- On na pewno dojdzie do siebie...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Musimy jak najszybciej znale�� jaki� telefon i skontaktowa� si� z pu�kownikiem Dwyerem. Tindall skin�� g�ow� bez s�owa. Ukry� w ten spos�b wyraz zatroskania, kt�ry na moment pojawi� si� na jego twarzy, oraz nurtuj�ce go niespokojne my�li. Podpu�kownik Dwyer, kt�ry dowodzi� Zwiadowcami Przej�cia Granicznego, od dw�ch miesi�cy przebywa� na urlopie. Porucznik Tindall sam go nawet odprowadza� po pami�tnym obiedzie, kt�ry wydano u ojca, w kwaterze g��wnej. - Najlepiej b�dzie, jak udamy si� do dow�dcy kompanii - powiedzia� w ko�cu. - Major Greene na pewno zechce zamieni� z wami par� s��w. - Musz� natychmiast zatelefonowa� - upiera� si� Sam. - Nie ma czasu na rozmowy! - Niewykluczone, �e aparat telefoniczny majora jest czynny - odpar� Tindall, staraj�c si� m�wi� opanowanym g�osem. - Sier�ancie Evans - prosz� obj�� dow�dztwo nad plutonem. Byatt i Emerson - za mn�. Bagnety na bro�. Aha, Evans - wy�lij kogo� do porucznika Gotleya i popro�, by stawi� si� na stanowisku dowodzenia. By� mo�e b�dziemy musieli zasi�gn�� jego rady w sprawie sygna��w. Porucznik Tindall szed� okopem komunikacyjnym jako pierwszy. Za nim pod��ali Sam, Lirael oraz pies. Evans zauwa�y� spojrzenie porucznika i zrozumia�, �e nieprzypadkowo wzywa on do sztabu jedynego Maga Kodeksu, jaki s�u�y� w kompani poza majorem Greenem. Na chwil� przywo�a� do siebie Byatta i Emersona i szeptem przekaza� im kilka wskaz�wek. - Co� si� �wi�ci, ch�opaki. Je�eli dow�dca wyda taki rozkaz lub pojawi� si� jakiekolwiek k�opoty, macie natychmiast pchn�� tych dw�ch bagnetem w plecy! Rozdzia� szesnasty Decyzja majora Sameth podupad� na duchu, gdy porucznik Tindall wprowadzi� ich do g��bokiej ziemianki, kt�ra znajdowa�a si� jakie� sto jard�w za lini� okop�w. Nawet w przy�mionym �wietle lampy naftowej wida� by�o od razu, �e lokum to nale�y do oficera, kt�ry nade wszystko ceni sobie wygod� oraz �wi�ty spok�j, tote� najprawdopodobniej nie zechce nawet wys�ucha�, a co dopiero zrozumie�, na czym polega ich zadanie. W rogu pomieszczenia ustawiono opalany drewnem piec, w kt�rym buzowa� ogie�. Na stole sztabowym sta�a otwarta butelka whisky, a w k�cie umieszczono wygodny fotel, w kt�rym usadowi� si� major Greene, czerwony na twarzy i wygl�daj�cy na cz�owieka skorego do k��tni. Mia� jednak na nogach buty, a na podor�dziu miecz oparty o fotel i wisz�c� na ko�ku kabur� z rewolwerem. Nie usz�o to uwagi Sama. - Co jest? - hukn�� major na widok wchodz�cych, kt�rzy musieli pochyli� g�owy z powodu niskiego nadpro�a. Gdy przybyli stan�li wok� sto�u, major podni�s� si� ze swego miejsca, czemu towarzyszy�o skrzypienie fotela. Jak na majora jest dosy� leciwy - pomy�la� Sameth.- Dobiega pi��dziesi�tki albo ju� j� przekroczy� i pewnie niedu�o mu zosta�o do emerytury. Zanim Sam zd��y� cokolwiek powiedzie�, porucznik Tindall, kt�ry ustawi� si� za nimi z ty�u, oznajmi�: - To jacy� oszu�ci, panie majorze. Nie wiem tylko, jakiego rodzaju. Na czole nosz� znak Kodeksu, w idealnym stanie. Sam a� zesztywnia�, us�yszawszy okre�lenie �oszu�ci�. Zauwa�y� r�wnie�, �e Lirael chwyci�a psa za obro��, zacz�� bowiem w�ciekle warcze�, wydobywaj�c z siebie niskie, gard�owe tony. - Oszu�ci, h�? - zwr�ci� si� do obu podejrzanych major Greene. Popatrzy� na Sama, kt�ry dopiero teraz zauwa�y�, �e stary oficer nosi na czole znak Kodeksu. - Co macie do powiedzenia na swoj� obron�? - Nazywam si� porucznik Stone i s�u�� w Jednostce Zwiadowczej P�nocnej Strefy Granicznej - z trudem wyrecytowa� Sam. - Jest ze mn� sier�ant Clare oraz pies tropi�cy, kt�ry wabi si� Woppet. Musz� natychmiast skontaktowa� si� z Kwater� G��wn� Strefy. To pilne... - Bzdury wyssane z palca! - rykn�� major, nie okazuj�c jednak gniewu. - Znam wszystkich oficer�w s�u��cych w tej jednostce, nie wy��czaj�c dow�dcy. W ko�cu sam nim kiedy� by�em, i to przez d�ugi czas! Znam si� tak�e na psach s�u��cych w armii. Ten bez w�tpienia do nich nie nale�y. By�bym zdziwiony, gdyby uda�o mu si� wytropi� krowi placek w kuchni. - Wol� ciekawsze zadania - z oburzeniem odezwa� si� pies. Zaleg�a cisza. Po chwili major zreflektowa� si�, si�gn�� po miecz i skierowa� go w ich stron�. Porucznik Tindall i jego ludzie b�yskawicznie obst�pili Sama oraz Lirael. Do ich ods�oni�tych garde� przystawili ostrza miecz�w oraz dwa bagnety. - Oj! - powiedzia� pies, pojmuj�c sw�j b��d. Zrezygnowany wyci�gn�� si� na brzuchu i po�o�y� g�ow� na �apach. - Bardzo mi przykro, pani. - Pani? - krzykn�� Greene. Jego twarz poczerwienia�a jeszcze bardziej

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.