- No...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

.. o talara. - Zakonnik bez s�owa poda� mu d�o�, ale przeci�� nie zd��y�. Wilband by� szybszy, cho� jeszcze przed chwil� jego w�zek sta� tam, gdzie zosta�y bazaltowe ci�arki, dobre dwa kroki z boku. - Dodatkowy pow�d - wyja�ni� zaskoczonemu Debrenowi. - Kto� was musi rozs�dzi�, a kt� to lepiej od artysty zrobi? Czarodziej nie pr�bowa� dyskutowa�. Masowa� d�o�, zastanawiaj�c si�, czy obejdzie si� bez si�ca. Wilband napar� obur�cz na d�wigni�. Ku zaskoczeniu obecnych, przednie ko�a w�zka obr�ci�y si� o par� rumb�w i kolejny ruch ramion, kt�re tym razem szarpn�y poprzeczk�, pchn�� wehiku� pro�ciutko w drzwi. Zaskoczony Zecheniasz prze�egna� si� odruchowo. Po chwili w�zek wyjecha� na �rodek alejki i Debren zapozna� si� z jeszcze jedn� jego cech�: za oparciem, gdzie na poz�r nie by�o wiele miejsca, mie�ci� si� komplet narz�dzi. - Drabiny nie bior� - powiedzia� kamieniarz, uk�adaj�c w�r�d d�ut i m�ot�w co� czerwonego, przypominaj�cego niewie�ci czepek. - Na zamku powinni mie�. Debren nie zapyta�, do czego drabina. Zecheniasz nie by� tak dyskretny. Wyj�� spo�r�d d�ut i m�ot�w co� czerwonego. - Krasnoluda chcesz udawa�? - zakpi�. - To maska - wyja�ni� spokojnie kaleka. - Od py�u chroni i pylicy, ale teraz j� bior�, by smrodu nie w�cha�. Warn te� doradzam. Trzy miesi�ce, ciep�e w dodatku... Za�o�� si�, �e zdrowo hrabina cuchnie. - O ile? - wyci�gn�� d�o� Debren. Troch� �artobliwie, ale kiedy tamten pchn�� lew� r�k� d�wigni�, podjecha� i uni�s� prawic�, on swojej nie cofn��. - Niech b�dzie nast�pny talar. Tym razem zd��y� z�apa� opadaj�c� na ich splecione palce d�o�. - Czekaj... S�owo nie dym, ale talar... - Zastanawia� si�, jak to delikatnie uj�� i, jak wi�kszo�� ludzi w takich wypadkach, wybra� lekkie kr�tactwo. - Nie mam tyle. - To tak jak ja. Nie przejmuj si�. Obaj kontrakt pod�apali�my, wyp�acalni b�dziemy. - No tak, ale... - Ze mn� si� za�o�y�e� - przypomnia� Zecheniasz, wahaj�cy si� mi�dzy podejrzliwo�ci� a satysfakcj�. Wilband zorientowa� si� b�yskawicznie. I te� skrzy�owa� z Debrenem spojrzenie pe�ne mieszanych uczu�. - Litujesz si� - mrukn��. - Nnnie, sk�d... Tylko �e... no, to ciut nieuczciwy zak�ad. Bo� nie czarodziej. Sk�d masz si� na kamieniach zna� i... To znaczy, chcia�em rzec: na ludziach w kamie� zakl�tych. Rzadki to przypadek, nawet czarodziej ma�o kt�ry si� zetkn��, cho�by teoretycznie... No, kr�tko m�wi�c, trup, o ile to trupem nazwa� mo�na, nie cuchnie. - Litujesz si� - powt�rzy� Wilband. Ju� gniewnie, bez wyczuwalnej poprzednio odrobiny zrozumienia dla owej lito�ci. Nawet je�li by� wdzi�czny, duma ca�kowicie przyt�oczy�a t� wdzi�czno��. - W rzy� sobie wsad� tego talara. Zw�aszcza jak si� oka�e, �e na zamku �mierdzi. Pr�bowa� cofn�� d�o�, ale