Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Podświadomie możesz ten wzorzec stosować w różnych innych sytuacjach, w których nie należy liczyć na powtórzenie. Ponadto we współczesnym świecie jest tyle bodźców w postaci różnych hałasów, że niektórzy są mistrzami w eliminowaniu ich. Nawyk eliminowania prowadzi często do przegapienia istotnych bodźców adresowanych do "eliminatora".
Brak samodyscypliny.
Uszy i mózg należy niekiedy "postawić na baczność", a ty nie potrafisz być panem siebie.
Brak motywacji.
Nie wyznaczyłeś sobie nawet krótkoterminowych celów życiowych i uważasz, że nie warto się uczyć.
ZADANIE: Za każdym razem, gdy w czasie lekcji czy wykładu przyłapiesz się na słabej koncentracji, ustal przyczynę tego stanu rzeczy.
ZADANIE: Nie rozstawaj się z kartką z wymienionymi przyczynami słabej koncentracji i na bieżąco zaznaczaj te, które dotyczą ciebie. W ten sposób będziesz mieć pełny obraz swoich słabości i będziesz wiedział, z czym masz walczyć.
DZIAŁANIA SŁUŻĄCE POPRĄ WIE KONCENTRACJI
1. Zastosowanie wybranej techniki relaksacyjnej.
Często wystarczy głębokie oddychanie, aby zmniejszyć stres, który powoduje tak znaczne zużycie energii, że pozostaje zbyt mało, by skoncentrować się na przekazie słownym mówcy.
2. Stawianie sobie pytań, które dyscyplinują,
Przykładowe pytania: Czy skupiam swoją uwagę na mówcy?, Dlaczego tak lub dlaczego nie?, Czy słucham swojego wewnętrznego głosu, czy mówcy?, Czy mogę posłuchać mojego wewnętrznego głosu później, w odpowiednim czasie?
3. Efektywne radzenie sobie z zakłóceniami zewnętrznymi (zbyt cicho wygłaszany wykład, atrakcyjny wygląd mówcy, gazetka na ścianie, szepty innych słuchaczy).
Można tego dokonać poprzez:
- wyeliminowanie zakłóceń, tj. przesunięcie się bliżej mówcy lub poproszenie go, aby mówił głośniej, ewentualnie poproszenie szepczących, aby nie przeszkadzali itp;
- ignorowanie zakłóceń, tj. narzucanie sobie samodyscypliny i pełne skoncentrowanie się na wypowiedzi.
4. Efektywne radzenie sobie z zakłóceniami wewnętrznymi (ból głowy, brak sympatii dla mówcy, choroba bliskiej osoby, niewygodne buty lub ubranie).
Zaleca się:
- praktykowanie samodyscypliny, aby kierować swoimi myślami;
- uwolnienie umysłu z wewnętrznych negatywnych odczuć, aby umożliwić docieranie do mózgu idei mówcy;
- rozpoznanie wewnętrznych zakłóceń, aby je skutecznie kontrolować;
- uświadomienie sobie, że negatywne odczucia można przeanalizować w innym czasie, natomiast lekcja bezpowrotnie "u-cieknie";
- wyrobienie w sobie nawyku zapisywania negatywnych odczuć i rozpatrywania ich po lekcji czy po wykładzie, w zaplanowanym wcześniej terminie.
5. Wyrobienie w sobie pragnienia, aby nauczyć się jak najwięcej.
6. Słuchanie z nastawieniem, by zadawać mówcy trudne pytania.
7. Słuchanie z zamiarem podzielenia się usłyszanymi wiadomościami z innymi.
8. Słuchanie wykładów, publicznych wystąpień tak, jakby mówca mówił tylko do nas.
9. Praktykowanie przytoczonych poniżej zaleceń w każdej komunikacji słownej.
Zaleca się:
- słuchanie, aby wychwycić główne idee;
- słuchanie, aby wychwycić znaczące szczegóły;
- robienie efektywnych notatek (nie notować wszystkiego);
- formułowanie istotnych pytań;
- wykonywanie ustnych poleceń;
- przypominanie sobie zdarzeń, przedmiotów w określonej kolejności (patrz rozdział poświęcony pamięci).
ZADANIE: Udaj się do lasu i wsłuchaj się w rytm jego życia. Staraj się wyłowić i rozróżnić poszczególne odgłosy, jak na przykład szelest liści drzew, chrzęst podłoża pod twoimi stopami, zmieniający się w zależności od tego, jak zmienia się otoczenie, a nawet próbuj rozpoznawać głosy ptaków. Odczuj, czy sprawia ci to przyjemność, jak efektywny jest twój słuch. Gdy ci się to spodoba, rób takie wyprawy częściej, a przy okazji zrelaksuj całe ciało.
PRAKTYCZNE RADY POZWALAJĄCE UNIKAĆ ZŁYCH NAWYKÓW W CZASIE SŁUCHANIA
Nie pozwól swoim oczom błąkać się, a głowie bezwiednie opadać. Nie bębnij palcami, nie obracaj w dłoniach długopisu czy ołówka.
Zachowuj właściwą postawę ciała. Zła sylwetka nierozdzielnie wiąże się ze złym słuchaniem. Sylwetka dobrego słuchacza świadczy o jego aktywności, a oczy podążają za mówcą niezależnie od tego czy on stoi, siedzi czy chodzi.
Ciężar słuchania spoczywa na słuchaczu. Nie rozgrzeszaj się tym, że mówca lub temat jest nieciekawy. Nie nabieraj z góry uprzedzeń, że nie lubisz głosu mówcy, jego wyglądu, ubioru.
Nie poddawaj się emocjom. Cokolwiek odczuwasz w stosunku do mówcy lub tematu, zachowaj samodyscyplinę i pamiętaj, że masz się skoncentrować na treści przekazu. Nie irytuj się tym, co mówi mówca, bo stracisz wątek.
Nie jesteś w stanie zapisać wszystkiego, co mówi mówca. Zapisuj najważniejsze myśli. Więcej uwagi poświęcaj wykładowi niż procesowi notowania.
Nie trać czasu w trakcie słuchania i nie odbiegaj myślami od poruszonego tematu. Słuchasz szybciej, niż mówca mówi, więc antycypuj jego myśli, podsumowuj, wyciągaj wnioski.
ZADANIE: W każdej sytuacji staraj się wychwycić przyczyny swojego! słabego słuchania i zapisuj je. Najlepiej w dzienniku.
ROZDZIAŁ XI
MÓWIENIE
Co zyskasz, czytając ten rozdział
Będziesz mógł ocenić, jakim jesteś mówcą.
Wykonasz drobny test charakterologiczny.
Dowiesz się, jakie cechy charakteru sprzyjają łatwości mówienia.
Dowiesz się, jakie są podstawowe przyczyny lęku przed mówieniem.
Nauczysz się przeprowadzać autohipnozę, dzięki której zyskasz ' pewność siebie.
Pozbędziesz się nieodpowiedniego nastawienia psychicznego utrudniającego mówienie.
Uzyskasz praktyczne wskazówki, co robić, aby być mówcą opanowanym.
Publiczne wystąpienia przestaną być dla ciebie problemem.
MÓWIENIE
Chcesz być mówcą doskonałym, musisz być mówcą opanowanym
|
WÄ
tki
|