Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Muszą je złożyć w całość i podpisać każde państwo.
Jak widzisz, możliwości wykorzystania układanki jest wiele.
Ramy organizacyjne:
Potrzebujesz tyle zestawów układanek, ile jest grup. Uczniowie muszą też dysponować miejscem (na
stole, na podłodze), aby mogli w zespole ułożyć układankę.
Mocne i stabe strony:
Wszyscy uczniowie mogą być zaangażowani.
Potrzebna jest nie tylko wiedza, ale również
umiejętność logicznego myślenia, poszukiwa-
nia informacji, współpracy w grupie.
Metoda idealna dla kinestetyków.
Dość szybko może powstać bałagan. Jeżeli nie
ma wystarczająco dużo miejsca, uczniowie znie-
chęcają się do pracy lub tylko jedna osoba bę-
dzie wykonywała zadanie.
Ważne:
Nie wszystko musisz robić sam. Uczniowie bardzo chętnie przygotują Ci materiały. Zadaniem będzie
przygotowanie układanki dla innej grupy.
Autorefleksja:
Metoda została opisana dla potrzeb geografii, ale może mieć zastosowanie na każdej lekcji. Jakie masz
propozycje wykorzystania idei układanki na innych lekcjach?
-106-
WARSZTATY PRZYSZŁOŚCIOWE
Metoda służy stosowaniu zdobytej wiedzy w praktyce, skutecznemu porozumiewaniu się
w różnych sytuacjach, prezentacji własnego punktu widzenia, przygotowaniu do publicznych
wystąpień, efektywnemu współdziałaniu w zespole i pracy w grupie, budowaniu więzi
międzyludzkich, podejmowaniu indywidualnych i grupowych decyzji, rozwiązywaniu
problemów w twórczy sposób.
Cel(e), zastosowanie:
Metoda ta może być wykorzystywana w skutecznym rozpoznawaniu i rozwiązywaniu różnorodnych pro-
blemów, wypracowaniu celów na przyszłość.
Przebieg:
1. Przygotowanie warsztatów:
Przygotowujesz wraz z uczniami salę lekcyjną, krzesła ustawiacie w kręgu. Jeżeli uczniowie nie mają
wypracowanych zasad współpracy w czasie stosowania metod aktywizujących, powinieneś o to za-
dbać właśnie w tej fazie.
Określasz temat / problem warsztatów. Powinien on być dość obszerny, powinien dotyczyć zaintere-
sowań uczniów. Może się wiązać z życiem szkoły (np. Samorząd uczniowski w naszej szkole).
Uczniowie definiują pojęcie wiążące się z tematem (np. Co to jest samorządność uczniowska?).
W tym celu dzielisz ich na cztery grupy:
** I grupa opracowuje prezentację definiowanego pojęcia w formie utworu muzycznego (wcześniej
musisz przygotować różne instrumenty, ale mogą też być przedmioty, dające możliwość zrobie-
nia muzyki"),
** II grupa opracowuje kompozycję plastyczną,
>? III grupa przygotowuje pantomimę,
Wyniki prac przedstawiane są pozostałym uczniom.
2. Faza krytyki:
Faza ta jest łatwa do realizacji. Uczniowie poddają krytyce stan aktualny" dotyczący tematu. Nastę-
puje tu rozliczenie z przeszłością, określenie lęków i niepokojów związanych z problemem. Zebranie
także negatywnych doświadczeń pozwala na odkrycie nowej, konstruktywnej perspektywy.
Uczniowie otrzymują kilka (trzy i więcej) kartek w jednym kolorze, na których zapisują flamastrem
krótko i zwięźle swoją krytykę. Właściwie nie powinieneś ograniczać liczby kartek, ale ze względów
technicznych (duża klasa albo wiele zgłaszanych problemów), zachodzi konieczność ich ogranicze-
nia do dwóch lub trzech. Zastosowanie kartek daje możliwość wypowiedzenia się wszystkim uczniom.
Twoim zadaniem jest zachęcanie do formułowania wypowiedzi i pilnowanie, aby przestrzegane były
zasady obowiązujące w burzy mózgów, tzn.:
*? Nie wolno oceniać i interpretować zapisów!
*- Nie wolno ponaglać, każdy musi mieć odpowiednią ilość czasu, aby nazwać nurtującego problemy!
*? Każda kartka ma tę samą wartość!
Po zapisaniu wypowiedzi krytycznych, uczniowie po kolei podchodzą do tablicy i przypinają hasła
(por. karta pracy nr 1).
Po skończeniu tej pracy uczniowie porządkują wypowiedzi według zarysowujących się kręgów tema-
tycznych. Tak pogrupowane wypowiedzi nazywają i zapisują na kartkach w kształcie owalu.
Spośród nazwanych zakresów każdy uczeń, mający do dyspozycji dwa punkty samoprzylepne, doko-
nuje wyboru takiego hasła, nad którym chciałby dalej pracować.
3. Faza fantazji:
Można tu wyróżnić dwa etapy. Pierwszy z nich to praca w całej grupie, drugi ma miejsce w małych zespo-
łach. Uczniowie przeobrażają negatywne obrazy w stwierdzenia pozytywne. Zapraszasz ich w świat fanta-
zji, więc wszystko się tu może zdarzyć. Prowadzi to do powstania wielu błyskawicznych idei, alternatyw-
nych rozwiązań, obrazów przyszłości. Pozwala na sformułowanie nowych celów.
Faza fantazji ma następujący przebieg: uświadamiasz uczniom, że faza ta nie jest zabawą, ale ważną
częścią rozwiązania problemu. Następnie tworzysz odpowiedni nastrój, który ułatwi im wejście w świat
fantazji. Uczniowie wyobrażają sobie, jak wyglądałby świat bez problemu. Może tu pomóc muzyka, histo-
ryjka czy nawet cisza.
-107-
Teraz prosisz uczniów, żeby opowiedzieli hasłowo, jak wygląda ich idealny świat. Zapisujcie wszystkie
wypowiedzi, nie pozwalaj na ich krytykę. Zebrany materiał stanowi podstawę do dalszej pracy, w małych
grupach. Uczniowie przygotowują idealną wizję przyszłości w omawianym temacie. Forma prezentacji
może być wybrana przez uczniów. Wyniki przedstawiają na forum grupy.
4. Faza urzeczywistnienia
I znów uczniowie powracają do rzeczywistości. Punktem wyjścia będą tu jednak wyniki fazy fantazji.
Uczniowie oceniają, czy i w jakim stopniu można cele nazwane w fantazji wprowadzić w życie. Szuka-
ją rozwiązań, które są realne i możliwe do wykonania przez nich samych
|
WÄ
tki
|