ďťż

Jak się rzekło, dziś historycy powszechnie odrzucają prawdziwość legendy o kobiecie papieżu...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.
Przytoczona jej wersja wskazuje, że jest ona przykładem wielu średniowiecznych pieśni i bajek, pozbawionych jakichkolwiek podstaw faktograficznych. Warto jednak ponownie zadać pytanie, dlaczego opowieść o kobiecie na papieskim tronie zrodziła się nie gdzie indziej, jak właśnie w kręgach kościelnych i jej rzekomy pontyfikat umieszczony został w połowie IX wieku. Jednoznacznych odpowiedzi na te pytania nie znajdziemy, a snucie kolejnych przupuszczeń będzie równie jałowe. Poprzestańmy więc tylko na przypomnieniu tej najbardziej z barwnych i niewiarygodnych opowieści z histońi Kościoła. ROZDZIAŁ V Nędzarze i bogacze Dnia 12 października 1912 roku przyszedł na świat Albino Luciani. Nic nie wskazywało, że dziecię będzie jedną z największych i jak się później okaże jedną z najbardziej tajemniczych postaci Kościoła. Papież Jan Paweł I (1978) - Albino Luciani. Współcześni detektywi, tropiąc wielkie sensacje XX wieku, próbują od lat rozwiązać zagadkę śmierci tego papieża. Po krótkim, 33-dniowym pontyfikacie, i my, idąc tymi śladami, więcej na temat przekazaliśmy w rozdziale W pogoni za złotym cielcem. Rodzinna wieś papieża Canale d'Agordo, położona w górach - 120 kilometrów na północ od Wenecji, wywarła na nim piętno na całe życie. Ojciec Giovanni był wdowcem z dwoma córkami, kiedy zawarł związek małżeński z Bertolą. Był bezrobotny, sprzyjał ideom socjalistycznym. W poszukiwaniu pracy często wyjeżdżał - także za granicę. Matka, głęboko wierząca, uginająca się pod ciężarami życia, chciała nawet pójść do klasztoru. Ciężki i długi poród rodził obawy, że dziecko nie przeżyje. Chrzest w takiej sytuacji odbył się natychmiast po przyjściu chłopca na świat. Albino pochodził z bardzo biednej, wielodzietnej rodziny. Musiał pasać bydło, by pomóc matce w zapewnieniu skromnego pożywienia dla rodzeństwa. Tragiczny, zagadkowy los papieża Jana Pawła I, jego pochodzenie, które wywarło na nim piętno szacunku i miłości dla bliźnich - zjednał mu sympatię wszystkich. Historycy i kronikarze papiestwa przywołują jego krótki pontyfikat jako nie spełnioną nadzieję na odnowę Kościoła. Wiele łączyło papieża Lucianiego z jego protektorem i poprzednikiem Janem XXIII. U obu uśmiech na twarzy, obaj przed objęciem tronu papieskiego byli patriarchami Wenecji, obu pontyfikat następował po papieżach samotnikach, nieprzystępnych dla ludu, Piusie XII i Pawle VI. Obu wreszcie łączyło pochodzenie społeczne. Jan XXIII (1958-1963) - Angelo Giuseppe Roncalli, urodził się 23 listopada 1881 roku w Sotto ii Monte, niedaleko Bergamo, w północnych Włoszech. Pochodził z bardzo biednej chłopskiej rodziny. Jego ojciec Jan nie posiadał nawet własnego gospodarstwa, dzierżawił je tylko. Był tzw. "połowni-kiem", tzn. płacił połowę zbiorów za wynajmowaną ziemię. Wraz z żoną, Marianną z Mazzdich, mieli trzynaścioro dzieci. Giuseppe był pierwszym ich synem, a trzecim z kolei dzieckiem. Do szkoły w górach chodził parę kilometrów, podobnie do księdza na plebanię, który przysposabiał go do stanu duchownego. Bogatą karierę duchowną rozpoczął w 1904 roku święceniami kapłańskimi. W rodzinnej prowincji był sekretarzem biskupa, pisząc pracę o Karolu Boromeuszu. W Bibliotece Ambrozjańskiej w Mediolanie poznał jej prefekta - późniejszego papieża Piusa XI. Został biskupem, delegatem apostolskim w Bułgarii, potem w Turcji i Francji. Karierę dyplomatyczną zakończył w Paryżu - wyniesiony do godności kardynalskiej. Został patriarchą Wenecji w 1953 roku. Pięć lat później wybrany na stolicę Piotrową. Dwudziesty wiek - wiek dziewięciu pontyfikatów, chyba jako jedyny w dwudziestu wiekach historii papiestwa, możemy określić wiekiem biednych papieży. Czterech z nich pochodziło z rodzin bardzo biednych lub skromnych - np. Jan Paweł II (1978) - Karol Wojtyła. Znamy dokładnie życiorysy i pochodzenie przynajmniej 230 spośród 263 papieży. Stosując miary statystyczne moglibyśmy powiedzieć, że zaledwie 5% papieży pochodziło z biednych rodzin. Skromna to statystyka. Do ich grona należał z pewnością papież Pius X (1903-1914) - Giuseppe Mel-chiore Sarto. Pontyfikat tego papieża należy do najważniejszych w historii Kościoła. Pius X w 1954 roku został beatyfikowany, a trzy lata później kanonizowany. Święty Pius - papież urodził się w 1835 roku w Riese koło Treviso. Jego ojciec był listonoszem i woźnym jednocześnie. Aby zapewnić godne życie dla wielodzietnej rodziny, musiał ciężko pracować, podejmując się wielu prac dodatkowych. Naukę rozpoczął w miejscowej szkole ludowej, by po dwóch latach kontynuować ją w gimnazjum. Jako piętnastoletni chłopiec rozpoczął naukę w wyższym seminarium duchownym. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1885 roku rozpoczął długą karierę duchowną. Giuseppe Sarto, podobnie jak pozostali wielcy i biedni papieże tego wieku, został patriarchą Wenecji. Szczęśliwe to miasto dla papieży. Został papieżem raczej w wyniku zbiegu okoliczności. Po śmierci Leona XIII głównym kandydatem do tiary' był kardynał Mariano del Tindaro Rampolla - sekretarz stanu Jego Świątobliwości. Kardynał Rampolla nie cieszył się jednak zaufaniem cesarza Franciszka Józefa I
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gĂłwnianego szaleństwa.