ďťż
Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Wszyscy praktycy
twierdzą zgodnie, że wstrzymywanie oddechu jest ogromnie pomocne, lecz
podkreślają jednocześnie, że należy to czynić na wdechu, a nie na wydechu.
Emanuel Swedenborg nadał temu ćwiczeniu nieco kazirodczy charakter
twierdząc, iż powstrzymanie wydechu równoznaczne jest z odbyciem stosunku
z własną duszą". Z pewnością prowadzi to do asfiksji, a po pewnym czasie
następuje obniżenie dopływu tlenu do mózgu. Wygląda na to, że podświadomym
celem tych praktyk jest symulacja sytuacji kryzysowych i próba wypłoszenia
duszy z ciała, a w każdym razie osłabienia łączności między dwoma
systemami.
Wszystkie instrukcje stwierdzają zgodnie, że krzyżowanie rąk lub nóg jest
niewskazane. (Przekonanie to rozpowszechniło się tak szeroko, iż sądzę
zasługuje tu na większą uwagę). Jest ono integralną częścią
mediumistycznej praktyki i być może stąd właśnie pochodzi przesąd
Krzyżowania palców na szczęście lub w sytuacjach, w których pragniemy
zachować prawo do złamania raz danej przysięgi czy podpisanego Kontraktu.
Mam jednak wrażenie, że zwyczaj ten jest o wiele starszy.
Człowiek żyjący w połowie paleolitu, w wyniku jakiejś dziwnej zmiany w
sposobie myślenia, zaczął nagle kopać groby i od początku układać w nich
swoich zmarłych w określonych pozycjach. Wielu 2 nich spoczywa ze
skrzyżowanymi rękoma na długo przedtem, zanim chrześcijaństwo przejęło ten
zwyczaj. Każdy rytuał polegający na krzyżowaniu rąk lub nóg jest zabiegiem
ochronnym, mającym na celu wstrzymanie lub zatrzymanie czegoś. Postawa
ciała, która oznacza pragnienie zachowania nietykalności w obliczu
grożącego niebezpieczeństwa, w języku ciała polega zawsze na skrzyżowaniu
rąk na piersiach lub nóg powyżej kolan. Wytworzenie energii koniecznej do
odmówienia modlitwy wymaga przyjęcia postawy, w której ręce są ściśle ze
sobą złożone. Postać Myśliciela" Rodina tworzy doskonały i twórczy
zarazem obwód dzięki złożeniu podbródka na dłoni i oparciu łokcia na
kolanie. Taki zamknięty obwód ma najwidoczniej jakieś znaczenie.
Spróbujcie bowiem rozwiązać jakiś skomplikowany problem siedząc z
rozkraczonymi nogami i wymachując rękami w powietrzu!
Istnieją również czysto fizyczne korzyści płynące z tworzenia tego typu
obwodów. Organizmy dążą do zachowania elektrycznej równowagi, dlatego
każda potencjałowa różnica zanika przy najbliższej sposobności wskutek
odpływu elektronów do ziemi drogą połączeń liniowych. Różnice niestałe
można jednak zachować zamykając obwód i spowodowanie w ten sposób krążenia
prądu. Wszystkie organizmy żywe są ciałami naładowanymi zmiennie. Burr
zorientował się więc, że siłę pola życia poszczególnych osobników można
zmierzyć jedynie wówczas, gdy utworzy się z nimi wspólny obwód. Używał w
tym celu dwóch czułych elektrod, które przykładał do ciała badanego
organizmu i łączył je poprzez swą aparaturę i własne ciało w obwód. Życie
nieustannie generuje swoje własne ładunki, tracąc większość z nich wskutek
naturalnego i nieuniknionego ubytku. W miarę potrzeby potrafi jednak
zachować niezwykle duże różnice potencjałów dzięki tworzeniu obwodów. Może
również uzyskiwać odpowiednio niskie potencjały łamiąc celowo te obwody.
Nie jest wykluczone, że odłączenie drugiego systemu od ciała może nastąpić
jedynie przy odpowiednio niskich parametrach elektrycznych. Stosowanie
miski z wodą jako środka uziemiającego jest więc z pewnością zgodne z tą
teorią.
Techniki stosowane w celu umysłowego przygotowania się do projekcji są
bardzo podobne do tych, jakich używa się dla osiągnięcia stanu
transcendentalnej medytacji. Pomocne bywają w tym wypadku wyobrażenia
takie, jak wspinanie się po drabinie, unoszenie się w obłoku pary,
wpadanie w wir, utożsamianie się z przesypującym się piaskiem w klepsydrze
lub też obracanie się we własnym ciele na lewą stronę''
Najbardziej szczegółowych instrukcji w tym zakresie udziela Robert Monroe,
amerykański przedsiębiorca, który od ponad piętnastu lat odbywa podobno
regularne projekcje astralne. Monroe potrafi kontrolować te doświadczenia
i jest w stanie dowolnie opuszczać swe ciało, gadzi on wszystkim amatorom
projekcji sięgać w wyobraźni po przedmiot, o którym wiedzą, że normalnie
znajduje się poza zasięgiem ich rąk. Jeśli wyciągniecie w wyobraźni rękę
i nie natraficie na żaden obiekt, to radzę próbować dalej. Sięgajcie
powoli naciągając ramię, aż vt końcu dotkniecie dłonią jakiegoś
materialnego przedmiotu. Następnie dotykajcie go dokładnie, aby poznać
wszystkie jego cechy fizyczne. Szukajcie na nim pęknięć, rowków czy też
innych niezwykłych detali, które będziecie potem mogli zweryfikować"
|
WÄ
tki
|