obszarów Białorusi, Ukrainy i Rosji. Celu tego nie mógłjednak osiągnąć, póki nie została wyjaśniona sprawa z Anglią. Gen. F. Halder w dzienniku swoim odnotował nastroje panujące w kołach przywódczych Rzeszy po zajęciu Francji. "Wzrok - pisał on - skierowany uparcie na wschód. Prawdopodobnie potrzebna będzie jeszcze demonstracja naszej Bitwa o Anglię potęgi militarnej wobec Anglii zanim ustąpi ona i pozostawi nam spokój na tyłach w stosunku do Wschodu". Hitler liczył, że Anglia pójdzie na kompromis i podzieli się z Rzeszą panowaniem na świecie. Po to, by jej nie drażnić, wstrzymał ofensywę pod Dunkierką, umożliwiając Anglii ewakuację jej Korpusu Ekspedyeyj- nego z Francji. Żądał, by Anglia wyraziła zgodę na pozostawienie mu wolnej ręki w Europie i nowego podziału kolonii. Rząd brytyjski nie pod- jął rozmów. "Fuhrera - odnotował Halder 13 lipca - najbardziej zajmuje sprawa dlaczego Anglia dotychczas nie szuka pokojowych rozwiązań. Za- równo on, jak i my dopatrywaliśmy się przyczyn w tym, że Anglia liczy jeszcze na Rosję. Dlatego uważa on, że trzeba będzie skłonić Anglię siłą do zawarcia pokoju. Jednakże uczyniłby to niezbyt chętnie. Uzasadnie- nie: jeśli rozgromimy Anglię militarnie, całe imperium brytyjskie rozpad- nie się. Lecz Niemcy nic na tym nie zyskają. Rozbicie Anglii zostanie osiągnięte za cenę niemieckiej krwi, zaś owoce zbierać będą Japonia, Ameryka i inni". 19 lipca Hitler przedstawił swoje propozycje pokojowe w parlamencie, a już w następnym dniu Anglicy dali do zrozumienia, że propozycji tych nie przyjmują. "21 lipca - pisze Below - Hitler miał w Kancelarii ftzeszy rozmowę z naczelnymi dowódcami wszystkich rodzajów sił zbrojnych. Je- szcze nie bardzo wiedział, co będzie z Anglią". Wobec nieustępliwości Anglików wyboru jednak nie było. Hitler podjął decyzję o zaatakowaniu Anglii. Przez cały czerwiec i lipiec sztaby praco- wały nad wyszukaniem możliwie najlepszych rozwiązań. 13 lipca Hitler plany te aprobował i polecił przygotować ich wykonanie. Dyrektywą nr 16 z 16 VII 1940 r. polecił przygotować szczegółowe plany inwazji na Wyspy Brytyjskie do połowy sierpnia. Był to plan "Seel#we" (Lew Morski). 27 lipca zatwierdzono plan okupacji Wysp Brytyjskich. Inwazję planowano w trzech etapach. Na pierwszy plan wysuwano działania lotnictwa. Miało ono zni- szczyć lotniska, porty i węzły komunikacyjne w południowej Anglii i za- pewnić sobie panowanie w powietrzu. W drugiej fazie miano sterroryzo- wać ludność cywilną nalotami bombowymi, a w trzeciej dokonać przerzutu wojsk przez kanał i podboju wysp. Budowano lotniska we Francji i w Norwegii, gromadzono środki przeprawowe, eksperymentowano z czołgami podwodnymi. Dowodzący lotnictwem niemieckim H. Góring chełpliwie zapewniał Hitlera, że samolotyjego w ciągu kilku tygodni rzu- cą Anglików na kolana. Desantu miało dokonać 90 tys. ludzi na południe i południowy zachód od Londynu. W następnych dniach planowano prze- rzucić około 30 dywizji. 1 sierpnia Hitler podpisał dyrektywę OKW nr 17 o prowadzeniu woj- ny lotniczej i morskiej przeciw Anglii, a w następnym dniu Góring podpi- sał plan działań lotniczych pod kryptonimem "Adler" (Orzeł). Początek konfliktu(1939-1941) 8 sierpnia lotnictwo niemieckie rozpoczęło akcję z lotnisk rozmieszczo- nych we Francji, Belgii, Holandii i Norwegii. Łącznie użyto 2630 samo- lotów zorganizowanych w 4 armie powietrzne
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.