ďťż

Sprawy z zakresu oświaty różnią się bardzo od spraw budowlanych, czy opieki społecznej...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
W rezultacie: 1) wiele aktów materialnego prawa administracyjnego zawiera przepisy pro- ceduralne będące leges specialis do KPA, 2) w niektórych krajach mających skodyfikowane postępowanie karne i cywilne nie ma skodyfikowanego postępowania administracyjnego, a jeżeli takowe istnieje, cechuje go znaczny stopień uogólnienia. =3= Polska należy do grupy krajów mających najwcześniej skodyfikowane postępowanie administracyjne. Trzeba jednak powiedzieć, że Francja, będąca w znacznym stopniu kolebką nowoczesnego prawa administracyjnego o dużym wpływie na inne kraje, dotychczas nie ma ujednoliconego postępowania administracyjnego. W Niemczech na poziomie federalnym ustawa o postępowaniu administracyjnym została wydana dopiero w 1976 r. i cechuje ją znaczny stopień ogólności. Podstawowe zasady postępowania administracyjnego są z reguły produktem orzecznictwa sądów administracyjnych i dopiero później znajdują swe odzwierciedlenie w przepisach ustawowych. O ile dane państwo posiada sprawnie funkcjonujący system sądownictwa administracyjnego, który wykształcił szereg standardów, jakim musi odpowiadać prawidłowo przeprowadzone postępowanie administracyjne, dla ochrony interesów jednostek nie jest konieczne istnienie skodyfikowanego zespołu przepisów procedury administracyjnej. Efektywnie działające sądy administracyjne zapewniają bowiem, w takiej sytuacji poszanowanie praw jednostki. Z kolei brak sądownictwa administracyjnego może czynić pustymi deklaracje zawarte w najlepiej napisanej ustawie o postępowaniu administracyjnym. Brak sądownictwa administracyjnego może uniemożliwiać obywatelom dochodzenie swoich praw, wynikających z postępowania administracyjnego. Z tych powodów procedura administracyjna jest ściśle powiązana z istnieniem systemu sądownictwa administracyjnego. =4= System przepisów procedury administracyjnej obejmuje następujące grupy przepisów: 1) przepisy tzw. ogólnego lub jurysdykcyjnego postępowania administracyjnego, czyli postępowania prowadzącego do wydania i kontroli prawidłowości aktu administracyjnego; te przepisy obecnie zawarte są w KPA; 2) przepisy o wykonaniu aktów administracyjnych i innych obowiązków wynikających z mocy ustawy, czyli tzw. egzekucji administracyjnej; te przepisy zawiera ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, 3) przepisy postępowania podatkowego zawarte w ustawie Ordynacja podatkowa, 4) przepisy postępowania karno-administracyjnego, zwanego obecnie po- stępowaniem w sprawach o wykroczenia. Te przepisy, zawarte w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia, w Polsce traktowane są raczej jako część prawa karnego, ze względu na znaczne upodobnienie tego postępowania do postępowania karnego. Niemniej przepisy przyznają organom administracji rozległe uprawnienia do nakładania kar pieniężnych. Uprawnienia takie ma np. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, organy zajmujące się ochroną środo- wiska, organy administracji dróg itd. Orzekanie w tych sprawach następuje obecnie w trybie KPA z braku odrębnego trybu postępowania w sprawach, w których organy administracji mają prawo do nakładania kar pieniężnych; 5) przepisy o postępowaniu przed sądem administracyjnym, zwane są tek postępowaniem sądowoadministracyjnym. Doktryna traktuje je jako odrębne przepisy istniejące obok przepisów postępowania administracyjnego. Dotyczą one bowiem postępowania przed sądem administracyjnym, a nie organami administracji. W istniejących podręcznikach omawia się je jednak wspólnie z omawianiem przepisów ogólnego postępowania administracyjnego jako jego naturalną kontynuacją polegającą na sprawdzeniu prawidłowości decyzji administracyjnej przez sąd administracyjny. Przepisy postępowania sądowoadministracyjnego zawarte są w ustawie o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. W zakresie tam nie uregulowanym do postępowania przed sądem administracyjnym stosuje się wskazane w tej ustawie przepisy KPA oraz przepisy KPC o postępowaniu apelacyjnym. § 2. Rozwój postępowania administracyjnego Z punktu widzenia prawnika praktykującego współcześnie, wiedza o rozwoju przepisów o postępowaniu administracyjnym jest nie tylko wiedzą historyczną. Wszelkie toczące się dziś postępowania toczą się w trybie przepisów obecnie obowiązujących, nawet gdy przedmiotem sprawy jest stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej wydanej przed kilkudziesięciu laty. Jeżeli jednak wadliwość tamtej decyzji polegała na takim naruszeniu przepisów o postępowaniu administracyjnym, które powodowało wówczas nieważność tejże decyzji, do oceny jej prawidłowości konieczne jest zastosowanie przepisów obowiązujących w chwili jej wydawania. Takie sytuacje występują często w wypadku oceny prawidłowości decyzji nacjonalizacyjnych wydanych przed kilkudziesięciu laty. Historia rozwoju dla każdej dziedziny prawa pomaga też wytyczać kierunek jej rozwoju w przyszłości. Dziś już możemy powiedzieć, że na rozwój polskiego prawa o postępowaniu administracyjnym oddziaływują wymogi stawiane postępowaniu w wyrokach tzw. Trybunału Strasburskiego (Europejski Trybunał Praw Człowieka). =5= Korzenie polskiego prawa o postępowaniu administracyjnym tkwią w cesarstwie austriackim. Mianowicie pierwsze polskie kompleksowe uregulowanie postępowania administracyjnego, jakie miało miejsce w roku 1928, w znacznym stopniu powielało rozwiązania przyjęte w trzech ustawach austriackich, wydanych trzy lata wcześniej. Z punktu widzenia rozwoju prawa o postępowaniu administracyjnym istotnym wydarzeniem było powołanie w Austrii ustawą z 1875 r. Trybunału Ad- ministracyjnego (Verwaltungsgerichtsho~ w Wiedniu. Trybunał ten miał prawo uchylania orzeczeń i zarządzeń władz administracyjnych. Bardzo obszerne orzecznictwo tego Trybunału wykształciło szereg wymogów, jakim winna odpowiadać prawidłowa decyzja władz administracyjnych, również w zakresie postępowania poprzedzającego jej wydanie. Próby kodyfikacji postępowania administracyjnego na podstawie przede wszystkim orzecznictwa tego trybunału rozpoczęły się przed pierwszą wojną światową, lecz zostały uwieńczone sukcesem dopiero w roku 1925, kiedy to jednocześnie wydano cztery ustawy: 1) o ogólnym postępowaniu administracyjnym; 2) o postępowaniu egzekucyjnym w administracji; 3) o prawie karno-administracyjnym, zawierającą jednak szereg przepisów proceduralnych; 4) przepisy wprowadzające ustawy o postępowaniu administracyjnym. Ustawy te stanowiły wzorzec dla przyjętych kilka lat później przepisów wydanych w Czechosłowacji (1928) i Jugosławii (1930)
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.