� Panie Rousseau! � �le czyta�e� moje ksi��ki, tak samo, jak �le odczytujesz �ycie ludzkie...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Widzia�e� tylko powierzchni� zadrukowanych kartek, podobnie jak widzisz tylko nask�rek twarzy. Chcesz mnie uczyni� odpowiedzialnym za sw�j gwa�t, powo�uj�c si� na �wiadectwo moich w�asnych ksi��ek i m�wisz: ty� tak uczyni�, przyznajesz si� do tego, hola, to i mnie wolno to samo! Ale to, czego ty, biedaku, nie wiesz, czego� w ksi��kach nie wyczyta�, czego nie odgad�e�, to w�a�nie to, �e �ycie cz�owieka, kt�re obra�e� sobie za wz�r, jest �yciem pe�nym biedy i wyrzecze�. A mog�em je przecie� sobie zmieni� na �ycie poz�acane, rozkoszne, pe�ne przepychu i wype�nione od rana do nocy przyjemno�ciami. Czy� mam mniejszy talent od pana Voltaire? Czy� nie m�g�bym by� literatem r�wnie p�odnym, co on? A pracuj�c mniej ni� w tej chwili, czy bym nie m�g� sprzedawa� swoich ksi��ek za cen� r�wnie wyg�rowan�, jak on to czyni i zmusi� pieni�dze, by wpada�y stale do moich kufr�w, kt�re trzyma�bym zawsze pod r�k� nape�nione do polowy do dyspozycji moich ksi�garzy? Z�oto przyci�ga z�oto, czy nie wiesz o tym? M�g�bym mie� w�asny pa�ac, r�cze rumaki i karoc� do obwo�enia po mie�cie m�odej, pon�tnej kochanicy, a wierz mi, te zbytki nie osuszy�yby we mnie niewyczerpanej krynicy poezji. I czy� jestem wyzuty z wszelkich nami�tno�ci? Sp�jrz mi w oczy, kt�re w sze��dziesi�tym roku �ycia iskrz� si� jeszcze ogniem m�odo�ci i temperamentu. Ty, co� czyta� i przepisywa� moje ksi��ki, czy U�wiadamiasz sobie, �e mimo podesz�ego wieku, pomimo cierpie� bardzo rzeczywistych i naprawd� niezwykle ci�kich, serce moje, zawsze m�ode, przej�o, �eby tym wi�cej cierpie�, wszystkie istniej�ce si�y ca�ej reszty mojej osobowo�ci? Przybity dolegliwo�ciami, kt�re unieruchomi�y nogi, czuj� w sobie wi�cej si� �yciowych i energii na znoszenie cierpie�, ni�li ich mia�em w wio�nie �ycia na przyj�cie nielicznych uciech, jakie by�y moim udzia�em. � Wiem o tym, panie � rzek� Gilbert � obcowa�em przecie� z tob� i zrozumia�em ci�. � Je�li wi�c obcowa�e� ze mn� i zrozumia�e� mnie, czy� ta dziwaczna moja abnegacja, nie le��ca zupe�nie w mej naturze, nie m�wi�a ci, �e chcia�em odpokutowa�? � Odpokutowa�? � rzek� przyciszonym g�osem Gilbert. � Czy� nie rozumiesz, �e poniewa� n�dza sk�oni�a mnie w tamtych latach do podj�cia tak nieludzkiego postanowienia nie znalaz�em potem ju� innego sposobu zado��uczynienia, jak nieprzyk�adanie wagi do pieni�dza i uporczywe �ycie w n�dzy? Czy ty nie rozumiesz, �e kara�em umys� upokorzeniami? Bo przecie� on tu g��wnie zawini�, to on szuka� ucieczki w paradoksach, byle tylko za wszelk� cen� usprawiedliwi� mnie we w�asnych oczach, gdy z drugiej strony kara�em serce nie ko�cz�cymi si� zgryzotami. � Ach! � zawo�a� Gilbert. � To mi tak odpowiadasz! Ach, to tak, wy m�drale, co uk�adacie ludzko�ci prawa pisane, pogr��acie nas w rozpaczy, a potem pot�piacie, kiedy post�pujemy wedle waszych przykaza�! Ech, co mnie tam do licha obchodz� twoje nieznane nikomu upokorzenia i te tajemnicze zgryzoty! Och, przeklinam ci�! Przeklinam! Przeklinam! I niech zbrodnie, pope�nione przez twoje nauki, spadn� na twoj� star� g�ow�! � Na moj� g�ow�, powiadasz, przekle�stwo i jednocze�nie kara � bo jako� zapomnia�e� o karze � o, to bardzo wiele... A czy ty, co� zgrzeszy�, jak m�wisz, podobnie do mnie, czy tak samo srogo pot�piasz siebie, jak mnie? � Jeszcze bardziej, bo kara, kt�ra mnie spotka, b�dzie okropna, bo teraz, kiedy ju� w nic nie wierz�, pozwoli�bym si� zabi� memu nieprzyjacielowi; n�dza doradza mi samob�jstwo, sumienie przebacza z g�ry. O, teraz moja �mier� nie by�aby okradzeniem ludzko�ci. Napisa�e� wi�c frazes, kt�rego nie przemy�la�e�. � Zatrzymaj si�, nieszcz�sny! � rzek� Rousseau. � Zatrzymaj si�. Czy nie dosy� ju� nabroi�e� z�ego przez tw� nierozumn� �atwowierno��? Czy trzeba, �eby� jeszcze wi�cej krzywd wyrz�dzi� z g�upiego sceptycyzmu? Wspomnia�e� o dziecku; powiedzia�e�, �e jeste�, czy te� b�dziesz ojcem. � Powiedzia�em � zgodzi� si� Gilbert. � A czy wiesz, co to znaczy? � wyszepta� Rousseau. � Skazywa� w ten spos�b, mo�e nie na �mier�, ale na wstyd, istoty urodzone po to, by oddycha� swobodnie i rado�nie aur� cnoty, w jak� B�g wyposa�a ka�dego cz�owieka, kiedy wyszed� z �ona matki? Wczuj si� w moje po�o�enie. Gdy porzuca�em dzieci, zdawa�em sobie dok�adnie spraw�, �e spo�ecze�stwo, dla kt�rego pojawienie si� ka�dej wybitniejszej jednostki jest kamieniem obrazy, ci�nie na mnie t� obelg�, jako wyrzut ha�bi�cy

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.