tym razem Debren popisa� si� refleksem, przytrzyma� j� w swojej prawej i przeci�� lew�. - No to pom�cie mi jeszcze z tym - burkn�� Wilband, wyci�gaj�c szczypce i zaczynaj�c prostowa� gw�d�, utrzymuj�cy obejm� na szyi rusa�ki. - Musz� zabra�, bo zginie, a szkoda by by�o. Nie gap si� tak, czarodzieju. Sam powioz�, jeno przy mocowaniu pom�. - M�wi, �e to karczma, nie zajazd - prze�o�y� s�owa gospodarza Zecheniasz. - �e tak w nadaniu stoi i on nie mo�e przejezdnych obs�ugiwa�, a jeno przechodni�w. Debren, troch� zdziwiony, zerkn�� ponuremu chudzielcowi przez rami�. Karczma by�a faktycznie ma�a jak na zajazd i pozbawiona stajni, ale w�a�nie to �atwo pozwala�o stwierdzi�, i� �wieci pustkami. Mo�e dlatego, �e le�a�a ju� na prze��czy i dowlekli si� do niej po zmroku. Wilband upar� si� i nie pozwoli� doczepi� swego w�zka do beczkomobili, wi�c cho� dotrzymywa� tempa mu�owi, Debren nie sili� si� na kopanie wierzchowca po bokach i straszenie iskrami, bez kt�rych to zabieg�w rozleniwiony irbijczyk zwyk� wlec si� kopyto za kopytem. W dodatku musieli zahaczy� o dwie ober�e, kt�rym Zecheniasz dostarcza� wod�. W drugiej nie zmitr�yli wiele czasu, jako �e drzwi zastali zabite gwo�dziami i opiecz�towane pergaminem g�osz�cym: "Zamkni�te, gospodarz aresztowa� za lanie w�d do trunk�w", lecz wizyta w pierwszej kosztowa�a ich dobr� klepsydr�. W�a�ciciel przyskoczy� do zakonnika z pretensjami o dziewk� szynkwa�n�, kt�r� jaki� pijany klient poha�bi� za stajni�, cho� wcze�niej chla� na um�r i, jak dobrze policzy�, wypi� ca�e trzy dawki Zecheniaszowej wody. Ostatecznie, ku satysfakcji obu stron, stan�o na tym, �e karczmarz zgodzi� si� bra� wi�cej wody po nieco ni�szej cenie i mocniej rozcie�cza� piwo, za� Zecheniasz wym�g� od niego obietnic�, �e - w razie czego - chrzest dzieci�tka szynkwa�nej zam�wiony b�dzie u niego. Wszystko to jednak musia�o potrwa� i szans� nocowania na zamku szybko diabli wzi�li. - Powiedz mu, �e w takiej g�uszy nikt... - Debren nie doko�czy�, widz�c sceptyczn� min� t�umacza. - Co? - To Wehrlen - wzruszy� ramionami Zecheniasz. - Oni tu maj� dziwaczny stosunek do prawa. Nie patrz�, wystaw sobie, czy �yciowe, czy nie, jeno bior� i przestrzegaj�. Nie to, co u nas. - Nie to - zgodzi� si� Debren. - Ale co� bym zjad�. Powiedz mu, �e przepis�w nie z�amie, bo z nas trzech ja jeden konno si� zjawi�em. Warn mo�e wieczerz� �mia�o poda�. Zam�wisz podw�jn� porcj�, po�ow� wyniesiesz i zjem na dworze. - M�wi - przet�umaczy� odpowied� karczmarza Zecheniasz - �e Wilband te� pod jad�cego podpada. - To zam�w potr�jn� porcj� - rzuci� beztrosko Debren. Wiecz�r by� pi�kny, jak zawsze po upalnym dniu, a on ju� niemal czu� przyjemny ci�ar dziewi�ciu talar�w w pustej od dawna sakiewce

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.