Nogi r�wnie� by�y nimi po��czone...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Wbi�em paznokie� w jedn� z membran i poczu�em ostry b�l. A wi�c ten sporo za lu�ny str�j stanowi� cz�� mnie. Ja r�wnie� by�em ma�p�, tak� skacz�c� z drzewa na drzewo, le�nym VIP-em. Roze�mia�em si�, ale szybko umilk�em, poniewa� z mojego gard�a wydoby�o si� przera�liwe skrzeczenie. Siedzia�em na jednym z najwy�szych konar�w ogromnego drzewa. Usi�owa�em dojrze� cokolwiek przez zas�on� ga��zi i li�ci, ale m�j wzrok nie by� w stanie dotrze� do ziemi otulonej ciemnozielonym cieniem. Nagle zaszele�ci�y li�cie i m�j przyjaciel wyl�dowa� przede mn� lekko niczym wr�bel. Jego rozpostarte b�ony lotne natychmiast pozwija�y si� w fa�dy. Mia� niedu��, delikatn� twarz z d�ugim pyszczkiem, ruchliwymi nozdrzami i ma�ymi ustami. - Bo�e! - powiedzia�. - Dopiero teraz zda�em sobie spraw�! - Z czego? - �e m�wisz po angielsku. O Bo�e! - I co z tego? - Nie rozumiesz? Przecie� r�wnie dobrze m�g�by� by� staro�ytnym Etruskiem! - Chlipn�� i otar� �z� w�ochat� r�k�. - Chocia�, mo�e wszystko zosta�o z g�ry zaplanowane w ten spos�b? Mia�em wielk� ochot� ponownie zamkn�� oczy. - Wybacz, ale nie wiem, o czym m�wisz. - Och, przepraszam. - Spojrza� na mnie wilgotnymi, ludzkimi oczami. - Nazywam si� George Newbould i mieszka�em w Londynie. Ostatni� dat�, jak� pami�tam, jest rok 1985. Naszej ery - doda� pospiesznie. Otworzy�em usta, zamkn��em je, otworzy�em ponownie. - Phil Beard. O co chodzi z t� dat�? 1985? Nic nie rozumiem. Kt�ry rok mamy teraz? Odruchowo podrapa� si� za stercz�cym uchem. - A wi�c wie pan ju�, �e to nie sen? - Niczego na razie nie wiem i... - Zdesperowany, potrz�sn��em g�ow�. - Czy mia�em jaki� wypadek? U�miechn�� si�, ods�aniaj�c garnitur doskonale r�wnych z�b�w. - W pewnym sensie. Wiem niewiele wi�cej od pana, ale... eee... obudzi�em si� troch� wcze�niej i zd��y�em wyrobi� sobie pogl�d na pewne sprawy. By�em nauczycielem przedmiot�w �cis�ych w szkole �redniej, wi�c wiem co nieco o tym i owym, tote�... - Czy mo�emy zostawi� sobie pa�ski �yciorys na p�niej? - Tak, oczywi�cie. Bardzo przepraszam. Kr�tko m�wi�c, wydaje mi si�, �e zostali�my zrekonstruowani. Szarpn��em jedn� z fa�d. - Zrekonstruowani? W jaki spos�b? A tak w og�le to czemu kto� mia�by mnie rekonstruowa�? Nie by�em chory ani nie umar�em... - W jaki spos�b? Przypuszczalnie na podstawie fragmentu DNA pobranego z kawa�ka paznokcia albo z�ba zachowanego w skamielinie. Podobn� technik� stosuje si� przy klonowaniu. W skamielinie? Spojrza�em na wzd�te s�o�ce i zadr�a�em. - Dlatego mamy problemy z pami�ci�. Oryginalny Phil Beard obci�� sobie paznokcie i �y� dalej, natomiast nowy, odtworzony na podstawie jednego z tych paznokci, co prawda ma �wiadomo�� bycia Philem Beardem, ale jest pozbawiony szczeg�owych wspomnie�. Je�li za� chodzi o to, kto to zrobi�, to nie mam poj�cia. - Przechyli� g�ow� i spojrza� w niebo; blask komety pad� na jego twarz, podkre�laj�c wystaj�ce ko�ci wok� oczodo��w. - Kto wie, czy ludzko�� jeszcze istnieje? Mo�e �wiatem rz�dz� teraz mr�wki? Albo mo�e �ycie takie, jakie znamy, to znaczy opieraj�ce si� na starym, dobrym DNA, w og�le wymar�o, a jego miejsce zaj�y organizmy zbudowane ze zwi�zk�w krzemu? A mo�e... - George... - Bardzo si� stara�em, �eby m�j g�os brzmia� jak najnormalniej. - W jaki spos�b sta�em si� skamielin�? Gdzie jeste�my? Kt�ry mamy rok? Wskaza� kciukiem niebo. - My�l�, �e to nasze s�o�ce. Przeistoczy�o si� w czerwonego olbrzyma. Kt�ry mamy rok? Mniej wi�cej pi�ciomiliardowy naszej ery. Potar�em poro�ni�ty sier�ci� podbr�dek. - A wi�c od roku 1985 min�o jakie� pi�� miliard�w lat, s�o�ce zamieni�o si� w czerwonego olbrzyma, ludzko�� dawno wymar�a, a jakie� superistoty z przysz�o�ci zrekonstruowa�y mnie jako ma�ego, futrzastego Batmana. Zerkn�� na mnie z ukosa. - Tak, w og�lnym zarysie tak to w�a�nie wygl�da. Ale pan w to nie wierzy, prawda? - Ani w jedno s�owo. Wzruszy� ramionami i rozpostar� �agle. - Jak pan sobie �yczy. - Hej, zaczekaj na mnie! - Usi�owa�em wsta�, ale nie zdo�a�em utrzyma� r�wnowagi i upad�em twarz� w li�cie. - Co si� z tym robi? Macha? - Nie, leci pan jak szybowiec. K�t nachylenia p�aszczyzny no�nej reguluje si� ruchami kciuk�w. O, w�a�nie tak! Chwil� potem, w blasku wiekowego s�o�ca, George i ja szybowali�my mi�dzy konarami drzewa. Na drzewie ros�y owoce. �azi�em w�r�d najwy�szych ga��zi i kosztowa�em wszystkie po kolei. Najsmaczniejsze okaza�y si� s�odko-kwa�ne czerwone niby-jagody

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.