Ale przecie� s�ysz�: "Ci�ka rana, nie mog�em usun�� od�amk�w...

Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.

" Uczucie oboj�tno�ci, zapadania si�, ulgi. Wiem, �e u�miech m�j, kt�rym �egnam odwiedzaj�cych mnie dow�dc�w, ma w sobie gorycz ironii. 5 Ras el Medauer. Dla obserwatora z daleka to szczyt wzg�rza, wy�om w pier�cieniu obronnym twierdzy tobruckiej na jej zachodnim odcinku. Ale nie dla nas! Dla nas Medauer to s�owo, kt�re nale�y wymawia� szeptem, to wzg�rze, z kt�rego wierzcho�ka z�a gwiazda pluje dniem i noc� �miertelnym ogniem pocisk�w. W naszych oczach Medauer to jaszczur - potw�r o kamienistej, szarej sier�ci. Okopani o sze��dziesi�t metr�w od najbardziej wysuni�tego na przedpole stanowiska nieprzyjaciela, Medauer mamy tu� przed sob�. Otoczony koncertinami, zaminowany, broniony kilkoma stanowiskami bojowymi, jest niezdobyt� twierdz�. Staramy si� go podej�� w nocnych patrolach. Czo�gamy si� noc� pod deszczem pocisk�w, rozbrajamy miny toruj�c sobie drog�. Ale ilu ju� zgin�o rozszarpanych nag�ym wybuchem ukrytej podst�pnie booby trap!�* zamaskowany �adunek wybuchowy, mini_pu�apka Jest pocz�tek grudnia, czas, w kt�rym zbli�a si� ofensywa aliant�w, a jednocze�nie oczekiwany moment wycofywania si� nieprzyjaciela. Ja zn�w na linii. Rany zagojone, a od�amki granatu w tyle g�owy zosta�y. Wessa�em je w siebie. Jestem z naszym Karpackim Pu�kiem U�an�w na wysuni�tej plac�wce na wprost wzg�rza Medauer. Nad pustyni� zapada wczesny, r�owy zmierzch. Wszyscy w ostrym pogotowiu, pod broni�, gotowi do akcji. Czuj� dreszcz podniecenia i jak zawsze w tych chwilach przed walk�, kiedy nie wiadomo: wr�c�? polegn�? Iglica my�li przebija przestrze� nieomylnie w jednym kierunku, do jednego zd��a punktu. A stamt�d wys�ana w nieznane, szukaj�ca, trwo�nie szybuje my�l inna. Je�li spotkaj� si� w pyle morskim albo w sercu stratosfery - czy po��cz� si� iskr� przekazu? My�l� o matce. Dzi� s� jej imieniny. Wiem, �e i ona my�li o mnie, gdy� przeszywa mnie iskra, kt�ra po��czy�a nasze my�li. Nadje�d�a major Bobi�ski, dow�dca pu�ku. Podchodzi do dow�dcy mego szwadronu, rotmistrza Kaweckiego. Dyskusja o�ywiona i powa�na. Rotmistrz s�ucha s�u�bi�cie, pochyla g�ow�, zastanawia si�. O! Unosi w g�r� palec. Ju� wie. Zdecydowa�. I teraz wprost od dow�dcy pu�ku w moj� stron�. Niedu�y, korpulentny i sympatyczny, chwieje si� na swoich kawaleryjskich n�kach. W jego ruchach jest determinacja. Obserwuj� rotmistrza: ju� porusza ustami, jeszcze nawet do mnie nie podszed�. - Panie poruczniku... Nale�y si� zatrzyma�. Pogalopowa� wstecz, gdy� s�owo "poruczniku" z jakim zwr�ci� si� do mnie m�j dow�dca, i wst��eczka Krzy�a Walecznych, kt�r� przypi��em do munduru, wymagaj� komentarzy. ** ** ** Mia�em go zobaczy� po raz pierwszy. Wzruszenie wype�nia�o mnie jasno�ci�. Pali�o si� we mnie, w nas wszystkich, pragnienie wodza. Nasz W�dz by�by olbrzymem o p�omiennym sercu i odwadze lwa. Pierwszy wojownik. Ofiarny, energiczny komendant. Mistrz sztuki wojennej. Rozum jego by�by ch�odnym instrumentem o niedo�cig�ej precyzji. W uczuciach jego nie by�oby miejsca dla zawi�ci, a s�owa jego by�yby zawsze prawdziwe, chocia�by g�osi� mia�y kl�sk� i �mier�. Z �o�nierzami swymi �agodny i ojcowski, wyrozumia�y i sprawiedliwy, cierpliwy w wys�uchaniu pr�b i �al�w, ale gdy trzeba, wymierzaj�cy s�uszn� kar�. �ycie �o�nierza ceni�by ponad wszystko. I tej warto�ci u�ywa�by ostro�nie i z nale�n� �yciu pokor�. Szalona i ponadludzka by�aby jego odpowiedzialno��, gdy� powinien by� na wszystkich frontach i popiera� decyzje o �yciu milion�w ludzi. Czeka�em na niego. Czekali�my wszyscy na niego. Mia� przyp�yn�� do obl�onej twierdzy Tobruku. Na kr�tko tylko, na kilkana�cie godzin. B�dzie osobi�cie dekorowa� �o�nierzy. Czeka�em na niego. By� we mnie takim, jakim stworzy�a go pie��. Odmawia�em mu ludzkich przywar. D�wiga� ci�ar symbolu jak staro�wieck� zbroj� husarza. Jest niebieskie, bezchmurne przedpo�udnie 13 listopada. Stoj� przed genera�em. W szeregu, razem z innymi podanymi do odznacze�. Stoimy na baczno��. Tu� za nami wej�cie do schronu dow�dztwa. My w pustynnych polowych mundurach: swetry na tropikalnych rozpi�tych pod szyj� koszulach, parciane pasy, rewolwery. Genera� w fura�erce, w pe�nym umundurowaniu, z koalicyjk� przecinaj�c� pier�. Dekoruje. Ju� przypi�� Virtuti do swetra rotmistrza Smodlibowskiego. Teraz zbli�a si� do mnie. Salutuj�. Genera� przypina mi Krzy� Walecznych. U�cisk r�k. Moment wzruszenia, uniesienia. Szukam odpowiedzi w uroczy�cie powa�nej twarzy wodza. Widz� tylko generalskie szlify, w ich glorii blednie, gubi si� cz�owiek w mundurze. Z daleka po�wisty artylerii nieprzyjaciela. A oto w�dz naczelny nie zawaha� si� przyjecha� na pierwsz� lini� frontu. Jest z nami, w pustyni, z daleka od kraju

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie chcesz mnie, Ben. Składam się z siedmiu warstw popieprzenia okraszonych odrobiną gównianego szaleństwa.