Rozdzia� II Na tydzie� przed �wi�tym J�zefem wraca�a pani Arciszewska z synami do domu...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Po rannej �nie�ycy mr�z w po�udnie ca�kiem zel�a�. Sanie sun�y bezszelestnie po sypkim puchu, bo jakby� tu pierzyn� rozpru� i rozsypa�. Wo�niki, prawie nie czuj�c za sob� ci�aru, sz�y k�usem, ruchliwe i lekkie. Raz po raz przytula�y pyski do siebie, to zn�w podrywa�y je w g�r� jak na komend�. Spod kopyt rzuca�y p�atami ubity �nieg i zezowa�y w ty�, jakby sprawdzaj�c, gdzie te� furman dosta�: w twarz czy w r�kawice? - Wio, basa�yki! - odkrzykiwa� im wo�nica - stajni� ju� czujecie? Uha! Arciszewska rozgl�da�a si� na lewo i prawo, nastawia�a oczy i uszy. Wszystko cieszy�o. I pogoda, bo s�o�ce przelatywa�o mi�dzy bia�ymi kopami sosen, �e a� trzeba by�o mru�y� oczy w�r�d tej b�yskawicznej zmiany �wiate� i cieni, i frywolny k�us biegun�w, i weselszy teraz u schy�ku drogi krzyk wo�nicy. Ka�dy zakr�t wznieca� w niej bicie serca; cieszy� nawet pie� niedawno �ci�ty, czmychaj�cy spod niego szarak, bo wszystko tu by�o swoje, znane, wita�o powracaj�cych do domu ludzi. Do swego domu, do zacisznej przystani, ukrytej w ciszy wiekowych sosen, w�r�d zasp �nie�nych spi�trzonych u wjazdowej bramy. To, co czu�a w sercu, widzia�a i na twarzy najstarszego z syn�w, Eliasza, siedz�cego obok niej w saniach. Sprawdza�a swoj� rado�� w jego oczach �owi�cych skwapliwie ka�dy szczeg� na drodze wiod�cej do Nietaskowa. - U nas �nieg wi�kszy, bardziej puszysty, niech pani mate�ka patrzy! - mru�y� oczy, si�gaj�c wzrokiem po czuby uciekaj�cych sosen. Jak�e ich mia�o nie cieszy�, kiedy to sw�j �nieg, mo�e i nie bardziej puszysty, cho� sosny wy�sze ni� u Sucheckich, pnie prawie masztowe. Zna�a si� i na tym, bo skoro m�� co dzie� �l�cza� po uszy w ksi�gach i kontemplacjach, to jej z konieczno�ci wypada�o i maj�tku bardziej strzec, i w sprawach gospodarskich si� rozeznawa�. Patrzy�a roztkliwiona na drog� i syn�w. Eliasz, siedz�cy tu� obok, wdycha szeroko powietrze, tamci dwaj wierzchem jad�cy te� nabrali wi�kszego �ycia. Bogus�aw harcuje koniem pobok sa�, a Krzysztofa na szarej klaczy nawet nie wida�. W miar� jak obok sa� przelatywa�y znane pola, a tam ni�ej nad zamarzni�tymi potokami o�nie�one wierzby, Arciszewsk� ogarnia�o coraz wi�ksze podniecenie. My�li biega�y po g�owie, r�norodne, g��wnie o domu w Nietaskowie. Por�wnywa�a go z dworem buczy�skim. U Sucheckich i brama murowana z baszt� u wej�cia, i pokoje tureckimi oponami pokryte, i malowid�a jakie� na �cianach. �a�nia przy pokojach go�cinnych i piernaty jedwabne, a cho� i troska serdeczna o go�ci od �witu do nocy, to jednak tutaj co swoje, to swoje. Lepsza swoja bieda ni� u kogo� wygoda. Jak ka�da matka, st�skni�a si� ju� za codziennym k�opotem we w�asnym obej�ciu, za swym kredensem, kt�ry jak�e inny ma zapach ni� u skrz�tnej, zasobnej we wszystko Sucheckiej. Tamta ma sporo czeladzi, kilka dworek, wi�c i c� taka wie, co to samej z Teresk� stan�� u kuchni, pieczywa czy wieczerzy dogl�dn��. I nie synowie, lecz c�rki w domu, kt�re matce pom�c powinny, bo jakie� by to by�y panny. Chocia� m�odsza, Renatka, bardziej ko�o gospodarstwa ruchliwa ni� ta Aniela, kt�ra ju� chyba jedn� tylko nog� w domu, a drug� bli�ej wesela z Led�chowskim. - Heliasz! - przysun�a si� nagle bli�ej syna, uj�a go pod rami�. - Im bli�ej domu, to mi ci�giem jedna my�l po g�owie chodzi... Przedtem nie mia�am jako� odwagi spyta�. - Co takiego, pani mate�ko? - zdziwi� si� Eliasz, zaskoczony dyskretnym tonem pytania. - Patrzy�am na wszystko u Sucheckich, znam ich zreszt� nie od dzisiaj, bo i koligacja mi�dzy nami jakowa�, cho� bardzo daleka. Renatk� pami�tam, jak jeszcze na czworakach chodzi�a, tobie si� zreszt� wtedy mech pod nosem sypa� - a dzi� to ju� panna urodziwa. Ale cho� kobiet� jestem, nie wiem, kt�remu te� bardziej w oko wpad�a, Bogus�awowi czy Krzychowi? - Ach, o to chodzi? - Eliasz za�mia� si� szeroko, a� echo polecia�o po sosnach. Ten beztroski rechot by� tak podobny do �miechu starego Eliasza sprzed lat dwudziestu, �e pani� Helen� przeszed� dreszcz szcz�cia. Kubek w kubek jak ojciec, nie tylko z imienia sobie podobni. - Renatka mog�a wpa�� w oko ka�demu. I mnie, gdybym nie by� po s�owie z pann� Pleck�... My�l�, �e Bogus�awa bardziej urzek�a. Przy ka�dym obiadowaniu i wieczerzy patrzy� w ni� jak baran. A przy tym g�ba mu si� jak zawsze nie zamyka�a. - A Krzych? - matka spojrza�a w oczy syna dociekliwie. - Krzysztof ponury by� jak zwykle, wi�cej gada� z Sucheckim o kartaunach i niemieckich puszkarzach ni� o pannie. Artyleria go n�ci, nie kobieta. Wieczorami spa� nam nie dawa�, bo i tam �l�cza� przy �wiecy nad swymi karteluszami i w skryb� czy in�yniera si� zabawia�. Jemu w g�owie dw�r Radziwi��a, nie Suchecka. Ot i teraz - Eliasz zgarn�� drobny �nie�ny puch z oczu - ani go wida�, przodem poszed�. - Ot� to w�a�nie

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.