Na ganku za drzwiami nie by�o nikogo...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

Oleg z lubo�ci� odetchn�� wilgotnym, zimnym powietrzem i zanim jeszcze dotar�o do p�uc, zapali� papierosa. W�a�nie tego brakowa�o mu do pe�ni szcz�cia (cho� Doncowa kategorycznie kaza�a rzuci� palenie, a i Masliennikow nie omieszka� wspomnie� w li�cie o tym samym). Na dworze nie czu�o si� ani wiatru, ani mrozu. Blask z kt�rego� okna pada� na nie zamarzni�t� ka�u��. Dziwna wiosna na pocz�tku lutego. W powietrzu unosi�a si� jaka� mg�a - nie mg�a, na tyle lekka, �e nie przes�ania�a, a jedynie zmi�kcza�a, rozmywa�a dalekie �wiat�a latar� i okien. Na lewo od Olega wystrzela�y wysoko ponad dachy cztery sto�kowate topole. Z drugiej strony ros�a tylko jedna, ale r�wnie okaza�a i roz�o�ysta. Za ni� czernia�y drzewa pobliskiego parku. Z nie ogrodzonego tarasu trzynastego pawilonu schodzi�o si� po kilku schodkach na pochy�� asfaltow� alejk�. Wzd�u� alejki ci�gn�� si� g�sty i na razie bezlistny �ywop�ot. Oleg wyszed� spacerowa�, chodzi�, kr��y� po alejkach, z ka�dym krokiem, z ka�dym ruchem nogi ch�on�� rado�� jej pewnego st�pania, rado�� nogi cz�owieka �ywego. Jednak�e tym razem widok z tarasu zatrzyma� go w miejscu; sta� wi�c, dopala� papierosa i patrzy�. Tu i �wdzie �wieci�y �agodnym blaskiem okna i latarnie przeciwleg�ych pawilon�w. Nikt ju� nie kr�ci� si� po alejkach. A kiedy cich� �oskot poci�g�w na torach tu� za terenem szpitala, s�ycha� by�o monotonny szum rzeki, rw�cej g�rskiej rzeki, kt�ra pieni�a si� i kot�owa�a pod pobliskim urwiskiem. A jeszcze dalej, za urwiskiem, po drugiej stronie rzeki, majaczy� inny park, miejski, i czy to z tego parku, mimo zimna, czy z uchylonych okien klubu dobiega�y d�wi�ki muzyki tanecznej. Gra�a orkiestra d�ta. No tak, przecie� dzi� sobota - kto� z kim� ta�czy�... Oleg by� podniecony - tak du�o m�wi�, tylu ludzi go s�ucha�o! Ow�adn�o nim bez reszty uczucie nagle odzyskanego �ycia - �ycia, kt�re jeszcze dwa tygodnie temu uwa�a� za sko�czone. �ycie to nie obiecywa�o mu niczego, co uwa�ali za najwa�niejsze i o co zabiegali mieszka�cy tego wielkiego miasta: ani mieszkania, ani maj�tku, ani sukces�w zawodowych, ani powodzenia, ani pieni�dzy - nios�o jednak inne nies�ychane rado�ci: prawo do st�pania po ziemi tam, gdzie si� chce, nie na rozkaz; prawo do chwili samotno�ci; prawo do patrzenia w gwiazdy, nie za�mione reflektorami zony; prawo do gaszenia �wiat�a i snu w ciemno�ci; prawo wrzucania list�w do skrzynki; prawo do odpoczynku w niedziel�; prawo do wyk�pania si� w rzece. I jeszcze wiele, wiele innych praw. A w�r�d nich - prawo do rozmowy z kobietami. I wszystkie te niezliczone cudowne prawa przywraca�o mu wyzdrowienie! Sta�, pali� i rozkoszowa� si�. Muzyka dobiega�a z parku, Oleg s�ysza� j� - i r�wnocze�nie jak gdyby nie j�, ale Czwart� Symfoni� Czajkowskiego, kt�ra rozbrzmiewa�a w nim samym - niepokoj�cy, trudny pocz�tek tej symfonii, jedn� dziwn� melodi� z tego pocz�tku. T� melodi� (Oleg rozumia� j� po swojemu, mo�e nie tak, jak nale�a�o), gdy bohater - ni to wracaj�cy do �ycia, ni to odzyskuj�cy wzrok - ostro�nie bada, upewnia si�, wodzi r�k� po przedmiotach, dotyka twarzy drogiej mu osoby, gdy ju� wierzy, lecz jeszcze boi si� uwierzy� w�asnemu szcz�ciu, �e przedmioty naprawd� istniej�, �e oczy naprawd� zaczynaj� widzie�. Rozdzia� dwunasty W niedziel� rano, po�piesznie ubieraj�c si� do pracy Zoja przypomnia�a sobie, �e Kostog�otow prosi�, by na nast�pny dy�ur koniecznie przysz�a w tej samej szaroz�otej sukience, kt�rej r�bek widzia� podczas ich nocnej rozmowy, a chcia� zobaczy� przy �wietle dziennym. Czasem przyjemnie jest spe�nia� takie bezinteresowne pro�by. Sukienka by�a od�wi�tna, wyj�ciowa, i �wietnie pasowa�a do dzisiejszego dnia - Zoja mia�a nadziej�, �e na dy�urze nie b�dzie zbyt wiele do roboty i �e Kostog�otow przyjdzie j� zabawi�. B�yskawicznie przebra�a si� w obiecan� sukienk�, naperfumowa�a j� paroma klepni�ciami, przeczesa�a grzywk� i ju� musia�a p�dzi�, p�aszcz dopina�a w drzwiach, babcia ledwo zd��y�a wsun�� jej kanapk� do kieszeni. By� ch�odny, lecz ca�kiem ju� wiosenny poranek. W Rosji w tak� pogod� ludzie zostawiaj� zimowe palta w domu. Tu, na po�udniu, panuj� inne zwyczaje: w upa� chodzi si� w we�nianych garniturach, jesionki wk�ada si� jak najwcze�niej i przestaje nosi� jak najp�niej, a w�a�ciciele ko�uch�w z ut�sknieniem czekaj� cho�by na par� mro�nych dni. Z bramy Zoja od razu zobaczy�a sw�j tramwaj, goni�a go przez dwie przecznice, wskoczy�a jako ostatnia i zadyszana, zarumieniona zosta�a na tylnym pomo�cie, �eby och�on��. Tramwaje je�dzi�y wolno, z okropnym ha�asem, na zakr�tach rozpaczliwie zgrzyta�y o szyny. I zadyszka, i nawet ko�atanie serca sprawia�y przyjemno�� m�odemu cia�u, gdy� szybko ust�powa�y i jeszcze pe�niej odczuwa�o si� w�asne zdrowie i ten �wi�teczny nastr�j. Dop�ki trwa�y ferie, praca w klinice - trzy i p� dy�uru na tydzie� - wydawa�a si� po prostu odpoczynkiem. Oczywi�cie bez dy�ur�w by�oby jeszcze lepiej, ale Zoja przyzwyczai�a si� ju� do wzmo�onego wysi�ku: od dw�ch lat pracowa�a i r�wnocze�nie studiowa�a. W klinice pracowa�a dla pieni�dzy: emerytura babci nie starcza�a nawet na chleb, stypendium rozchodzi�o si� w jeden dzie�, a ojciec nie przysy�a� ani grosza, zreszt� Zoja o nic go nigdy nie prosi�a. Takiemu ojcu nie chcia�a nic zawdzi�cza�. Przez te pierwsze dwa dni ferii, po ostatnim nocnym dy�urze Zoja nie pr�nowa�a, od dziecka nie lubi�a siedzie� bezczynnie. Przede wszystkim zacz�a szy� sobie bluzk� z �or�ety, kupionej jeszcze w grudniu (babcia zawsze mawia�a: "Szykuj sanie latem, a furmank� zim�". Rzeczywi�cie, w my�l tego przys�owia najlepsze rzeczy na lato mo�na by�o kupi� wy��cznie w zimie

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.