ďťż
Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Animus nią
rozporządza, drwi z jej pracy, odbierając autentyczność i oryginalność. Robi to, niszcząc życie w rzece.
Przyjrzyjmy się wpierw ogólnym cechom animusu, by lepiej zrozumieć, jak jego negatywny wpływ może zaburzyć twórcze funkcje
kobiety i co można na to poradzić. Twórczość musi być aktem czystej świadomości; działanie z nią związane odbija stan czystości rzeki.
Animus czynnik, który stanowi podstawę zewnętrznej aktywności to mężczyzna nad rzeką. Jest kimś w rodzaju zarządcy. Ma
sprawować nad rzeką opiekę i chronić czystość wód.
Mężczyzna nad rzeką
Zanim zrozumiemy, co zrobił mężczyzna z La Llorona, zanieczyszczając rzekę, musimy zauważyć, że wszystko, co sobą reprezentuje, ma
pierwotnie spełniać rolę pozytywnego konstruktu w psychice kobiety. Według klasycznej definicji Junga animus jest duchową siłą w
kobiecie i uważa się go za pierwiastek męski. Jednakże wiele kobiet zajmujących się psychoanalizą, nie wyłączając mnie samej, dzięki
własnym obserwacjom doszło do odrzucenia klasycznego poglądu i do przekonania, że ożywcze źródło w kobiecej psychice nie jest
obcym pierwiastkiem męskim, ale żeńskim, dobrze znajomym12.
Niemniej jednak wierzę, że koncepcja męskości animusu ma doniosłe znaczenie. Istnieje współzależność między występowaniem u
kobiet obawy przed tworzeniem kobiety boją się uzewnętrzniać swoje idee albo robią to w sposób połowiczny i chaotyczny a
pojawianiem się u nich snów o rannych lub raniących mężczyznach. I odwrotnie, w snach kobiet o silnej zdolności przemawiania w
świecie zewnętrznym konsekwentnie pojawia się silna postać męska w różnych przebraniach.
Animus najlepiej można zrozumieć jako siłę, która asystuje kobiecie w działaniu na swoją rzecz w zewnętrznym świecie. Animus pomaga
kobiecie wyrazić specyficzne wewnętrzne myśli i uczucia w sposób konkretny emocjonalnie i materialnie, przez zmysłowość i
twórczość a nie w postaci abstrakcyjnych konstrukcji wzorowanych na narzuconych przez kulturę standardach męskiego rozwoju w
danym społeczeństwie.
Postacie męskie w snach kobiet wydają się wskazywać, że animus nie jest duszą kobiety, ale tym, co tej duszy służy i towarzyszy13. W
swej zrównoważonej i nie wypaczonej postaci animus odgrywa doniosłą rolę łącznika. Postać ta często ma wspaniałe zdolności,
predestynujące do roli dostawcy czy pośrednika. Jest kupcem dusz. Importuje i eksportuje wiedzę i jej produkty. Wybiera najlepszą ofertę,
negocjuje korzystną cenę, czuwa nad uczciwością transakcji, doprowadzają do końca.
Można przywołać i inne trafne analogie. Pomyślmy o Dzikiej Kobiecie, duszy-jaźni, jako o malarce, a o animusie jako ojej ręce14. Dzika
Kobieta jest kierowcą, animus nadaje prędkość pojazdowi. Ona komponuje pieśń, on zapisuje nuty. Ona puszcza wodze wyobraźni, on
podsuwa rady. Bez niego sztuka powstaje w zamyśle, ale nie zostanie zapisana i wystawiona. Bez niego scena będzie pełna, ale kurtyny
nigdy się nie rozsuną a światła w teatrze się nie zapalą.
Jeśli użyć hiszpańskiej metafory, to zdrowy animus byłby el agri-mensormierniczym, który zna geograficzne położenie kawałka gruntu
i za pomocą kompasu i nici mierzy odległość między dwoma punktami. Wyznacza krańce pola, ustala granice. Można go również nazwać
el jugador zawodowym graczem, który wie, co zrobić, by wygrać. To niektóre z najważniejszych cech silnego animusu.
Animus porusza się więc między dwoma, a czasami i trzema terytoriami: światem nieświadomości, światem wewnętrznym i
zewnętrznym. Animus który rozumie te wszystkie światy gromadzi i przewozi we wszystkich kierunkach wszystkie uczucia i myśli
kobiety. Idee pochodzące z zewnętrznego świata przenosi do jej wnętrza, a idee owocujące w jej duszy na drugą stronę mostu, na targ".
Bez budowniczego i konserwatora owego mostu między światami życie wewnętrzne kobiety nie mogłoby się przejawiać i wywierać
piętna na zewnętrznym świecie.
Oczywiście nie musimy nazywać go animusem, można wyrazić go za pomocą innych słów i obrazów, jakie się nasuwają. Ale trzeba
również zrozumieć, że współczesna kultura narzuca kobietom nieufność wobec męskości; dla niektórych jest to lęk przed zależnością od
mężczyzny, dla innych bolesny powrót do zdrowia po ranach zadanych przez męski świat. Najogólniej mówiąc, ta ostrożność
(podejrzliwość) ma źródła w ledwie zaleczonych urazach powstałych w rodzinie i społeczeństwie w czasach wcześniejszych, kiedy
kobietę traktowano jak niewolnika, a nie pełnoprawną osobę. Wciąż świeże w pamięci Dzikiej Kobiety są czasy, kiedy kobiety o wielkich
zdolnościach uznawano za wyrzutki społeczeństwa, kiedy nie wolno im było mieć własnych przekonań, poglądów, chyba że je
kultywowały w tajemnicy i lokowały w mężczyznach, którzy potem wynosili je na świat pod własnym imieniem.
Uważam jednak, że nie możemy odrzucać żadnej metafory, która pomaga nam istnieć i zrozumieć siebie. Nie ufałabym palecie barw, na
której nie byłoby czerwieni, żółci, błękitu, czerni czy bieli. Wy prawdopodobnie też nie. Animus to podstawowy kolor na palecie psychiki
kobiecej.
Animus, element płci przeciwnej w naturze kobiety, nie jest więc istotą duszy jest raczej głęboką psychiczną inteligencją obdarzoną
zdolnością działania. Podróżuje pomiędzy światami, pomiędzy różnymi węzłowymi punktami psychiki. Ma zdolność przejawiania się na
zewnątrz i spełniania pragnień ego, realizuje impulsy i idee duszy, wydobywa twórcze zdolności kobiety w sposób widoczny i konkretny
|
WÄ
tki
|