- Agawa, agaue, rodzaj z rodziny amarylkowa- tych...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Sukulent - wyrecytowa� Fil. - Dostarcza napoju zwanego w Meksyku pul�ue - uzupe�ni�a Szaterhandowa, u�miechaj�c si� do swoich meksyka�skich wspomnie�. - Agawa, moi drodzy, stuletnia agawa, to znaczy jej zdrewnia�y kwiat, eksploduje z potworn� si��. Na otwartej przestrzeni nie ma to powa�niejszych kon- sekwencji, ale w zamkni�tym pomieszczeniu... Ta, kt�ra sta�a w sali zjazdowej, mia�a w chwili rozpo- cz�cia obrad dziewi��dziesi�t dziewi�� lat, trzysta sze��dziesi�t cztery dni, dwadzie�cia trzy godziny i pi��dziesi�t pi�� minut. Nie wiem, jak ten dra� to obliczy�. W ka�dym razie usadzi� moich ludzi pod agaw�. Wybuch nast�pi� podczas zatwierdzania po- rz�dku obrad. Opozycja przesta�a istnie�. Oczy Soni zbiela�y ze zgrozy. - Zabi�o ich na �mier�? - No, nie wszystkich - rzek� �agodnie Kulturalny. - Niekt�rych dobijali. - Ma�ymi agawkami? Porucznik nie odpowiedzia�: nas�uchiwa� w napi�- ciu, got�w w ka�dej chwili wyskoczy� przez okno. Tym razem alarm by� jednak fa�szywy. - Musia�em si� teraz mie� na baczno�ci. Chroni�a mnie tylko znajomo�� j�zyka - wiedzia�em, �e dop�- ki Wolff go nie opanuje, dop�ty jestem wzgl�dnie bezpieczny. W kapitanie nie mia�em sojusznika: po wszystkich przej�ciach ca�kiem si� rozklei�. Nie po- znaliby�cie starego. Cie� cz�owieka. Najbardziej gryz� si� tym, �e pierwszy zszed� z pok�adu ton�cego �Ta- tu�ka", prawda, �e nie z w�asnej woli, ale jednak... Prawdziwy wilk morski takich rzeczy sobie nie wy- bacza. Kiedy mi powiedzia�, �e drab jaki� w jego kapi- ta�skiej czapce na g�owie za burt� go wyrzuci�, od razu wiedzia�em, �e to musia� by� Wolff. Nie mia�em niestety ani �wiadk�w, ani dowod�w, tylko poszlaki. A Wolff wypiera� si�. Twierdzi�, �e znalaz� czapk� w wychodku. Stara�em si� nawet usprawiedliwi� te- go �ajdaka, ratowa� w ko�cu w�asn� sk�r�. Ale kiedy pods�ucha�em, jak opowiada�, �e to on mnie w wy- chodku na oceanie zasta�, �e to ja kapitana chcia�em ze sto�ka wygry��, bo ambicj� mam chor� jak ka�dy parweniusz - poprzysi�g�em zemst�. Zauwa�y�em z przykro�ci�, �e kapitan po tej roz- mowie zacz�� na mnie patrzy� spode �ba i prawie przesta� si� odzywa�. Pewnego dnia Wolff nam�wi� go na wycieczk� w g�ry. Pod wiecz�r wr�ci� sam, ni- by to wstrz��ni�ty, i oznajmi�, �e kapitan rzuci� si� w przepa��. Wstyd powiedzie�, ale przyj��em t� wia- domo�� z ulg�. Sko�czy�y si� jego m�ki - pomy�la- �em - a i mnie teraz b�dzie l�ej: niemy wyrzut w ka- pita�skich oczach zabija� mnie dos�ownie. Dzi� jestem pewien, �e pom�g� mu spa��. Za�a- twia� stare porachunki i jednocze�nie likwidowa� stopniowo wszelk� konkurencj�. W nast�pnej kolej- no�ci zabra� si� za mnie. Najpierw bezskutecznie proponowa� mi wycieczk� w g�ry, pod pretekstem, �e poka�e mi miejsce, gdzie zgin�� kapitan. Nie da�em si� nam�wi�, bo nie mia�em sobie nic do wyrzucenia - z �Tatu�ka" zszed�em ostatni. Wtedy wymy�li� t� tarantul�. Wiedzia�, �e panicz- nie boj� si� paj�k�w, wi�c kaza� na�apa� tego pasku- dztwa i krzy�owa�, kombinowa�, klonowa�, a� wyho- dowa� monstrum o rozmiarach ma�ego kota, inteli- gencji Einsteina i z�o�liwo�ci orangutana. Tresowa� besti� ca�ymi dniami; kiedy� podejrza�em, jak dawa� jej do pow�chania moj� oficersk� czapk�, kt�rej nie mog�em nosi� przez te pawie pi�ra, a potem roz- w�ciecza� paj�czyc� na wszelkie sposoby. Wkr�tce zacz�� mnie szczu�. Prowadza� tarantul� na smyczy i zawsze na m�j widok udawa�o jej si� dziwnym tra- fem zerwa�. Ju� wtedy nauczy�em si� doskonale cho- dzi� po drzewach... - Jak Drzewotaz przepo�owiony - szepn�a Sonia z przej�ciem. - Literatura! - parskn�� Kulturalny. - W rzeczy- wisto�ci nie jest to tak zabawne, zapewniam pani�. Dlaczego mnie wtedy nie zabi�, nie wiem. Pewnie uwa�a�, �e to za ma�o. W ko�cu uciek�em do d�un- gli. Kiedy przyst�pi�em do agitacji, zacz�� organizo- wa� ob�awy, ale jak dot�d nie dosta� mnie. Nie ma mocnych na Cz�owieka Natury! Si�gn�� po kolejne, ostatnie ju� ciasteczko. ��ko nie zdzier�y�o; rozleg� si� g�o�ny trzask, nogi rozje- cha�y si� na boki i ca�e towarzystwo wyl�dowa�o z hukiem na pod�odze. Kulturalny zerwa� si� i �mig- n�� przez wybite okno. W drzwiach ukaza� si� Wolff. S�ania� si� na no- gach, w�osy mia� zmierzwione, twarz ziemistoszar�, w przekrwionych z niewyspania oczach czai� si� ob- ��d. Zdawa�o si�, �e nie zauwa�y� po�amanego ��ka. - Czy pa�stwo ju� si� zdecydowali? - wymamro- ta�. - Widz�, �e zabrak�o ciasteczek. - Podni�s� z po- d�ogi tac� i chwiejnym krokiem ruszy� ku drzwiom. Tam zatrzyma� si�, wytar� starannie nogi i zapuka�, po czym wyszed�, zamykaj�c za sob� drzwi

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.