Nie chcesz mnie, Ben. SkĹadam siÄ z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobinÄ
gĂłwnianego szaleĹstwa.
Chroniczne zaparcie i hemoroidy dodatkowo uprzykrzały mu życie. Pamiętając, co przytrafiło się jego matce, obawiał się operacji. Zacięcie walczył
0 życie, odzyskiwał siły, słabł, po czym znów dochodził do siebie. Sił dodawała mu myśl o procesie, jaki wytoczy producentowi śmigieł Hamilton oraz widok zdjęć młodziutkiej Marylin Monroe w czasopismach. Chciał podpisać z nią kontrakt, ale uprzedził go Darryl F. Zanuck, na Hughesa nieszczęście.
Nawet w boleściach, w cierpieniu, ucząc się od nowa chodzić, Hughes starał się wszystkimi manipulować. Postanowił zniszczyć związek Jean Peters
i Audie Murphy'ego, najbardziej odznaczonego bohatera wojennego, będącego bożyszczem tłumów na równi z Hughesem. Namawiał Jean, żeby rzuciła Murphy'ego, a ta pragmatyczna, przyzwoita dziewczyna uległa pokusie nieograniczonej władzy i pieniędzy. Powiedziała Murphy'emu, że między nimi wszystko skończone, co musiało ją niezwykle dużo kosztować. Murphy wpadł w histerię, prawie oszalał z gniewu. Ukierunkowany gniew, który jako żołnierzowi kazał mu zabijać wrogów, teraz obrócił się przeciwko Hughe-sowi. Pałał żądzą mordu, nawet jeśli miałby to być jego ostatni gest.
Zabrał pistolet i poszedł szukać Hughesa w Town House. Twierdził później, że udało mu się przekupić wszystkich mormonów z obstawy poza jednym - zamierzał rozjechać Hughesa, kiedy ten zejdzie na parking. Jednak jeden ochroniarz odmówił współpracy.
Po sześciu tygodniach w szpitalu Hughes wrócił do domu w Beverly Hills. Jean Peters przychodziła na obiad prawie każdego wieczoru.
W październiku wyjechała do Meksyku kręcić Szpadę Kastylii (Captain from Castile) z byłym kochankiem Hughesa, Tyronem Powerem. Hughes dwukrotnie poleciał do Meksyku, żeby się zobaczyć z nią i Tyronem. Tam, w hotelu Reforma, powiedział jej coś, co niezwykle ją urzekło: po jego śmierci cały majątek ma posłużyć stworzeniu instytutu medycznego, tak jak to sformułował w pierwszym testamencie, napisanym w wieku osiemnastu lat. Niepokoił się jednak o jej przyszłość.
l l i
HOWARD HUGHES
- Nie martw się, zawsze przecież mogę pracować - odparła z typową pogodą ducha i rozsądkiem.
Po drugiej podróży do Meksyku, w lutym 1947 roku, Hughes poleciał z Cary Grantem do Waszyngtonu na przesłuchanie senackiej Komisji Specjalnej pod przewodnictwem senatora stanu Maine, Owena Brewstera. Był to wstęp do przesłuchań senackich w sprawie nieprawidłowości w zamówieniach z czasów wojny. W czasie lunchu w hotelu Mayflower Brewster - bliski przyjaciel Juana Trippe'a z linii lotniczych Pan American - zaproponował zamknięcie sprawy, jeśli Hughes zezwoli na fuzję TWA z Pan Am. Hughes odmówił. Wiedział, że Trippe skorumpował Brewstera.
Członkowie komisji senackiej - wśród nich nieszczęsny Joe McCarthy z Wisconsin ustalili termin tajnego przesłuchania na 11 lutego. Hughes przedstawił jasny, precyzyjny opis swojej działalności.
Wykazał się błyskotliwą inteligencją i aroganckim, chłodnym opanowaniem - w końcu cóż znaczy komisja senacka, kiedy posiada się trzysta milionów dolarów? Miał wrócić do Los Angeles u sterów S-43, ale w ostatnim momencie postanowili z Grantem (znów jego kochankiem), zahaczyć o Meksyk i odwiedzić Jean Peters. W Nogales trafili na burzę. Z rozmysłem nie podali swoich namiarów przez radio i byli zachwyceni słysząc, że zaginęli. Kiedy weszli do hotelu Reforma w mieście Meksyk, w kiosku powitały ich czołówki gazet: CARY GRANT I HOWARD HUGHES ZGINĘLI W WYPADKU SAMOLOTOWYM. Zadzwonili do przyjaciół i wesołym chórem przytoczyli niedokładny cytat z Marka Twaina: Doniesienia o naszej śmierci są mocno przesadzone".
Marzec był w Hollywood trudnym miesiącem. Hughes obawiał się oskarżenia o obrazę sądu, musiał więc przedstawić księgi rachunkowe. Był tak zadufany, że nigdy nie chciało mu się preparować drugiego zestawu ksiąg, jak to czyniło wielu mataczy. Francis D. Flanagan, śledczy komisji Brewstera, odkrył w rachunkowości prawdziwą kopalnię złota - dowody łapówkarstwa na przerażającą skalę. Czarno na białym wpisano sumy przeznaczone na przyjęcia, sceny w basenie, sute obiady i ładne dziewczyny. Meyer wydał na takie formy przekupstwa i korupcji 170 000 dolarów, czyli dziesięć razy więcej w przeliczeniu na dzisiejszą wartość pieniędzy
|
WÄ
tki
|